Είναι τρελοί αυτοί οι Βρετανοί, Μέρος Β’: Τέσσερις Γάμοι και μια Κηδεία

του Κώστα Νταλιάνη

Η ταινία έχει στο επίκεντρο της μια παρέα φίλων, την οποία βλέπουμε αποκλειστικά σε κοινωνικές εκδηλώσεις. Δεν υπάρχει αμφιβολία, ότι ο καθένας από αυτούς έχει την ιδιωτική του ζωή, αλλά το σενάριο του Ρίτσαρντ Κέρτις αρνείται να μας δώσει παραπάνω στοιχεία. Ακόμα και όσον αφορά τον κεντρικό χαρακτήρα, ποτέ δεν μαθαίνουμε τι επαγγέλλεται. Βέβαια, η ταινία είναι βρετανική και στη Βρετανία θεωρείται αγένεια να ρωτήσεις κάποιον τι δουλειά κάνει… Ίσως, λοιπόν, η ταινία απλώς να μην γνωρίζει.

Ο Χιου Γκραντ είναι ο περιβόητος κουμπάρος σε αυτή την υπερεπιτυχημένη βρετανική κωμωδία. Ο Γκραντ υποδύεται με έξοχο τρόπο τον αιώνια αργοπορημένο Τσαρλς, που ερωτεύεται την αμερικανίδα Κάρι (Άντι ΜακΝτάουελ) στον πρώτο γάμο και κατά τη διάρκεια των υπολοίπων προσπαθεί αδέξια να την κατακτήσει. Στην ταινία αυτή ο Γκραντ μεταμορφώθηκε, εν μία νυκτί, σε σταρ του Χόλυγουντ.

Η παρθενική οντισιόν του για την ταινία μόνο εύκολη δεν ήταν. Όπως διηγείται ο ίδιος: «Η υπεύθυνη του κάστινγκ είχε δηλώσει, ότι για να δω τον σκηνοθέτη Μάικ Νιούελ θα έπρεπε να περάσω πάνω από το πτώμα της. Παρ’ όλα αυτά πήγα και τον είδα, με ένα φοβερό χανγκ όβερ, του είπα κανα δυο άθλια αστεία, του έδειξα μια κασέτα με μένα να βγάζω λόγο κουμπάρου στον γάμο του αδερφού μου και, εν τέλει, με δέχτηκε.

Το «Τεσσερις γάμοι και μια κηδεία» αντιμετωπίζει με καυστικό τρόπο τη βρετανική αστική κοινωνία, παρουσιάζοντας όλους τους εφιάλτες ενός κλασσικού γάμου (τα ακατανόητα λόγια του ιερέα, μια άστοχη πρόποση του κουμπάρου, τη δυσάρεστη θέση του να είσαι αναγκασμένος να καθίσεις στο ίδιο τραπέζι με όλες τις πρώην ερωμένες σου) να συγκαλύπτονται πίσω από όμορφα ρούχα και ακριβά καπέλα.

Ο Μάικ Νιούελ σκηνοθετεί με μια γοητευτική ελαφρότητα και μας δημιουργεί πραγματικά την εντύπωση, ότι βρισκόμαστε σε ένα γάμο, σχεδόν σε όλη τη διάρκεια της ταινίας. Το σενάριο είναι γραμμένο από τον σπουδαίο Ρ.Κέρτις, ο οποίος έχει γράψει μερικές από τις πιο διάσημες τηλεοπτικές σειρές της Αγγλίας, όπως την «Μαύρη Οχιά» και τον «Μίστερ Μπιν».

Τίποτα δεν ξεφεύγει από το κείμενο του Κέρτις, αφού το σεξ, η αγάπη, ο γάμος και ο θάνατος εξετάζονται κάτω από το μικροσκόπιο του και πάντα με χιούμορ. Οι διάλογοι είναι ξεκαρδιστικοί, απολαυστικά «βρετανικοί» και ρεαλιστικοί. Για το «Τέσσερις γάμοι και μια κηδεία» ήταν υποψήφιος για το όσκαρ πρωτότυπου σεναρίου. Μετά την μεγάλη επιτυχία της ταινίας αυτής, συνέχισε στο ίδιο μοτίβο, γράφοντας το «Νότινγκ Χιλ», το «Ημερολόγιο της Μπρίτζετ Τζόουνς» και το «Love actually» (το οποίο σκηνοθέτησε ο ίδιος).

Κάποιοι μπορούν να ισχυριστούν ότι η ελάχιστα εκφραστική Άντι ΜακΝτάουελ δεν ήταν η σωστή επιλογή για να αποτελέσει το ερωτικό ενδιαφέρον του πρωταγωνιστή. Το πιο πιθανό είναι ότι η επιλογή της εξυπηρετούσε τους Άγγλους παραγωγούς της ταινίας, που ήθελαν να χρησιμοποιήσουν ένα γνωστό όνομα του Χόλυγουντ για να διευκολυνθεί το άνοιγμα της ταινίας στις αμερικανικές αίθουσες. Είναι υπέρ της ΜακΝτάουελ, πάντως, το ότι στέκεται διακριτικά ανάμεσα στους δευτεραγωνιστές. Οι Σάιμον Κάλοου, Τζον Χάνα, Ρόουαν Άτκινσον και Κρίστιν Σκοτ Τόμας συμπληρώνουν το θαυμάσιο καστ.

Η ταινία γυρίστηκε με ελάχιστα χρήματα και εξ’ ολοκλήρου στο Λονδίνο, ενώ κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, πολλοί από τους συντελεστές, ανάμεσα τους οι παραγωγοί και οι πρωταγωνιστές, πίστευαν ότι το αποτέλεσμα δεν θα ήταν καλό. Ευτυχώς γι’ αυτούς διαψεύστηκαν, αφού η ταινία είχε τεράστια εισπρακτική επιτυχία, μαζεύοντας πάνω από 260 εκατομμύρια δολάρια και δεκάδες βραβεία.