Still Corners - Dead Blue

Οι Still Corners με τους δύο πρώτους δίσκους κατόρθωσαν να δημιουργήσουν μία, μικρή μεν αλλά φανατική δε, ομάδα ανθρώπων που πίνει νερό στο όνομά τους. Με περιοδείες σε μικρά clubs ανά τον κόσμο, έχουν περάσει και από τα μέρη μας, το βρετανικό ντουέτο σύστησε την ατμοσφαιρική μουσική τους στον κόσμο που ενδιαφέρεται για σύγχρονη pop μουσική. Η μεγάλη επιτυχία δεν ήρθε ακόμα και αυτή θα αναζητήσουν με το τρίτο δισκογραφικό τους βήμα, το ''Dead Blue''. Dream pop, electro, κυρίαρχα synths και κυρίως τα αιθέρια φωνητικά της Tessa Murray, χαρακτηρίζουν τον ηχητικό κόσμο των Still Corners. Μουσική που μπορεί να ακουστεί παντού και από τον καθέναν. Η πεμπτουσία της pop δηλαδή.

Από το εξώφυλλο του δίσκου είναι εμφανής η αγάπη του συγκροτήματος για τα '80ς. Neon φώτα και μία φουτουριστικά σκοτεινή εικόνα, που παραπέμπει σε ταινίες τύπου Blade Runner, προσδιορίζουν οπτικά το περιεχόμενο του δίσκου. Η επιτηδευμένα lo-fi παραγωγή και η έντονη παρουσία των synthesaisers δείχνουν την επιρροή που έχει το κίνημα του νεορομαντισμού του πρώτου μισού των '80ς στις μέρες μας. Βέβαια οι Still Corners δεν είναι σε καμία περίπτωση νοσταλγοί και αντιγραφείς ενός ένδοξου παρελθόντος. Απορροφούν δημιουργικά τις επιρροές τους και καταθέτουν ένα αποτέλεσμα που εκφράζει πραγματικά το σήμερα. Κατά κάποιο τρόπο ο ήχος των Still Corners είναι μία απόλυτα φρέσκια πρόταση για την ανεξάρτητη pop μουσική. Κομμάτια σαν το ''Lost Boys'' και το ''Downtown'' φωνάζουν ότι ζητούν χώρο στις playlists των ραδιοφωνικών σταθμών και στις setlists των djs που θέλουν να υπερηφανεύονται ότι έχουν να προτείνουν κάτι φρέσκο από το σήμερα και δεν επαναπαύονται σε ασφαλείς επιλογές του παρελθόντος, re-edits δανεικής νοσταλγίας από unremembered εποχές και mainstream τσιχλόφουσκες του συρμού. Το ''Bad Country'' θα μπορούσε να περιγράφει την Ελλάδα του σήμερα, ενώ το ''Crooked Fingers'' αγγίζει τα όρια του dark electro. To ''Dreamhorse'' είναι το πιο χορευτικό κομμάτι του δίσκου με επαναλαμβανόμενα πλήκτρα και εθιστική μελωδία. Το ''Night Walk'' ξεκινά με μία αργόσυρτη σκοτεινή εισαγωγή για να μετατραπεί σε ένα pop διαμαντάκι που αναδεικνύει τις φωνητικές ικανότητες της Murray. Δεν ξέρουμε αν οι Still Corners καταφέρουν να κάνουν το άνοιγμα σε μεγαλύτερο κοινό με το ''Dead Blue''. Αυτό που είναι σίγουρο είναι ότι κυκλοφόρησαν έναν τρίτο πολύ καλό δίσκο, με προσεγμένες συνθέσεις, που δεν βασίζεται σε singles, αλλά είναι μία ολοκληρωμένη δουλειά. Η γενιά του pitchfork οφείλει να του δόσει την σημασία που του αξίζει.