Το "Ημερολόγιο Ταινιών" της Κοινο_Τοπίας παρουσιάζει την ταινία Gattaca

Η Εταιρεία Κοινωνικής Δράσης και Πολιτισμού Κοινο_Τοπία (www.koinotopia.gr) στη συνέχεια, για 5η χρονιά, του κύκλου προβολών της με τίτλο «Ημερολόγιο ταινιών» προβάλλει την Τετάρτη 12 Νοεμβρίου την ταινία ΓΚΑΤΑΚΑ (Gattaca) του Άντριου Νίκολ (Andrew Niccol). Θα πραγματοποιηθούν δύο προβολές στις 17:30 ακριβώς και στις 20:00.

Η προβολή θα γίνει στον πολυχώρο της Κοινο_Τοπίας, Μαιζώνος 139 και Παντανάσσης 4ος όροφος (έναντι Δημαρχιακού Μεγάρου) στην Πάτρα με ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΙΣΟΔΟ. Τη διοργάνωση προβολής και τη συζήτηση με το κοινό συντονίζουν οι Π. Καρώνης και Κ. Κυριακόπουλος. Πρώτη προβολή 17:30 ακριβώς και δεύτερη 20:00.

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ-ΣΕΝΑΡΙΟ: 
Άντριου Νίκολ (Andrew Niccol), 

ΧΩΡΑ: ΗΠΑ, 1997, ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 106', ΜΟΥΣΙΚΗ: Michael Nyman, ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Slawomir Idziak.

ΠΑΙΖΟΥΝ: Ethan Hawke, Uma Thurman, Jude Law, Gore Vidal, Xander Berkeley, Jayne Brook, Elias Koteas

Ο Παναγιώτης Καρώνης, στο site της ΚΟΙΝΟ_ΤΟΠΙΑΣ γράφει μεταξύ άλλων: Η ανακάλυψη της δομής του DNA έγινε το 1953 από τους Τζέιμς Γουάτσον (James D. Watson) και Φράνσις Κρικ (Francis Crick) και είναι χωρίς αμφιβολία η μεγαλύτερη βιολογική ανακάλυψη του 20ου αιώνα, αφού αυτό επέτρεψε στους επιστήμονες, να κατανοήσουν ευρύτερα το πως μεταδίδονται χαρακτηριστικά από γενιά σε γενιά, αλλά και κληρονομικά νοσήματα. Εφαρμογές αυτής της ανακάλυψης βοήθησαν επίσης την ιατροδικαστική και εγκληματολογική έρευνα. Δίκαια λοιπόν οι δυο επιστήμονες μοιράστηκαν το 1962 το Βραβείο Νόμπελ με τον Μόρις Γουίλκινς, έναν άλλο επιστήμονα που οι προσπάθειές του στράφηκαν προς την ίδια κατεύθυνση.

Αλλά τι γίνεται όταν όλα αυτά χρησιμοποιηθούν για άλλους στόχους;

Η ταινία Γκάτακα (Gattaca), η οποία στάθηκε η αφορμή να αναφερθούμε στα παραπάνω, μας μεταφέρει σε μια μελλοντική εποχή όπου τα πάντα είναι προγραμματισμένα. Και όταν λέμε τα πάντα δεν εννοούμε μόνο διεθνείς πολιτικές και εφαρμογή τους, αυτό γίνεται και σήμερα και πολύ καλά μάλιστα. Εννοούμε απλά και καθημερινά πράγματα όπως το τι χρώμα θες τα μάτια του παιδιού σου, αν θες να είναι ψηλό, μελαχρινό, με πλούσιο στήθος, μακριά γάμπα, μυώδες σώμα κλπ. Όλα δηλαδή τα σωματικά αλλά κυρίως τα πνευματικά προσόντα μπορούν απόλυτα να παραγγελθούν σε έναν νέο άνθρωπο. Αυτό ακριβώς.

Στην ταινία Gattaca λοιπόν, ο Βίνσεντ είναι το «παιδί της αγάπης», αφού γεννήθηκε από τη φυσική ερωτική ένωση των γονιών του, χωρίς κανέναν προγραμματισμό, έτσι δεν έχει κανένα ιδιαίτερο φυσικό και πνευματικό προσόν όπως και όλα τα παιδιά που γεννιούνται με αυτόν τον τρόπο. «Τα παιδιά της αγάπης» είναι οι απόκληροι και αναγκαστικά ζουν στο περιθώριο μιας κοινωνίας που κυβερνάται από τους «έγκυρους».

Και ερχόμαστε στο άλλο παιδί της οικογένειας, τον Τζερόμ. Αυτός είναι ένας «έγκυρος», αφού σχεδιάστηκε προσεκτικά και έχει τα τέλεια σωματικά και πνευματικά προσόντα. Είναι ένα τέλειο παιδί του σωλήνα. Ο Βίνσεντ όμως είναι αποφασισμένος να μας πείσει ότι η φύση είναι κυρίαρχη, παρούσα και δεν υπακούει σε προγραμματισμούς και μελέτες...

Ο Νεοζηλανδός Άντριου Νίκολ σκιαγραφεί μια άκρως ενδιαφέρουσα ταινία που όσοι την αποκαλούν επιστημονικής φαντασίας μάλλον στερούνται φαντασίας. ΟΝίκολ, στηλιτεύει τη χωρίς αυτοέλεγχο και όρια πρόοδο και εξέλιξη της επιστήμης. Της επιστήμης αλλά και της πολιτικής που θέλει ομαδοποιημένες κοινωνίες, που αγνοούν την ατομικότητα, τη διαφορετικότητα και καταδικάζουν την ανημπόρια. Κοινωνίες όπου η ισοπέδωση και η ομογενοποίηση των ανθρώπων διευκολύνει την εφαρμογή συγκεκριμένων πολιτικών και όχι μόνο. Αν δε αυτή η ομογενοποίηση ξεκινάει από μια όμοια γενετική αρχή τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά.

Το αισιόδοξο της ταινίας του Άντριου Νίκολ αφήνει ελπίδες για την κυριαρχία της φύσης και των νόμων της. Τρομάζει όμως κανείς σκεπτόμενος μήπως έρθει η μέρα που η ταινία ξεπεραστεί από την ίδια την πραγματικότητα.