La Femme - Mystere

Οι La Femme μας είχαν εντυπωσιάσει δύο χρόνια πριν, με το ντεμπούτο τους ''Psycho Tropical Berlin''. Ένα album που αιωρούνταν με χαρακτηριστική άνεση ανάμεσα σε διαφορετικά είδη χωρίς τίποτα να μοιάζει παράταιρο. Με το νεανικό τους θράσος, κατάφεραν να συνδυάζουν τις kraut επιρροές με την κλασσική γαλλική pop και ψυχεδελικούς ήχους με το ηλεκτρονικό groove. Η λογική τους έμοιαζε με αυτήν των Go Team, έστω και αν το τελικό αποτέλεσμα ήταν τελείως διαφορετικό. Και αφού το ''Psycho Tropical Berlin'' ήταν τόσο ενδιαφέρον, τι πιο φυσιολογικό από το να περιμένουμε με ανυπομονησία το δεύτερο δισκογραφικό τους βήμα. Αυτό ήρθε και ακούει στο όνομα ''Mystere''. Ο καινούργιος δίσκος είναι λιγότερο ''τρελούτσικος'' από τον προκάτοχό του και ο ήχος του πιο ομοιογενής. Είναι λιγότερο απρόβλεπτος αλλά εξίσου ενδιαφέρον. Η ηχητική κατεύθυνση που ακολουθούν είναι η ψυχεδελική pop με έντονα τα στοιχεία της γαλλικής μουσικής. Σαν να είναι τα πνευματικά παιδιά του Serge Gainsbourg, θέλουν να δημιουργήσουν και αυτοί κάτι τόσο σπουδαίο όπως έκανε ο μεγάλος Γάλλος συνθέτης. Και όσο και αν ακούγεται ιερόσυλο οι La Femme πετυχαίνουν τους στόχους. Μοναδικό ελλάτωμα η μεγάλη διάρκεια του δίσκου, αφού περιέχει δεκαεπτά κομμάτια.

Ακούγοντας τον δίσκο το πρώτο που αποτυπώνεται στη μνήμη είναι το ''Ou Va Le Monde''. Ένα κομμάτι που φτιάχτηκε για να γίνει κλασσικό στον φανταχτερό κόσμο της pop. Ένα κομμάτι που μπορεί να ακουστεί οπουδήποτε, στο αυτοκίνητο σε μία νυχτερινή βόλτα, στον καναπέ του σπιτιού απλά αράζοντας, στο μπαρ πίνοντας τις ''δημιουργίες'' του εκάστοτε mixologist και οπουδήποτε αλλού μπορεί κάποιος να φανταστεί. Το ''Tatiana'' είναι ότι πιο groovy περιέχει το ''Mystere'' και αναμένεται να τιμηθεί αναλόγως στα εναλλακτικά dancefloors, ενώ από κοντά έρχεται και το ψευτό-electro ''S.S.D.''. Το εναρκτήριο ''Sphynx'' είναι μία μοντέρνα kraut ελεγεία, με ελκυστικά φωνητικά και σύγχρονη άποψη, ενώ το ''La Vide Est Ton Nouveau Prenom'' είναι η επιτομής της γαλλικής pop που κυριάρχησε στα '60ς. Το ''Exorciseur'' θα μπορούσε να βρίσκεται στο soundtrack κάποιου cult film τρόμου και το ''Elle Ne Taime Pas'' φλερτάρει με τη σύγχρονη γαλλική electronica. Το ψυχεδελικό trip συνεχίζεται με κομμάτια σαν το ''Al Wanda'' και το ''Couteau'' αλλά κυρίως με το δεκατριάλεπτο ''Vagues''. Αντίθετα στα ''Mycose'' και ''Le Chemin'' βγαίνει ο πιο pop εαυτός τους.

Με το ''Mystere'' οι La Femme κατάφεραν να εκπληρώσουν τις προσδοκίες που δημιούργησε το ντεμπούτο τους. Το δεύτερο βήμα τους συγκεκριμενοποιεί τις ετερόκλητες επιρροές που έχουν και το χαρμάνι που δημιουργείται είναι τουλάχιστον γοητευτικό. Το μέλλον τους προδιαγράφεται συναρπαστικό και με ανυπομονησία περιμένουμε να τους δούμε ζωντανά και στα μέρη μας.