Release Athens Festival: Οι συντάκτες του Presspop γράφουν για τα live που ξεχώρισαν

Η συντακτική ομάδα του Presspop παρακολούθησε τις τρεις από τις τέσσερεις μέρες του Release Athens Festival, στην φετινή του πρώτη απόπειρα, με το νέο αυτό φεστιβάλ να δίνει ελπιδοφόρα μηνύματα για το συναυλικό τοπίο στην χώρα μας. Σε σύνολο τεσσάρων ημερών, οι διοργανωτές του Release μας παρουσίασαν ένα εξαιρετικό line up, με εγνωσμένα ονόματα της ξένης σκηνής που είτε είχαμε χρόνια να δούμε στα μέρη μας (Pj Harvey, Sigur Ros, Beirut) είτε ήρθαν για πρώτη φορά (Slowdive, ένα ιστορικό live) αλλά και αρκετά γκρουπ από την ανεξάρτητη σκηνή του σήμερα όπως οι Black Angels, οι DIIV και οι Daughter. To Release Festival άλλαξε σίγουρα προς το καλύτερο το συναυλικό καλοκαίρι του 2016 και ελπίζουμε να γίνει θεσμός, δίνοντας μια φρέσκια πνοή στα μουσικά δρώμενα της χώρας μας. Οι συντάκτες του Presspop γράφουν o καθένας για το live που ξεχώρισε, σε μια πολύπλευρη παρουσίαση των εμπειριών μας από αυτό το πρώτο Release Festival:

Φωτογραφίες: Θοδωρής Μάρκου (http://thodorismarkou.com/)

Day 1 (01/06/2016)
Daughter & Beirut – Εύη Αγγελακοπούλου

Η πρώτη μέρα του Release Festival ξεκίνησε καλύτερα από τις προσδοκίες μου. Χασαμε τον Moa Bones και την Ειρήνη Σκυλακάκη και πετύχαμε στα μισά τον Cass McCombs ό οποίος δεν μας τράβηξε ιδιαίτερα την προσοχή. Άλλωστε εμείς βρισκόμασταν εκεί κυριως για τους Daughter και τους Beirut. Αμερικη vs Λονδίνου. Δεν ξερουμε ποια μπάντα από τις δύο μας άρεσε πιο πολύ. Αν περίμενε κάποιος να χορέψει και να παρτάρει σε αυτήν την συναυλία μάλλον δεν ήξερε τι πάει να ακούσει.

Οι Daughter μας ταξίδεψαν και με τα δύο albums τους, "If you leave" και "Not to disappear". Φυσικά τις εντυπώσεις έκλεψε η φωνή της Elena Tonra που κάποιοι την χαρακτήρισαν ως την νέα Florence Welch. Εγω την χαρακτηρίζω ως μια νεραιδένια φωνή. Η αθωότητα και η ντροπή έδειχνε την έλλειψη εμπειρίας απέναντι σε ένα αρκετά μεγάλο κοινό. Πολλές φορές έσκυβε από ντροπή στο χειροκρότημα κι αν μπορούσαμε να την δούμε από πολύ κοντά σίγουρα θα βλέπαμε και ένα ελαφρύ κοκκίνισμα.

Το ταξίδι των Daughter κατέλληξε στην ατμοσφαιρική επίσης μουσική των Beirut, με τα γνωστά folk και balkan στοιχεία. Προσωπικά την προσοχή μου τράβηξε ο Nick Petree στα drums και στα κρουστά. Φυσικά και η φωνή του Zach Condon που για 1 ώρα και κάτι μας τραγούδησε πολλα γνωστά και αγαπημένα κομμάτια, που μας έκαναν να νιώθουμε τυχεροί που ακούγαμε μια αγαπημένη μας μπάντα live και που δεν μας απογοήτευσε ουτε δευτερόλεπτο.

Setlist:

Day 3 (07/06/2016)
Slowdive – Μαριέττα Μπάρλου

Το πολυσυζητημένο reunion των Slowdive πριν από περίπου δύο χρόνια γέννησε πολλές ελπίδες πως ίσως να έχουμε την ευκαιρία να τους δούμε και από τα μέρη μας αργά ή γρήγορα. Παρόλα αυτά, οι “too good to be true” σκέψεις ήταν αυτές που κυριαρχούσαν στο τέλος της ημέρας. Ευτυχώς για εμάς, η μεγάλη ανακοίνωση ήρθε και κάπως έτσι φτάσαμε στο απόγευμα της 7ης Ιουνίου. Αφού καταφέραμε και ξορκίσαμε την απειλή της βροχής, είχαμε την ευκαιρία να απολαύσουμε ένα από τα ομορφότερα live για το φετινό καλοκαίρι και όχι μόνο, γεμάτο συγκινήσεις και βουρκωμένα μάτια. Λίγο μετά τις 7, οι πρώτες νότες του “Slowdive” ήχησαν και το κοινό μέσα σε χειροκροτήματα, αποθέωσε το βρετανικό γκρουπ από το Reading. Η συνέχεια ήταν απλά μαγική, με την ονειρική και αέρινη φωνή της Rachel Goswell να παραμένει αναλλοίωτη στο πέρασμα του χρόνου και να αγγίζει ακόμα και τις πιο ευαίσθητες χορδές σου. Και μπορεί πολλοί να παραπονέθηκαν για την ώρα διεξαγωγής του live, όμως το φως του ήλιου που σιγά σιγά έπεφτε σε συνδυασμό με το απαλό καλοκαιρινό αεράκι που φυσούσε στην πλατεία Νερού, δημιούργησαν μια ιδανική ατμόσφαιρα για λατρεμένα κομμάτια, όπως το “Catch The Breeze” και το “When The Sun Hits”. Στα highlights της βραδιάς φυσικά και το “Dagger”, καθώς και το “Golden Hair” (διασκεύη στο ομώνυμο κομμάτι του Syd Barrett) με το οποίο έκλεισαν την εμφάνισή τους, αποδεικνύοντας πως δικαίως θεωρούνται μια από τις σπουδαιότερες shoegaze μπάντες που σχηματίστηκαν ποτέ. Το μόνο βέβαιο είναι πως ανυπομονούμε να ανανεώσουμε το ραντεβού μαζί τους, αυτή τη φορά όμως σε έναν κλειστό χώρο για μια ακόμη πιο μαγική νύχτα.

Setlist:

The Brian Jonestown Massacre – Τάσος Σταυρόπουλος

Αφού μεσολάβησε το καθιερωμένο διάλειμα μετά την εμφάνιση των Slowdive, η σκηνή του Release καταλήφθηκε από το σημαντικότερο ψυχεδελικό συγκρότημα της τελευταίας εικοσαετίας. Αυτών που έπαιζαν ψυχεδελικά πριν καν εφευρεθεί ο όρος της νεοψυχεδέλειας. Αυτοί που αποτέλεσαν έμπνευση για κάθε Tame Impala, Black Angels, Allah Las και οποιονδήποτε άλλον αντλεί επιρροές από τη δεκαετία του ’60. Οι Brian Jonestown Massacre θα επιχειρούσαν να μας απογειώσουν για την επόμενη μία ώρα. Αυτό που είδαμε ήταν μία πολύ δεμένη μπάντα να παρασύρει εύκολα στο τριπάκι της το κοινό και έναν Anton Newcombe να αποδεικνύει για άλλη μία φορά ότι είναι μία από τις μεγαλύτερες rock φιγούρες του πλανήτη. Παρεπιπτόντως η εμφάνιση του Newcombe με τις τεράστιες άσπρες φαβορίτες και το βλοσυρό βλέμμα, παρεπέμπει σε αυτή του Neil Young των ‘90ς, τότε που γυρνούσε την Αμερικάνικη επικράτεια παρέα με τους Sonic Youth και τους Pearl Jam. Το set τους εστίαζε στις τελευταίες τους δουλειές, χωρίς να παραλείπουν να παίξουν και παλαιότερα κλασσικά κομμάτια σαν το ‘’Anemone’’.  Για το τέλος μας επιφύλαξαν και ένα καινούργιο κομμάτι, που προφανώς θα βρίσκεται στην επόμενη δουλειά τους. Ο Newcombe ήταν ιδιαίτερα, για τα δεδομένα του, ομιλητικός προς το κοινό και αστειευόμενος είπε ότι θα προτιμούσε να έπαιζαν το συνηθισμένο τρίωρο set τους, από την ωριαία εμφάνιση που επέβαλε η συμμετοχή τους στο φεστιβαλ.

Υ.Γ. Ο Joel Gion έχει τη καλύτερη δουλειά στον κόσμο. Είναι μέλος των Brian Jonestown Massacre, γυρνάει ανά τον ηφήλιο δίνοντας συναυλίες, πληρώνεται κανονικά και το μόνο που κάνει είναι να παίζει ντέφι στα live.

PJ Harvey - Τίμωνας Καρδάμας

Η Pj Harvey παρέα με εννέα μουσικούς, ντυμένοι όλοι στα μαύρα, βγήκαν στην σκηνή του Release Athens και διψασμένα μάτια θεατών περίμεναν να ακούσουν αυτήν που περισσότερο θωρούν ως θεά-μούσα. Θεατρική, λυρική, γήινη και απόκοσμη ταυτόχρονα, σοβαρή μέχρι τέλους, χαμογέλασε ελαφρά όταν υποκλίθηκαν όλοι μαζί στο κοινό. Μας έκανε μύστες της μουσικής της με την ίδια να δεσπόζει διαχρονική και λυτρωτική και τους μουσικούς της να την πλαισιώνουν με ήθος και μουσικότητα.

Πριν αρχίσει το live ήμουν πολύ περίεργος για το τι θα ακούσω, πως θα παίζει τα κομμάτια της τώρα πλέον. Κατά τη διάρκεια έμεινα απόλυτα ακίνητος και ενίοτε με ανοιχτό το στόμα. Χάζευα την ίδια και τους μουσικούς της! Τραγουδούσε με αυτό τον μοναδικό και υπέροχο τρόπο! Όταν τέλειωσε το live σκεπτόμουν ότι δεν είχα ξαναδεί ή ακούσει κάτι παρόμοιο, ότι κοίτα τι όμορφο μουσικό δρόμο έχει διαλέξει. Η μουσική της είναι ανθρωποκεντρική και υπερβατική. Οι ενορχηστρώσεις μυρίζουν χώμα και η φωνή της διαπερνά τα σωθικά σου και σε ελευθερώνει, σου δίνει την απόσταση ουρανού που χρειάζεσαι για να αναπνεύσεις βαθιά. Αυτό ήταν και το μυστικό, με ορθάνοιχτα τα αυτιά και την καρδιά, χωρίς προσωπικές παγίδες να ακούσεις προσεκτικά και να μυηθείς στο ταξίδι της μουσικής της.

Κορυφαίες στιγμές: "The Words That Maketh Murder", "To Bring You My Love" και το "A Perfect Day Elise" τελευταίο κομμάτι του encore!

Setlist:

Day 4 (13/06/2016)
DIIV – Ανδρέας Καποτάς

Μπορεί να ακουστεί ιερόσυλο αλλά η μπάντα της 4ης μέρας του Release Festival για την οποία είχα την μεγαλύτερη περιέργεια,  ήταν οι Νέο Υορκέζοι DIIV. Για να μην παρεξηγηθώ, σε καμία περίπτωση δεν τους συγκρίνω με την μουσική ιδιοφυία του Jonsi και την απόκοσμη αύρα των Sigur Rós που θα μας αγκάλιαζε κάτω από καταρρακτώδη βροχή λίγο αργότερα. Ακριβώς για αυτό τον λόγο ήξερα τι να περιμένω και ήξερα ότι θα το πάρω. Ενώ για τους DIIV υπήρχε μέσα μου ένα ερωτηματικό για το πώς όλη αυτή η δυναμική τους  θα αποδωθεί live. Από την στιγμή που βγήκαν όμως στην σκηνή τα πράγματα έγιναν ξεκάθαρα για όλους,  με τα βλέμματα να συμφωνούν σε μία ρητορική ερώτηση : “Τι καταπληκτικές κιθάρες είναι αυτές;” Αυτό ήταν και το τελευταίο που σκεφτήκαμε μέχρι το κλείσιμο και το τελευταίο ριφάκι του "Doused" , απολαμβάνοντας  4 υπέροχα τυπάκια γεμάτα νεανική ενέργεια να αποδίδουν άψογα το γεμάτο ένταση set τους, όντας ταυτόχρονα πολύ επικοινωνιακοί με το κοινό, επιλέγοντας να μιλήσουν ελληνικά και να αστειευτούν μαζί μας. Αναμφίβολα η καλύτερη εκκίνηση για αυτό που θα ακολουθούσε αργότερα.

Setlist:

The Black Angels – Μίμης Πλέσσας

Οι Black Angels μας επισκέπτονταν για τρίτη φορά μέσα σε διάστημα τριών ετών, οπότε όσοι τους είχαν ακούσει live, ήξεραν πάνω κάτω τι να περιμένουν από τους Τεξανούς. Προσωπικά τους είχα δεί σε εκείνο το φοβερό live στο Fuzz, τον Δεκέμβριο του 2014, δεν είχα όμως παρευρεθεί πέρυσι στo Rockwave που έπαιξαν πριν τους  Black Keys (και κατά πολλούς ήταν σαφώς καλύτεροι), οπότε υπήρχε ένα σχετικά λογικό «κενό» ώστε να έχω ξανά μεγάλο ενδιαφέρον να τους παρακολουθήσω να ξεδιπλώνουν τις νέο-ψυχεδελικές του κιθάρες επι σκηνής. Οι «Μαύροι Άγγελοι» πήραν την σκυτάλη από τους DIIV και εκμεταλεύτηκαν το πολύ καλό vibe που άφησαν οι δεύτεροι στον κόσμο, δίνοντας παραπάνω δυναμική στην ημέρα με την ογκώδη ψυχεδέλεια τους αλλά και τα μοναδικά visuals που την συνόδευαν. Οι Τεξανοί είναι μια μπάντα με δυνατό, βρώμικο και καθηλωτικό ήχο, κάτι που απέδωσαν σε μεγάλο βαθμό live. Ίσως βέβαια αυτός ο γεμάτος ήχος, στον ανοιχτό χώρο κάπου χάνεται, παρόλα αυτά οι Black Angels παρέδωσαν στο (σχετικά μεγάλο στην χώρα μας) κοινό τους ένα ακόμα εξαιρετικό show, ηχητικό και οπτικό. Έπαιξαν 15 κομμάτια, πάνω κάτω τα περισσότερα από όσα θέλαμε να ακούσουμε live από αυτούς (με εξαίρεση το μπαρουτοκαπνισμένο Don’t Play With Gus που μας έλειψε από το setlist), δυνάμωσαν την ένταση της βραδιάς και μας προετοίμασαν για αυτό που θα ακολουθούσε στους Sigur Ros, λειτουργώντας ως η κατάλληλη κλιμάκωση στο line up της ημέρας. Μετά μας περίμενε μια μυθική εμφάνιση των αγαπημένων μας Ισλανδών....

Setlist:

Sigur Rós – Στράτος Μαρούδας

Το να καλούμαι να γράψω κάτι για το live των Sigur Ros, είναι λίγο σαν να ζητάς από ένα μικρό παιδί να σου περιγράψει το αγαπημένο του παραμύθι. Από την στιγμή που επάνω στην σκηνή διάφοροι πηγαινοέρχονταν και έστηναν τα απαραίτητα για να βγουν οι Ros, μεγάλωνε η ανυπομονησία μας για αυτό που θα ακολουθούσε. Έστω και αν πολλοί από εμάς είχαμε την ευλογία να ζήσουμε ξανά live τους στο πρόσφατο ή και μακρινό παρελθόν, εντούτοις τίποτα δεν μπορούσε να μας προϊδεάσει για αυτό που θα ζούσαμε την νύχτα αυτή.

Τα μπλε φώτα στην σκηνή με τους περίεργους χρωματισμούς άναψαν και μετά από λίγο το παραμύθι ξεκίνησε. Οι πρώτες ανατριχίλες με τα "Overdur" και "Staralfur",με τους Ros να εμφανίζονται πίσω από visuals. Και αμέσως μετά συνέβη κάτι το οποίο και να θέλαμε, δεν θα το βάζαμε πιθανώς ούτε στο πιο περίεργο όνειρο μας. Μετά τις πρώτες νότες από το "Sæglópur" βγαίνουν μπροστά μας και οι πρώτες απόκοσμες δοξαριές του Jónsi στην κιθάρα συντονίζονται με τις πρώτες σταγόνες βροχής, αλλά και με τους κεραυνούς πάνω και δίπλα από το stage. Η αρμονία όλων των στοιχείων ασύλληπτη, ο ήχος της βροχής που έπεφτε συνεχώς μπλέκονταν με τις μελωδίες και τα ξεσπάσματα της μπάντας, που φαινόταν καθαρά να απολαμβάνει και αυτή το σκηνικό που στήθηκε απρόσμενα. Glósóli/Vaka/Ny battery/E-bow/Daudalagid/Festival/Yfirborð/Kveikur/Hafsol - πόδια καρφωμένα στο έδαφος, μάτια καρφωμένα στη σκηνή, κορμί μουσκεμένο από την βροχή. Και η στιγμή για την μέθεξη με το αριστουργηματικό "Untitled 8".

Το ζήσαμε. Για εμάς. Με τους φίλους μας που ήμασταν μαζί το βράδυ αυτό. Για αυτούς που δεν τους είχαμε πλάι μας, όμως τους φέρναμε στο μυαλό μας τις στιγμές αυτές. Την βραδιά που δεν θα ξεχάσουμε ποτέ μας.

Ίσως υπερβολικά τα παραπάνω. Όπως υπερβολική η απλότητα και η ομορφιά των Sigur Ros, που τους κάνουν να είναι, για πολλούς από εμάς, κάτι πολύ παραπάνω από απλά το αγαπημένο μας συγκρότημα.

Setlist:

Υ.Γ. Δυστυχώς δεν καταφέραμε να προλάβουμε τα live των ελληνικών συγκροτημάτων που άνοιγαν το line up της κάθε ημέρας, καθώς το Presspop εδρεύει κυρίως στην Πάτρα και απαιτείται και ο χρόνος μετάβασής μας στην Αθήνα. Σε καμία περίπτωση δεν υποτιμάμε την εγχώρια σκηνή, που έχει να παρουσιάσει πλειάδα αξιόλογων καλλιτεχνών και αντίστοιχων κυκλοφοριών. Ίσως αυτό είναι και το μόνο πρόβλημα του φεστιβάλ, οι σπαστές μέρες, ειδικά για ανθρώπους που έρχονται από την περιφέρεια. Σε ένα ενοποιημένο τετραήμερο θα είχαμε την ευκαιρία να δούμε το φεστιβάλ απο νωρίς.
Όλα αυτά όμως διορθώνονται!
Kαι του χρόνου!