"Όλα είναι δρόμος…": Έκθεση ζωγραφικής

Δρόμος σημαίνει διάβαση. Πέρασμα και διέλευση. Κίνηση και κοινή θέα. Συνάντηση κι αντάμωση. Στο δρόμο τα πάντα «τρέχουν» και κινούνται, αλλάζουν και εξελίσσονται χωρίς ίχνος στατικότητας.  Το δημόσιο από το ιδιωτικό οριοθετούν οι τοίχοι, οι οποίοι μεταμορφώνονται σε αγωγούς επι-κοινωνίας: εικόνες, σήματα και γραφή δημιουργούν νέες φόρμες και πρότυπα. Συνθήματα, δηλώσεις αγάπης & μίσους, στίχοι ποιητών, αφίσες και  αυτοκόλλητες αγγελίες συνθέτουν ένα αστικό κολάζ χρώματος και συμβολισμών.

Στην έκθεση «Όλα είναι δρόμος» ο Γιώργος Λιακόπουλος και ο Χρήστος Κατσίγιαννης (ondo) συναντώνται για να επαναπροσδιορίσουν την πραγματικότητα της επικοινωνίας μέσω της Τέχνης. Tα έργα αποτελούν μικροί και μεσαίοι καμβάδες με μικτές τεχνικές και ζωγραφική όπου αποτυπώνονται πρόσωπα και θέματα από τους τοίχους της πόλης. 

Επιμέλεια έκθεσης: Βάσω Μαργέλου
ΚΕΝΤΡΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ  "Περί Τεχνών"
Κανακάρη 65 & Αράτου, Πάτρα - Τηλ. επικοινωνίας: 2610 – 625257
Διάρκεια Έκθεσης : Παρασκευή 31 Ιανουαρίου – 19 Φεβρουαρίου 2014
Ώρες λειτουργίας: Καθημερινά 10:30-14:00 εκτός Δευτ. και Κυρ., Τρ., Πέμ., Παρ. 18:00- 21:00

Λίγα λόγια για τους καλλιτέχνες:

Για τον Γιώργο Λιακόπουλο, η σειρά  των έργων με θέμα τους τοίχους της πόλης, προέκυψε εντελώς τυχαία  αλλά και αυθόρμητα λόγω της παρατηρητικότητας στους τοίχους αλλά και σε στάσεις λεωφορείων όπου διακρίνονται πολλά τυχαία έργα τέχνης με σκισμένες αφίσες, χρώματα, συνθήματα, διαβρώσεις. Δημιουργώντας τους «δικούς μας» τοίχους σε τελάρα, δίνει την δυνατότητα στον θεατή να προσέξει πως ένα κομμάτι τοίχου είναι από μόνο του έργο τέχνης - τυχαίο ή μη.

Ο Γιώργος Λιακόπουλος γεννήθηκε στην Πάτρα το 1975. Σπούδασε για τρία χρόνια στο εργαστήρι του ζωγράφου Νίκου Νικολάου με δάσκαλο τον ίδιο, και για ένα ακόμη χρόνο στο εργαστήρι της Μίμας Βαγενά- με δάσκαλο τον Μένιο Κωστόπουλο-  όπου συμμετείχε και σε μια ομαδική έκθεση με πέντε έργα στα Παλαιά Λουτρά.

Έχοντας  σχεδόν κυρίαρχο θέμα πλέον την προσωπογραφία στα έργα του, αποδίδει την εκφραστικότητα των ανθρώπων με ρεαλιστικό τρόπο, αλλά με μια πιο άγρια γραφή που δίνει μεγαλύτερη ένταση στην μορφή. Δουλεύει  με ακρυλικό  και προσθέτει και άλλα υλικά  (όπως στα τελευταία του έργα εμπνευσμένα από τους τοίχους της πόλης) όπως -  κολάζ με εφημερίδες, αφίσες, γάζες, γύψο, κάρβουνο, πλαστικά.

Χρήστος Κατσίγιαννης (ondo)

Άρχισε να ζωγραφίζει στους δρόμους της Πάτρας περίπου το ’99 γιατί όπως ο ίδιος λέει : «Ένιωθα ότι ήθελα να μοιραστώ αυτά που σκεφτόμουν, τους προβληματισμούς μου, τα συναισθήματα μου, με άλλους ανθρώπους ομορφαίνοντας παράλληλα την πόλη μου. Σίγουρα με γοήτευε το γεγονός της αναγνώρισης και της επικοινωνίας με άτομα που έκαναν το ίδιο με μένα.

Την έμπνευση μου αντλώ κυρίως από την καθημερινότητά μου και τον δρόμο. Η ζωγραφική για μένα είναι ο ψυχολόγος μου, βγάζω τη μαυρίλα  από μέσα μου αλλά και ότι χαρούμενο έχω. Όταν τελειώνω κάποιο έργο μου νιώθω πιο ήρεμος.

Μέσα από τα τελευταία μου έργα, παρουσιάζω ανθρώπους, που συναντώ στο δρόμο, που αν και φαινομενικά ζουν σε μια γκρίζα καθημερινότητα, παρ’ όλα αυτά ξεχειλίζουν από φως, ζωή, αίμα που βράζει. Κι αναρωτιέμαι : μήπως είμαστε σάρκες που αντιδρούν στα συναισθήματά τους; Ή μήπως σάρκες που δεν έχουν ανάγκη κανένα συναίσθημα»;

Τα υλικά που χρησιμοποιεί είναι σπρέι, ακριλικά και πλαστικά χρώματα, πινέλα, ρολά. Επιρροές έχει από video games, comics και από διάφορους graffiti artists.