H Diane Arbus και η αιχμαλωσία της εκκεντρικότητας

Μήνυμα σφάλματος

Notice: Undefined index: taxonomy_term στην similarterms_taxonomy_node_get_terms() (γραμμή 518 του /home/vasileio/www/ganymede/sites/presspop.gr/modules/similarterms/similarterms.module).
Notice: Undefined offset: 0 στην similarterms_list() (γραμμή 221 του /home/vasileio/www/ganymede/sites/presspop.gr/modules/similarterms/similarterms.module).
Notice: Undefined offset: 1 στην similarterms_list() (γραμμή 222 του /home/vasileio/www/ganymede/sites/presspop.gr/modules/similarterms/similarterms.module).

Υποβλήθηκε από Andreas Kapotas στις Τρί, 02/10/2015 - 02:26.

Στην δημιουργία ενός μύθου πάντα συνέβαλαν δύο πράγματα: ένας τραγικός θάνατος και φυσικά ένα ταλέντο προερχόμενο από μια προσωπικότητα που εν ζωή ξεχώριζε.Το όνομα της Diane Arbus κατάφερε να συνδυαστεί με όλα τα παραπάνω, αφήνοντάς μας παρακαταθήκη ένα σύνολο έργων που μέσα τους αντικατοπτριζόταν το σκοτάδι της.

Η Diane Arbus γεννήθηκε στις 14 Μαρτίου 1923 στην Νέα Υόρκη από μια εύπορη οικογένεια γουνεμπόρων και μεγάλωσε έχοντας μια πραγματικά προνομιούχα ζωή. Η μικρή Diane όμως ένιωθε αποκομμένη από την πραγματική ζωή μέσα στο προστατευμένο περιβάλλον της. Με τον πατέρα της να λείπει συνεχώς λόγω δουλειάς και την μητέρα της να πάσχει από κατάθλιψη, άρχισε να νιώθει αόρατη, παρόλη την αγάπη που της προσφερόταν. Η διαφυγή της φάνηκε πως ήταν ο Allan Arbus τον οποίο γνώρισε στα 13 της και έμελε αργότερα να γίνει σύζυγος και μέντορας της στην φωτογραφία. Θα αποκτήσουν δυο κόρες και θα εργαστούν μαζί σαν φωτογράφοι στον χώρο της διαφήμισης και της μόδας για 15 χρόνια μέχρι την στιγμή που η Diane θα αποφασίσει να ασχοληθεί με τις προσωπικές της αναζητήσεις και τελικά να καταλήξουν στο διαζύγιό τους μια δεκαετία αργότερα.

Το προσωπικό της φωτογραφικό ταξίδι ξεκίνησε στις αρχές των 60's με το έργο της να δείχνει πρωτόγονο και την Diane να ακολουθεί τα αντικείμενα της σε επικίνδυνα μπαρ, άθλια ξενοδοχεία, ακόμα και στο νεκροτομείο, αποκτώντας μια ιδιαίτερη σχέση μαζί τους .Η ικανότητά της να κάνει τα πρόσωπα μπροστά από το φακό της να λύνονται και να βγάζει την αλήθεια τους, άρχισε να της δίνει μεγάλη αναγνωρισιμότητα. Αυτό όμως που την χαρακτήρισε και αποτέλεσε το πιο αναγνωρίσιμο έργο της, δίνοντάς της μάλιστα τον άκομψο τίτλο “photographer of the freaks”, ήταν οι φωτογραφίες ανθρώπων με διανοητική αναπηρία, νάνων, διαφυλικών, γιγάντων και γενικότερα ατόμων που η κοινωνία δεν αναγνώριζε και συνεχίζει να μην αναγνωρίζει ως φυσιολογικό μέρος της.

Σε ηλικία 48 ετών έδωσε τέλος στην ζωή της καθώς έπασχε απο κατάθλιψη και βίαιες εξάρσεις. Το υλικό της έχει εκτεθεί σε μεγάλα μουσεία όπως το MOMA και το Guggenheim με την ίδια να γίνεται μία από τους πιο σημαίνοντες Αμερικανούς φωτογράφους καταφέρνοντας να διασχίσει τις διαχωριστικές γραμμές αναμέσα στο φυσιολογικό, το ηθικό και τον φόβο του αγνώστου.