My Drunken Haze - My Drunken Haze

Οι My Drunken Haze κατάφεραν κάτι υπερβολικά δύσκολο για την εγχώρια αγγλόφωνη σκηνή. Να θεωρηθούν σημαντικό μέλος αυτής χωρίς να έχουν κυκλοφορήσει δίσκο. Εδώ άλλοι το προσπαθούν, έχοντας βγάλει και περισσότερους από έναν δίσκο, και κάνουν μία τρύπα στο νερό. Οι My Drunken Haze κατάφεραν να εδραιώσουν τη φήμη τους με κομμάτια διάσπαρτα στο Bandcamp και το Soundcloud και με τη συμμετοχή τους στην επετειακή συλλογή της Inner Ear. Σημαντικό ρόλο έπαιξαν και οι ζωντανές εμφανίσεις, που τους καθιέρωσαν ως ένα από τα πιο δυνατά live acts και γιγαντώνοτας τη φήμη τους στόμα με στόμα. Παράλληλα οι συναυλίες έδεσαν ακόμα περισσότερο τη μπάντα, που είχε να αντιμετωπίσει και αρκετές αλλαγές μουσικών, με ότι αυτό συνεπάγεται. Με αυτές τις συνθήκες φτάσαμε στη κυκλοφορία του πρώτου και ομώνυμου δίσκου τους, ο οποίος άνετα είναι το πιο πολυαναμενόμενο ντεμπούτο album ελληνικής μπάντας τα τελευταία χρόνια. Αυτό έχει το θετικό ότι ο δίσκος θα έχει αρκετή προβολή, αλλά και το αρνητικό ότι οι πάντες θα είναι πιο αυστηροί μαζί τους, εξαιτίας των αυξημένων προσδοκιών. Οπότε οι My Drunken Haze δεν θα εισπράξουν την καθιερωμένη επιείκεια που δίνεται σε όλα σχεδόν τα ντεμπούτα ελληνικών συγκροτημάτων.

Έφτασε η ώρα να πάμε στο ψητό, λέγοντας τις εντυπώσεις που άφησε η ακρόαση του δίσκου. Εξαρχής γνωρίζουμε ότι οι My Drunken Haze είναι γοητευμένοι από τα πολύχρωμα 60ς και εντάσσονται πολύ εύκολα στο άρμα του νεοψυχεδελικού ήχου. Έτσι το My Drunken Haze ξεκινά με τρία εν δυνάμει singles, από αυτά που λέει το κλισέ ότι σε έναν δικαιότερο κόσμο θα άξιζαν να βρεθούν στην κορυφή των charts. To ''Carol Wait'' είναι το πιο pop της παρέας, να θυμίζει Allah-Las, αλλά έκει που σαν σύνθεση είναι τελείως 60ς, στο background υπάρχουν οι κατάλληλες πινελιές ώστε ο ήχος να είναι ταυτόχρονα και φρέσκος. Το ''Gambling Woman'' το πρωτογνωρίσαμε μέσα από τη συλλογή της Inner Ear, εδώ το συναντάμε σε μία διαφοροποιημένη εκτέλεση, λιγότερο επιθετική αλλά καλύτερα ενταγμένη στο σύνολο του δίσκου. Το κομμάτι είναι χιτάκι και είναι πολύ δύσκολο αυτό να του αφαιρεθεί. Το ''Yellow Ballon'' είναι ένα ψυχεδελικό pop κομψοτέχνημα, από αυτά που δεν γράφονται κάθε μέρα και συνήθως όποια μπάντα καταφέρει να έχει ένα τέτοιο, της σημαδεύει τη πορεία για πάντα. Το ''Girl Who Looks Like A Boy'' είναι ένα ανεβαστικό κομμάτι με garage feeling και pop εμμονές. Κάπου εκεί τα πράγματα αλλάζουν και οι My Drunken Haze αποφασίζουν να βουτήξουν σε πιο επικίνδυνα νερά. Ξεφεύγουν από τα τρίλεπτα κομμάτια και ρίχνονται με άγνοια κινδύνου στη dream pop, διατηρώντας παράλληλα τον ψυχεδελικό τους χαρακτήρα. Το ''Pleasing Illusions'' παραπέμπει στους θρυλικούς Spacemen 3, όντας χαοτικό και ρευστό, χωρίς να έχει βέβαια τη ναρκοληψία που χαρακτήριζε τους τελευταίους. Στο ίδιο κλίμα συνεχίζουν και με το ''Reflections Of Your Mind'', μόνο που τώρα οι κιθάρες είναι αρχικά πιο αγριεμένες, έως ότου φτάσουμε στο refrain όπου όλα γίνονται πιο γλυκά. Σε αυτό το κομμάτι οι My Drunken Haze δείχνουν με σαφή τρόπο τις μεγάλες τους δυνατότητες και την ικανότητα τους, σε ένα κομμάτι να περιέχονται πολλές και διαφορετικές ιδέες. Η κινηματογραφική ατμόσφαιρα χαρακτηρίζει το ''Paper Planes''. Άνετα θα μπορούσε να είχε χρησιμοποηθεί στο soundtrack κάποιας ευρωπαϊκής ταινίας της δεκαετίας του εβδομήντα. Το 'I Wanna Dream Again'' έχει κάτι από την παραγνωρισμένη ιδιοφυία του Lee Mavers των The La's. Εκεί που η pop είναι απλή αλλά όχι απλοϊκή και η νοσταλγία εκφράζεται μέσω σπουδαίων μελωδιών. Ο δίσκος κλείνει με το ''Endless Fairytale'', που συνεχίζει της ταξιδιάρικες και κινηματογραφικού χαρακτήρα αναζητήσεις των My Drunken Haze, ενώ ταυτόχρονα η αιθέρια ατμόσφαιρά του είναι ιδανική για το φινάλε.

Οι My Drunken Haze κατάφεραν να κυκλοφορήσουν έναν σημαντικό δίσκο με πολύ δουλεμένες συνθέσεις και άρτια παραγωγή ( King Elephant), που αναδεικνύει κάθε πρωτόλεια ιδέα της μπάντας και αποτελεί την αρχή μιας πολλά υποσχόμενης πορείας. Πάνω από όλα όμως είναι ένας δίσκος που αποτυπώνει το όραμα ενός ανθρώπου, του Spir Frelini, που αγαπά πραγματικά τη μουσική και σίγουρα έχει ακούσει εκατοντάδες δίσκους σαν ακροατής πριν κάτσει και γράψει τα δικά του κομμάτια. Για να καταλάβετε ότι ο Frelini είναι η ψυχή των My Drunken Haze δεν έχετε παρά να δείτε τα τέσσερα λεπτά που διαρκεί η εμφάνισή τους στο balcony tv παίζοντας το ''Gambling Woman''. Τα φωνητικά της Matina Sous Peau είναι κατάλληλα εκφραστικά και δένουν γάντι με το ψυχεδελικό κλίμα του δίσκου. Τελικά οι My Drunken Haze είναι μία μπάντα που κοιτάζει προς το μέλλον, χρησιμοποιώντας υλικά του παρελθόντος και το ντεμπούτο τους album είναι μία από τις καλύτερες κυκλοφορίες της αγγλόφωνης σκηνής.