Sleater-Kinney - No Cities To Love

Αρκετά χρόνια πριν, περίπου έως το 2000, υπήρχαν σαφείς διαφορές ανάμεσα στα Αμερικάνικα και Βρετανικά ανεξάρτητα συγκροτήματα. Κάθε πλευρά είχε τις δικές της σταθερές και από τον ήχο κάποιας μπάντας (σχεδόν) εύκολα καταλάβαινες και τον τόπο καταγωγής της. Τότε έκαναν την εμφάνιση τους και οι Sleater-Kinney, κάνοντας αισθητή τη παρουσία τους στο αμερικάνικο undergound και ακολουθώντας τις ηχητικές φόρμες της από εκεί πλευράς του Ατλαντικού. Η μπάντα κινήθηκε στον τυπικό ανεξάρτητο ήχο, όπως αυτός είχε διαμορφωθεί από συγκροτήματα σαν τους Sonic Youth, τους Pixies, τους Dinosaur Jr και άλλους, προβάλλοντας ταυτόχρονα τον γυναικείο χαρακτήρα τους, αφού οι Sleater-Kinney αποτελούνται αποκλειστικά από κορίτσια. Από τα μέσα των 90ς έως τα μέσα των 00ς κυκλοφόρησαν μία σειρά από αξιόλογους δίσκους, που γνώρισαν μεγάλη αποδοχή στους undergound κύκλους, αλλά ποτέ δεν κατάφεραν να σημειώσουν ιδιαίτερη επιτυχία στα πιο μεγάλα ακροατήρια. Το ''The Woods'' του 2005 ήταν και ο τελευταίος δίσκος που κυκλοφόρησαν πριν αποσυρθούν. Δέκα χρόνια μετά αποφάσισαν να επιστρέψουν και μας ετοίμασαν το ''No Cities To Love'' που κυκλοφορεί από τη Sub Pop.

Συνήθως σε περιπτώσεις επιστροφής μετά από μακροχρόνια αποχή το πρώτο πράγμα που εξετάζουμε είναι το αν υπάρχει λόγος για αυτή την επιστροφή. Ακούγοντας το ''No Cities To Love'' διαπιστώνουμε ότι τα κομμάτια του θα μπορούσαν άνετα να βρίσκονται και σε κάποια παλαιότερη δουλειά των Sleater-Kinney. Έτσι βλέπουμε ότι η μπάντα επέστρεψε γιατί κάτι είχε να πει και σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται για την συνηθισμένη αρπαχτή που επιχειρούν παλαίμαχοι rock stars. Οι Sleater-Kinney εξακολουθούν να είναι οργισμένες, όπως ακριβώς ήταν και στα νιάτα τους, και αυτό βγαίνει στα πιο punk κομμάτια του δίσκου. Τέτοια είναι τα ''Surface Envy'', ''No Anthems'' και ''Gimme Love''. Σε αυτά ακούγονται σαν αγριεμένα κοριτσόπουλα του punk κινήματος. Στο ''Fangless'' κυριαρχούν οι art κιθάρες των Gang of Four, ενώ στο ομώνυμο κομμάτι ακολουθούν πιο pop δρόμους, στα πρότυπα των Breeders της Kim Deal. Γενικά το ''No Cities To Love'' είναι ένας δίσκος γεμάτος ωμή και ανόθευτη από φτιασίδια κιθαριστική μουσική, όπως ακριβώς τη γνωρίσαμε πριν από αρκετά χρόνια. Οι Sleater-Kinney για άλλη μία φορά δικαιώνουν τη φήμη τους παρόλο που ξέρουν ότι τους μόνους που αφορά η μουσική τους, είναι αυτοί που ασχολούνται με το αμερικάνικο underground.