Παλιές ιστορίες: Portishead - Dummy

Άλμπουμ και τραγούδια από το παρελθόν που μας θυμίζουν παλιές ιστορίες και στιγμές.
Tης Εύης Αγγελακοπούλου

Μπορεί το Portishead να είναι μια μικρή πόλη κοντά στο Bristol, στην οποία μεγάλωσε ο Geoff Barrow, αλλά είναι και αναμφίβολα μια μεγάλη μπάντα που δημιούργησε ο ίδιος. Νοιώθω σαν να υπήρχε πάντα. Οι ταμπέλες στη μουσική δεν μου αρέσουν, ούτε η κατηγοριοποίησή της, αλλά όταν με ρωτούν τι είναι trip hop απαντώ Portishead. Αφού λοιπόν ο Geoff ανακάλυψε την Beth Gibbons, ξεκίνησαν τη συνεργασία τους για το μικρού μήκους φιλμ «To kill a dead man», στο οποίο εμφανίζονταν κιόλας. Αυτό τους βοήθησε στο να ηχογραφήσουν to 1994 το πρώτο τους άλμπουμ, το Dummy.

Βάζοντας τον δίσκο να παίζει, από την αρχή νοιώθω τα ηλεκτρικά χτυπήματα που με βάζουν στη μελαγχολία που θέλω να μπω. Δεν θα μπορούσα κι αλλιώς βέβαια αφού το ποιητικό Mysterons σου δίνει να καταλάβεις αμέσως το κύμα μελαγχολίας που πρόκειται να έρθει, αν και έχει αρκετά σημεία που θυμώνεις. Θυμώνεις με εσένα και με αυτά που σου θυμίζει ο στίχος “all for nothing”. Και ο θυμός γίνεται ειρωνεία μέσα από το Sour Times. Το “Nobody loves me…like you do” πάντα μου φαινόταν ειρωνικό. Δεν ξέρω ίσως εγώ χάθηκα στη μετάφραση. Και όσες φορές και να το ακούω θυμάμαι αυτούς με την ατάκα που σου είπαν και μου είπαν, «κανείς δεν σ’ αγαπάει όπως εγώ». Τους θυμάσαι; Είναι αυτοί που έφυγαν και έχεις καιρό να δεις. “Cause all I have left, Is my memories of yesterday”.

Ο πόνος φέρνει ειρωνεία και απογοήτευση. Ο πόνος αλλάζει όνομα, αλλάζει πρόσωπο, αλλά η απογοήτευση είναι ίδια, “Did you realize, no one can see inside your view? Did you realize, for why this sight belongs to you?”, μας λένε οι Portishead στο Strangers και σκέφτομαι ότι αυτό είναι το πρόβλημα της κάθε εποχής, αυτό που θέλουμε να δουν οι άλλοι με τα μάτια μας και να νοιώσουν με το δικό μας μυαλό. Εμείς αλήθεια το κάνουμε;  It Could Be Sweet αλλά πολύ φαντασία και μεγάλη απαίτηση πλέον. “You don't get something for nothing. Like a long forgotten dream”. Ήρεμο σαν νανούρισμα. Μου παίρνει λίγο τον θυμό ταξιδεύοντάς με σε όνειρα που ίσως ξέχασα γιατί η μνήμη μου είχε γεμίσει από κάποιο πρόσωπο με κάποιο όνομα.

Κι έρχεται στο ταξίδι μου ο επαναλαμβανόμενος ήχος του Wandering star που θέλει να με υπνωτίσει και να με καθηλώσει σε μια και μόνο σκέψη “The blackness of darkness”. Τα λόγια εδώ δεν έχουν τόση σημασία. Η μουσική με καθοδηγεί και με έχει πάει τόσο μακριά που δεν στέκομαι και πολύ στο Its A Fire παρά μόνο στον στίχο “I can't breathe through this mask” που σε ηλεκτρίζει χωρίς να το καταλάβεις. Μα πότε έβαλα εγώ μάσκα και δεν το θυμάμαι; Όχι δεν έβαλα. Απλά έφυγα λίγο από μένα και με έχασα μέσα στις μάσκες των άλλων ή μέσα στη νύχτα των άλλων όπως λέει και ο δικός μας ο Αγγελάκας.

Το πιο δύσκολο είναι να βρω τι νοιώθω. Το Numb μου το υπενθυμίζει αυτό. “Try to reveal what I could feel”. Όπως και ότι μέσα από τη μουσική με ανακαλύπτω, με ξαναβρίσκω.

Να και οι δρόμοι έρχονται. Είμαι σίγουρη ότι ξέρεις τους στίχους, και είμαι σίγουρη ότι το δικό σου Roads έχει μια ιστορία να πει. Και το δικό μου έχει αλλά της αξίζει ένα δικό της κείμενο σε κάποια άλλη παλιά ιστορία στο μέλλον.

Ακούω  ολόκληρο το άλμπουμ.  Μετά το Roads δεν δίνω καμία σημασία στο Pedestal. Έμεινα πίσω. Στον δρόμο που άνοιξε το Roads. Όπως γίνεται και με τους ανθρώπους καμιά φορά. Δεν δίνεις σημασία στον επόμενο όσο και να αξίζει γιατί έχεις κολλήσει λίγο πίσω. “I'll never fall in love again It's all over now”. Είναι κάποιες φορές που το πιστεύεις κι εσύ κι όταν νοιώθεις έτσι, τότε ακούς το Biscuit για να ταυτιστείς λίγο με την Beth.

Φτάσαμε στο τέλος; Ακούω το Glory Box. Σηματοδοτεί το τέλος. Με ξύπνησε. Ξυπνητήρι συναισθημάτων. Ναι, έτσι θα το χαρακτήριζα το Glory box.

Και τώρα που ξύπνησαν τόσα συναισθήματα τι να τα κάνω; Έχει περάσει η ώρα κι έχει περάσει και ο καιρός. Δεν μπορώ να τα μοιραστώ. Θα τα κάνω δάκρυα. “No matter if you cry”. Θα κυλήσουν και θα φύγουν. Θα περάσουν. Όλα περνάνε. Έτσι μου έλεγε ένας παλιός φίλος. Και το βράδυ πέρασε ακούγοντας ένα άλμπουμ που ξύπνησε πολλές παλιές ιστορίες. “It's time to move over”.

Tracklist:
1. "Mysterons"
2. "Sour Times" 
3. "Strangers"
4. "It Could Be Sweet"
5. "Wandering Star"
6. "It's a Fire"
7. "Numb"
8. "Roads"
9. "Pedestal"
10. "Biscuit"
11. "Glory Box"