Public Service Broadcasting - The Race for Space [Test Card Recordings, 2015]

Όταν στα αυτιά σου φτάνει μια μπάντα που ονομάζεται Public Service Broadcasting, σε προδιαθέτει για κάτι πολύ ιδιαίτερο και πρωτότυπο ηχητικά. Όντως αν κάποιος αφιερώσει λίγο χρόνο στους PBS (που μετράνε επί της ουσίας τέσσερα χρόνια ζωής, δύο άλμπουμ και δύο ep), θα διαπιστώσει ότι πρόκειται για ένα πρότζεκτ δύο μουσικών από το Λονδίνο που έχει κάτι διαφορετικό να παρουσιάσει, κάτι περισσότερο από τα συνηθισμένα, συνθετικά.

Ο πολυ-οργανίστας J. Wilgoose Esq παρέα με τον ντράμερ Wrigglesworth, δημιούργησαν ένα εντυπωσιακό συνονθύλευμα που περιλαμβάνει μουσική, ιστορικές ομιλίες ενώ στις ζωντανές τους εμφανίσεις χρησιμοποιούν και ανάλογο οπτικό υλικό (σε στενή συνεργασία με το Βρετανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου που τους το διοχετεύει) . Επί της ουσίας χρησιμοποιούν αρχειακό υλικό από τον 20ό αιώνα και το ντύνουν με την δικιά τους ορχηστρική και ηλεκτρονική μουσική ιστορία. Κατά κάποιον τρόπο οι PBS ξαναδιηγούνται ιστορικά γεγονότα μέσα από ένα φουτουριστικό πρίσμα, παρουσιάζοντας έτσι τα διδάγματα του παρελθόντος μέσα από την μουσική του μέλλοντος (όπως αυτοί την φαντάζονται). Πολύ πιθανόν να συνεργάζονταν με τους Kraftwerk αν συνυπήρχαν την δεκατία του ’70 ή με τον Stanley Kubrick στην «Οδύσσεια του Διαστήματος».

Το πρώτο τους άλμπουμ με τίτλο Inform-Educate-Entertain, απέσπασε πολύ καλές κριτικές και είχε ως θεματολογία την εξερεύνηση του Έβερεστ, την έγχρωμη τηλεόραση, την μόδα και τα Αγγλικά πολεμικά αεροπλάνα Spitfire. Ο φετινός δεύτερος δίσκος (μεσολάβησε το ep The War Room αλλά και μια εξαιρετική ζωντανή εμφάνιση πριν από λίγο καιρό στην Αθήνα) τιτλοφορείται The Race for Space και πραγματεύεται τον ανταγωνισμό Αμερικής και Σοβιετικής Ένωσης για την κατάκτηση του διαστήματος κατά το χρονικό διάστημα 1957-1972.

Το άλμπουμ ξεκινάει με μια ομιλία του John F. Kennedy το 1964 ενώ αμέσως μετά έρχεται το επιβλητικό και «απέραντο» Sputnik να μας βάλει και εμάς σε διαστημική τροχιά όπως ο διάσημος πρώτος δορυφόρος. Στην συνέχεια το funk-ίζον Gagarin υιοθετεί μια ανθρώπινη χροιά, όντας το πιο εύθυμο και «καθημερινό» κομμάτι του δίσκου, θέλοντας έτσι να μας βάλει στην θέση του πρώτου ανθρώπου που ταξίδεψε στο διάστημα. Από εκεί και πέρα υπάρχουν ακόμα έξι διαμάντια που εξιστορούν με υπέροχες ενορχηστρώσεις και μοναδικές ηλετρονικές ατμόσφαιρες το Αμερικανικό-Σοβιετικό διαστημικό ράλυ με κορυφαία το The Other Side και το τελευταίο Tomorrow.

Το The Race for Space είναι ένα sci-fi μουσικό αριστούργημα που ενώ έχει φουτουριστική αισθητική, βασίζεται σε ένα ιστορικό υπόβαθρό και σε γεγονότα που έχουν σημαδέψει την ανθρώπινη ιστορία. Από κάθε άποψη, ιδέας,εκτέλεσης και τελικού αποτελέσματος οι PBS παίρνουν άριστα και ξεχωρίζουν από οτιδήποτε άλλο κυκλοφορεί. Ο Kubrick δυστυχώς δεν ζεί, αλλά ο Nolan θα όφειλε να ρίξει μια ματιά προς Λονδίνο μεριά για την μουσική επένδυση της επόμενης του ταινίας επιστημονικής φαντασίας.

*Και το εναλλακτικό εξώφυλλο:

www.publicservicebroadcasting.net
soundcloud.com/psbhq
Μίμης Πλέσσας - Στήλη "Ακούω" Τέταρτο #141