Είδαμε τον Morrissey στην Αθήνα

Τελικά η συναυλία του Morrissey στην Αθήνα, μπορεί να πέρασε από σαράντα κύματα αλλά τελικά πραγματοποιήθηκε. Αρχικά είχε προγραμματιστεί για τις 5 Δεκεμβρίου, αλλά ακυρώθηκε αφού ο Moz δεν κατάφερε να προλάβει τη πτήση για Αθήνα. Αυτή η αιτιολογία σε συνδυασμό με τη πρόσφατη αποκάλυψή του ότι πάσχει από καρκίνο, πυροδότησε διάφορες φήμες, που συνδύαζαν την ακύρωση της συναυλίας με επιδείνωση της υγείας του. Σύντομα όμως ανακοινώθηκε η νέα ημερομηνία για τις 15 Δεκεμβρίου, η οποία και καθησύχασε την αναπτυσσόμενη φημολογία. Εμείς εδώ στο Presspop αποφασίσαμε για δεύτερη φορά μέσα σε λίγες ημέρες να μετακινηθούμε ομαδικά προς Αθήνα, για να δούμε έναν από τους αγαπημένους μας pop ήρωες, μιας και τα νέα της ακύρωσης της 5ης Δεκεμβρίου μας πέτυχαν να βρισκόμαστε ήδη στη πρωτεύουσα. Αφού μπήκαμε γρήγορα στο χώρο του γηπέδου του Tae Kwon Do, παρόλες τις μεγάλες ουρές που δημιουργήθηκαν από τη συγκέντρωση πολλών θεατών και αφού πήραμε τα απαραίτητα πρώτα ποτά, κατευθυνθήκαμε προς το χώρο του live. Σε αυτό το σημείο να τονίσουμε το άψογο της διοργάνωσης, μιας και είχε μεριμνήσει και για τη γρήγορη είσοδο του κοινού στο γήπεδο, παρόλο το μεγάλο αριθμό του, αλλά και τη γρήγορη εξυπηρέτηση στα bars, όπου για να πάρεις το ποτό σου ήθελες παρεμφερή χρόνο με αυτόν που κάνεις στο bar της γειτονιάς σου.

Για όσο χρόνο περιμέναμε τον Morrissey, που δεν ήταν και λίγος, είχαμε συντροφιά μία τεράστια οθόνη επί σκηνής να δείχνει καλλιτέχνες που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο επηρέασαν τον Moz. Εκεί παρέλασαν μεταξύ άλλων ο Brian Eno, η Nico, οι Ramones, οι New York Dolls, στιγμές του ευρωπαϊκού κινηματογράφου κ.α. Η είσοδος του Morrissey ήταν εντυπωσιακή με τον ύμνο του ''The Queen is Dead'', για να ακολουθήσει μία από τις πρώτες του προσωπικές επιτυχίες το ''Suedehead''. Οι πιο φανατικοί του σίγουρα χάρηκαν τη live εκτέλεση του ''Speedway'' ενώ για τη συνέχεια είπε αρκετά από το πρόσφατο δίσκο του ''World Peace Is None Of Your Business''. Προφανώς ο δίσκος δεν είναι ο καλύτερος που έχει κυκλοφορήσει ο Morrissey, για αυτό το λόγο ίσως και και κοινό δεν ήταν τόσο θερμό με τα καινούργια κομμάτια. Σε αυτό το σημείο πρέπει να επισημάνουμε ότι ένα live του Morrissey δεν πρέπει να κρίνεται με όρους rock συναυλίας, γιατί απλούστατα ο Morrissey δεν είναι rock star. Ο Morrissey ήταν πάντοτε ένας ποιητής, που μέσα από τους στίχους του περιέγραφε τη ζωή του και το πως νιώθει. Το ότι βρέθηκε πολύς κόσμος να ταυτιστεί με τους στίχους του είναι άλλη μία απόδειξη ότι ο κόσμος που ζούμε δεν αποτελείται από ευτυχισμένους ανθρώπους. Η γκρίζα ζωή του Morrissey, αποτυπωμένη μέσα από τους καυστικούς του στίχους, έκανε πολλούς ανθρώπους να ταυτιστούν μαζί του γιατί πολύ απλά ένιωθαν το ίδιο και αδυνατούσαν να το εκφράσουν. Ένας, πάνω από όλα τέτοιου τύπου στιχουργός, είναι λογικό να εκφράζεται καλύτερα μέσα από τους πιο πρόσφατους στίχους του, γιατί αυτοί είναι που αποτυπώνουν και τα πιο πρόσφατα βιώματά του. Αυτός είναι και ο λόγος που πάντοτε παίζει πολλά καινούργια κομμάτια και όχι για να προωθήσει την εκάστοτε καινούργια δουλειά του. Εξάλλου ο Morrissey ποτέ δεν έγινε U2 για να κάνει greatest hits περιοδείες, αν και το υλικό για να το κάνει το έχει και με το παραπάνω. Ότι η επιλογή των τραγουδιών γίνεται με καθαρά προσωπικό του κριτήριο φαίνεται και από την επιλογή του να παίξει κομμάτια σαν το ξεχασμένο b side ''Yes, I'm Blind'', που σε καμία περίπτωση δεν εξυπηρετεί τον up tempo χαρακτήρα μίας συναυλίας. Ο κόσμος χόρεψε με το ''Everyday is Like Sunday'', αισθάνθηκε με το ''Asleep'' και είδε εικόνες που εξηγούν ακριβώς το νόημα των στίχων του ''Meat is Murder''. Μας παρουσίασε τη μπάντα του και εγκατέλειψε τη σκηνή γιαλίγα λεπτά. Επέστρεψε για ένα και μόνο τραγούδι το οποίο ήταν το υπέροχο ''How Soon Is Now'' πρωτού μας αποχαιρετήσει οριστικά πετώντας προς τον κόσμο το πουκάμισό του.

Είναι λογικό ο Morrissey, περνώντας μία σηματική περιπέτεια με την υγεία του, να προτιμά να παίζει πιο εσωτερικά κομμάτια και να αφήνει έξω τα πιο προφανή singles της πορείας του. Οπότε μία τέτοια συναυλία είναι λογικό να αρέσει περισσότερο σε αυτούς που έχουν εντρυφήσει βαθύτερα στο φαινόμενο Morrissey και λιγότερο σε αυτούς που γνωρίζουν κυρίως τα singles του. Η performance και η φωνή του παραμένουν σε υψηλά επίπεδα παρόλο που τα χρόνια έχουν περάσει και ο Morrissey δεν είναι πλέον ένα σύμβολο αιώνιας νεότητας. Αυτόν το ρόλο τον έχουν οι Smiths και αποκλείεται κανείς να τους τον πάρει, αφού η πιθανότητα επανασύνδεσής τους είναι μηδέν.

Κεντρική Φωτογραφία: Θοδωρής Μάρκου

Φωτογραφίες: Βίκη Σταυροπούλου