Μυρσίνη Μανέτα : Φωτίζοντας τις πόλεις

Το Πάσχα είναι η ιδανική περίοδος που πολλοί επιστρέφουν στην πόλη τους και συναντούν παλιούς τους φίλους. Κάπως έτσι συναντήσαμε την Μυρσίνη Μανέτα την Μεγάλη Παρασκευή και μιλήσαμε για τις δημιουργίες της. Πίνοντας κρασάκι και ακούγοντας μουσικές από τον Μίμη Πλέσσα, εγώ και ο Τάσος Σταυρόπουλος ξεκινήσαμε μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση με την Μυρσίνη. 

Πες μας λίγα πράγματα για σένα 

Γεννήθηκα στην Πάτρα και τελείωσα το σχολείο εδώ. Πέρασα στη Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών της Αθήνας. Παρέμεινα στην Αθήνα μετά τις σπουδές μου και ζω εκεί 13 χρόνια. Τελειώνοντας την σχολή είχα μεγάλη ανυπομονησία να βρω δουλειά σαν αρχιτέκτονας και γι’ αυτό δεν επέλεξα να κάνω κάποιο μεταπτυχιακό. Δυστυχώς όμως, αυτό έγινε το 2009 όπου είχε αρχίσει η περίοδος της κρίσης και καθυστέρησα πάρα πολύ να βρω δουλειά. Για πολύ καιρό, έκανα μαθήματα γραμμικού σχεδίου σε μαθητές, κάτι που συνεχίζω ακόμα. Μ’ αρέσει πολύ η επαφή με τα παιδιά. 

Φωτογραφίες: Παντελής Νικολακόπουλος

Για επίδοξους αρχιτέκτονες δηλαδή? 

Ναι, αυτοί βέβαια έχουν χρόνο μέχρι να προσγειωθούν στην πραγματικότητα!

Κάποια στιγμή βρήκα δουλειά σε ένα γραφείο που κάνει ανακαινίσεις και διακοσμήσεις και, όπως συμβαίνει πάντα σε περιόδους που είσαι πιεσμένος και δεν έχεις χρόνο, ξαφνικά ανακαλύπτεις τι πραγματικά θες να κάνεις. Ε, εγώ άρχισα να ασχολούμαι με τη χειροτεχνία διαφόρων ειδών. Από μικρή με θυμάμαι να φτιάχνω χειροποίητα δωράκια για τους γονείς μου και τους φίλους μου. Ξεκίνησα με τα κοσμήματα και πέρασα στην εικονογράφηση, όπου και έμεινα. 

Ένας παράγοντας που σε ώθησε να μπεις στην χειροτεχνία ήταν και ο οικονομικός? 

Όχι, ήταν περισσότερο επιθυμία έκφρασης, απασχόλησης και δημιουργίας και αφού έφτιαξα πολλά πράγματα σκέφτηκα μήπως μπορώ και να τα πουλήσω. 

Θεωρείς ότι έχεις περάσει πράγματα που έμαθες στην αρχιτεκτονική στα έργα και στις χειροτεχνίες που φτιάχνεις? Βρίσκει κάποιος αρχιτεκτονικές επιρροές στα έργα σου? 

Σίγουρα. Στην αρχή είχα το άγχος και το παράπονο του ανθρώπου που έχει τελειώσει μια σχολή και δεν απασχολείται κατευθείαν στο αντικείμενό του. Στην πορεία ανακάλυψα πως αν δεν είχα τελειώσει αυτή την σχολή, ό,τι  κάνω θα ήταν πολύ διαφορετικό. Οπότε ναι, πιστεύω πως παίζει μεγάλο ρόλο και για του λόγου του αληθές σχεδιάζω πόλεις. Οπότε η σχέση με την Αρχιτεκτονική γίνεται πολύ πιο άμεση και χαρακτηριστική.

Μπορείς να μας περιγράψεις λίγο το είδος των πινάκων που φτιάχνεις? Πως λειτουργούν?

Τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, σχεδιάζω και κατασκευάζω επιτοίχιους πίνακες που είναι παράλληλα και φωτιστικά. Συνήθως απεικονίζουν πόλεις είτε της Ελλάδας είτε του εξωτερικού και το χαρακτηριστικό τους είναι ότι το φως παίζει δομικό ρόλο στην εικόνα. Όταν ανάβει, εμφανίζονται επιπλέον στοιχεία και μπορεί ο θεατής να δει κάτι διαφορετικό από αυτό που έβλεπε πριν. 

Άρα συνδυάζεις και λίγο την θεατρικότητα στους πίνακές σου?

Ναι, έχει μια θεατρικότητα η εικόνα, αν σκεφτεί κανείς και το θέατρο σκιών... Μάλιστα, με αφορμή αυτό ένας φίλος που ασχολείται με το θέατρο μου πρότεινε να σχεδιάσω τα σκηνικά για μία θεατρική παράσταση που ανεβάζουν του χρόνου. Νέοι δρόμοι ανοίγονται! (γέλια) 

Οι πόλεις που επιλέγεις να σχεδιάσεις στα έργα σου, έχουν κάποια ιδιαίτερη σημασία για εσένα?

Μέχρι στιγμής σχεδιάζω πόλεις που έχω επισκεφτεί, είτε στο εσωτερικό είτε στο εξωτερικό. Κι αυτό γιατί θα ήθελα να αποφύγω να κάνω carte postale. Θέλω να έχω ζήσει το μέρος για να μπορώ να συνδυάσω διαφορετικά πράγματα και να βγει μια βιωματική αίσθηση. Μέσα στον πίνακα βλέπω εμπειρίες μου με τις οποίες μπορεί να ταυτιστεί και κάποιος άλλος που έχει βρεθεί εκεί. Είναι μια σύνθεση από μνήμες και ιστορίες για την πόλη που απεικονίζεται κάθε φορά. 

Θα μπορούσε κανείς να πει πως αυτό που κάνεις δεν απευθύνεται μόνο στο ελληνικό κοινό. Θα σε ενδιέφερε να το προωθήσεις και εκτός συνόρων?

Σίγουρα απευθύνεται και σε άτομα εκτός Ελλάδας, είτε γιατί αφορά πόλεις του εξωτερικού, είτε επειδή τον τελευταίο καιρό υπάρχει μια τάση για ανάδειξη του ελληνικού σουβενίρ σε μια πιο design μορφή του. Και οι ελληνικές πόλεις μπορεί να αφορούν  τον κόσμο που έρχεται από το εξωτερικό ως επισκέπτης. Το μόνο που έχω κάνει μέχρι στιγμής είναι ότι έχω στείλει τους πίνακες μου σε ένα art shop στην Ολλανδία. Αλλά γενικά είναι λίγο δύσκολη η προσέγγιση του εξωτερικού. 

Απευθύνεσαι σε site ή μέσω μαγαζιών για να πουλήσεις τους πίνακές σου?

Όσο αφορά στην αγορά του εξωτερικού, δραστηριοποιούμαι κυρίως μέσω μαγαζιών, γιατί νιώθω μεγαλύτερη ασφάλεια. Έχουν αρχίσει να εμφανίζονται και διάφορες υπηρεσίες όπου κάποιος συγκεντρώνει έργα Ελλήνων designers και τα προωθεί στην αγορά του εξωτερικού. Στο εσωτερικό, λειτουργώ τόσο μέσω μαγαζιών, όσο και μέσω διαδικτύου. Επίσης συμμετέχω και σε παζάρια όπως είναι το “Meet Market”.

Δέχεσαι παραγγελίες για σχεδιασμό κάποιου πίνακα που βασίζεται σε πόλη που επιλέγει ο πελάτης? 

Μου αρέσει το κομμάτι της παραγγελίας γιατί με βάζει σε μια διαδικασία να αναζητήσω άλλους τρόπους προσέγγισης μιας πόλης, πέραν του βιωματικού, μέσω της ιστορίας, της μουσικής ή του κινηματογράφου. 

Τελειώνοντας κάποια δημιουργία νιώθεις το «άδειασμα» του καλλιτέχνη μετά την ολοκλήρωση του έργου του? 

Όταν ολοκληρωθεί το έργο νιώθω ότι έχω κλείσει με αυτό το θέμα και είμαι έτοιμη για να πάω στο επόμενο. Είναι σαν να “ξορκίζεις” αυτό που σε απασχολούσε, καλλιτεχνικά πάντα. 

Το λογότυπο της σελίδας σου το έχεις επιμεληθεί εσύ? 

Ναι, εγώ το έχω σχεδιάσει. 

Πέρα από τα κάδρα, μάθαμε πως έχει κάνει και την εικονογράφηση στο βιβλίο του πατέρα σου. Πες μας λίγα λόγια γι’αυτό.

Πριν από κάποια χρόνια είχα κάνει ένα σεμινάριο για εικονογράφηση παιδικού βιβλίου, αλλά από τότε δεν ασχολήθηκα ιδιαίτερα. Έως τη στιγμή που ο πατέρας μου αποφάσισε να γράψει ένα βιβλίο εκλαϊκευμένης επιστήμης, του οποίου επιμελήθηκα την εικονογράφηση. Η συνεργασία συνεχίστηκε και στο δεύτερο βιβλίο του. Το πρώτο βιβλίο έχει τίτλο «Τι θα έβλεπε η Αλίκη στη χώρα των φυτών» και το δεύτερο «Περί φυτών αφηγήματα» και κυκλοφορούν και τα δύο από τις Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης.

Κάποιος που θέλει να αγοράσει κάποιο έργο σου που μπορεί να σε βρει?

Σε περίπτωση που μένει στην Ελλάδα μπορεί να παραγγείλει από την πλατφόρμα του jamjar στη διέυθυνση www.jamjar.gr/store/birdsandlofts. Επίσης, αν κάποιος θέλει, μπορεί να επισκεφτεί τη σελίδα μου στο facebook που είναι www.facebook.com/birds.and.lofts. Εκεί θα δει και τη λίστα των συνεργαζόμενων καταστημάτων, αλλά και μπορεί να ενημερωθεί για τα παζάρια στα οποία θα συμμετέχω το επόμενο διάστημα.

Κλείνοντας την συνέντευξη, θα ήθελες να μας πεις πως φαντάζεσαι τον εαυτό σου σε λίγα χρόνια?  

Ο πρώτος στόχος μου είναι να νοικιάσω έναν χώρο γιατί μέχρι στιγμής δουλεύω στο σπίτι. Η αλήθεια είναι πως θα ήθελα έναν χώρο όπου θα μπορώ να δουλεύω μαζί με άλλους ανθρώπους. Μ’ αρέσει πολύ η συνεργασία. Ο δεύτερος στόχος είναι να γίνει η αποκλειστική μου ενασχόληση και να μπορώ να ζω μόνο από αυτό…