Όταν η βία γίνεται διασκέδαση

Του Κώστα Νταλιάνη

ΤΟ ΕΡΓΟ

Ένα νεαρό ζευγάρι, που πλήττει θανάσιμα, η Σάρα και ο Ραλφ (ένας επιστήμονας, που ερευνά το χάος) καλούν ένα άλλο ζευγάρι για δείπνο: την Έντιτ (που είναι συνάδελφος της Σάρα) και τον αρχιτέκτονα Μπάστιαν. Μιας και οι οικοδεσπότες δεν έχουν μαγειρέψει τίποτα, αποφασίζουν να παραγγείλουν πίτσες. Η Σάρα και ο Ραλφ, σε μια προσπάθεια να σπάσουν τον πάγο, ισχυρίζονται ότι έχουν δολοφονήσει τον βαρετό κύριο Κόλπερτ, ο οποίος είναι προϊστάμενος της Σάρα και της Έντιτ και ότι έχουν βάλει το πτώμα του στο τεράστιο μπαούλο, που βρίσκεται στο κέντρο του σαλονιού τους. Είναι πραγματικά ο κύριος Κόλπερτ μέσα στο μπαούλο ή απλώς οι οικοδεσπότες παίζουν με τους καλεσμένους τους; Η Έντιτ αποφασίζει να συμμεριστεί το παιχνίδι τους –όπως πιστεύει-, ενώ ο οξύθυμος Μπάστιαν το παίρνει πιο σοβαρά και αναλαμβάνει να ξεκαθαρίσει τι συμβαίνει πραγματικά.

Θα ήταν εγκληματικό να αποκαλύψω κάτι παραπάνω για την υπόθεση. Αυτό που ξεχωρίζει στο έργο είναι η μίξη του κλασσικού με το μεταμοντέρνο: Βασίζεται στο αφηγηματικό σασπένς, ενσωματώνοντας, συγχρόνως, πλήθος πολιτιστικών αναφορών. Το μπαούλο προέρχεται κατ’ ευθείαν από την ταινία του Άλφρεντ Χίτσκοκ «Ο βρόγχος». Τα παιχνίδια μυαλού με τους επισκέπτες παραπέμπουν στο «Ποιος φοβάται την Βιρτζίνια Γουλφ;» του Άλμπυ, ενώ η βιαιότητα των καταστάσεων θυμίζει το «Pulp Fiction» του Κουέντιν Ταραντίνο. Ο συγγραφέας Νταβίντ Γκίζελμαν σατιρίζει την όρεξη του κοινού για βία, που τροφοδοτεί το σύγχρονο θέατρο και κινηματογράφο, συγχρόνως, όμως, την ικανοποιεί.

Ο  Γκίζελμαν, βέβαια, δεν είναι, απλώς, ένας γνώστης της θεατρικής και κινηματογραφικής τέχνης. Είναι ένας ενοχλημένος μοραλιστής, που θέλει να πει ότι στην Γερμανία -και οπουδήποτε αλλού στον κόσμο- έχει επικρατήσει μια αστική ανία και μια συναισθηματική απονέκρωση, που οδηγεί τους ανθρώπους σε όλο και πιο ακραίες καταστάσεις, μόνο και μόνο για να νιώσουν κάτι. Το έργο επισημαίνει ότι η τάξη κι ο έλεγχος, που μας έχει επιβληθεί στην σύγχρονη κοινωνία, έχει ως αποτέλεσμα την απονέκρωση των αισθήσεών μας. Αυτός ο τρόπος ζωής, εν τέλει, θα μας αναγκάσει να βγούμε έξω από τις κοινωνικές νόρμες, για να βρούμε μια νέα ελευθερία και να αγκαλιάσουμε ξανά την ζωή. Παρ’ όλ’ αυτά, το έργο κλείνει με το κυνικό συμπέρασμα ότι τίποτα δεν μας γλιτώνει από την ανία και την βαρεμάρα.

Ο Γκίζελμαν έχει γράψει ένα διασκεδαστικό έργο, πλημμυρισμένο με μαύρο χιούμορ, υπονοώντας ότι δεν υπάρχει, απλώς, ένα κουνάβι κάτω από το ντουλάπι των κοκτέιλ –όπως το έθεσε ο Πίντερ- αλλά ένας αχόρταγος πάνθηρας.

Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ

Ο σκηνοθέτης Βαγγέλης Λάσκαρης διατηρεί αμείωτο τον ρυθμό της παράστασης και συνδυάζει άψογα την κωμικότητα του έργου με το σκοτεινότερο νόημα του.

Το σκηνικό, λιτό και εξπρεσιονιστικό, υποστηρίζει τον συμβολισμό του έργου, ότι, δηλαδή, το κακό παραμονεύει πίσω από τη βιτρίνα του συνηθισμένου και συγχρόνως δημιουργεί την απαραίτητη κλειστοφοβική αίσθηση.

Ο ζωηρός φωτιστικός σχεδιασμός δημιούργησε μια ιδιαίτερη ατμόσφαιρα, ενώ τα κουστούμια απέδωσαν εύστοχα την ψυχολογική κατάσταση των ηρώων (το κόκκινο στα κοστούμια του δολοφονικού ζευγαριού προοικονομούσε έξυπνα το τέλος). Πολύ δουλεμένες οι χορογραφημένες σκηνές «μάχης» και εξαιρετική η μουσική επένδυση, που δένει άψογα με την παράσταση.

Όλοι οι ηθοποιοί ισορροπούν ανάμεσα στο κωμικό και το μακάβριο. Ο Δημήτρης Κάτσης μετατρέπει μια απλή τηλεφωνική παραγγελία πίτσας σε  κωμικό ρεσιτάλ. Η Σταυρούλα Γκιόγκα, παίζει με εγκράτεια και αυτοπεποίθηση την αισθησιακή Σάρα, που συναγωνίζεται σε φιλοξενία την Λαίδη Μακμπέθ.

Ο Δημήτρης Μαγκλάρας είναι πειστικότατος στις ξαφνικές εκρήξεις θυμού του. Η Μαργαρίτα Παπαντώνη δίνει μια πολυδιάστατη ερμηνεία ως καταπιεσμένη Έντιτ, επιδεικνύοντας άνεση και φυσικότητα πάνω στην σκηνή. Ο Β.Λάσκαρης είναι απολαυστικός ως ο πιτσαδόρος, που βρίσκεται στο λάθος μέρος την λάθος στιγμή, προσφέροντας μια κωμική ανακούφιση στην ένταση της παράστασης.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΑ

Μια παράσταση για τους λάτρεις της μαύρης κωμωδίας, με σωστές κορυφώσεις, που προσφέρει γέλιο, σασπένς και ένταση σε ίσες ποσότητες.

Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ
Ο Νταβίντ Γκίζελμαν γεννήθηκε στην Κολονία το 1972. Σπούδασε δραματική γραφή στην “Hochschule der Kunste” του Βερολίνου. Έχει γράψει και σκηνοθετήσει τα έργα «Die Globen» και «Ernst in Bern». Το ραδιοφωνικό του έργο «Blauzeugen» κέρδισε το 2000 το βραβείο «Der Lautsprecher» της Ακαδημίας των Τεχνών. Το 1999 η συμμετοχή του στο “Διεθνές Εργαστήρι” του “Royal Court Theatre” του Λονδίνου ήταν ο «Mr. Kolpert», που έκτοτε ανέβηκε στην Αγγλία, τη Γερμανία, την Ιταλία, τη Γαλλία κ.α. 

Mr. Kolpert

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Συγγραφέας: Νταβίντ Γκίζελμαν
Μετάφραση: Γιώργος Δεπάστας
Σκηνοθεσία: Βαγγέλης Λάσκαρης
Παίζουν: Σταυρούλα Γκιόκα, Δημήτρης Κάτσης, Δημήτρης Μαγκλάρας, Μαργαρίτα Παπαντώνη
Σκηνικά – Κοστούμια: Κατερίνα Βικτωράτου
Μουσική επιμέλεια: Γιάννης Γεωργόπουλος
Φωτογραφίες: Γιώργος Στριφτάρης
Video Teaser: Θοδωρής Θεοδώρου
Διδασκαλία σκηνικής μάχης - Κινησιολογία: Δαμιανός Νικολαϊδης
Βοηθός Σκηνοθέτη: Τζίνα Μίαρη
Αφίσα: wework_design
Εκτέλεση Παραγωγής: Σοφία Παναγοπούλου
Προβολή - Επικοινωνία: BrainCo ΑΕ
Παραγωγή: “VAULT”

Θέατρο “Λιθογραφείον”
Μαιζώνος 172 & Τριών Ναυάρχων
Τηλ.: 2610 328394

Σελίδα του θεάτρου στο facebook:  https://www.facebook.com/Lithografion-Theatre-107168247742/?fref=ts

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ
Κυριακή 14 Φεβρουαρίου 9:30 μ.μ.
ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ
Γενική είσοδος: 12 €
Μειωμένο: 8 € (φοιτητικό, ανέργων, πολυτέκνων), 6 € (ατέλειες, θεατρικών σπουδών, δραματικής)
Διάρκεια παράστασης: 80 λεπτά (χωρίς διάλειμμα)

Οι παραστάσεις θα συνεχιστούν στην Αθήνα στο θέατρο ‘Vault’
Μελενίκου 26, Βοτανικός
Τετάρτη και Πέμπτη στις 21:00 (ως 25 Φεβρουαρίου)