Κτίρια Τη Νύχτα: Η ανθρώπινη συμπεριφορά είναι η ίδια, παντού και πάντα

Ο Κτίρια Τη Νυχτα πριν από λίγες ημέρες κυκλοφόρησε την καινούργια του δουλειά με τίτλο ''Συγκεκριμένα Διαμερίσματα''. Έναν δίσκο που είναι πραγματικά ξεχωριστός και θα τον παρουσιάσουμε αναλυτικά σύντομα στο presspop. Οπότε τι πιο φυσιολογικό να αναζητήσουμε τον ίδιο τον δημιουργό για να έχουμε μία συζήτηση μαζί του.

Γιατί σε ένα προσωπικό project έχεις επιλέξει ως όνομα το ‘’Κτίρια τη Νύχτα’’, που σε κάποιον που δεν γνωρίζει αρκετά πράγματα για σένα εύκολα μπορεί να θεωρήσει ότι πρόκειται για συγκρότημα;

Πάντα υπήρχαν ονόματα συγκροτημάτων στον ενικό αριθμό (Σπυριδούλα, Αγάπανθος, Socrates, Δημοσιοϋπαλληλικό Ρετιρέ κλπ), όπως και ονόματα προσωπικών project στον πληθυντικό (Polygrains, Big Fat Lips, Kid Flicks, Φανταστικοί Ήχοι κλπ). Φαντάζομαι ότι ο καθένας επιλέγει ένα όνομα που του αρέσει για τους δικούς του λόγους, χωρίς να σκέφτεται τον αριθμό ή το γένος (Τρύπες, Ξύλινα Σπαθιά κλπ). Κάπως έτσι και με το δικό μου.

Στα ‘’Συγκεκριμένα Διαμερίσματα’’ ο καθένας μπορεί να βρει πολλές από τις σκέψεις του, τις εικόνες της καθημερινότητάς του, τους ανθρώπους που είναι γύρω του και γενικά βλέπει κομμάτια από τη δική του ζωή. Έχεις ασχοληθεί τόσο επισταμένα με την ανθρώπινη ψυχοσύνθεση και έχεις παρατηρήσει τόσο λεπτομερώς τις ανθρώπινες συμπεριφορές;

Όλοι οι άνθρωποι, όσο ζουν και συναναστρέφονται με άλλους, αναπόφευκτα παρατηρούν και σχολιάζουν την ανθρώπινη συμπεριφορά. Οι υποκειμενικές αναγνώσεις της καθημερινότητας όταν συμπίπτουν με αυτές άλλων (συμβαίνει συχνά στα social media, για παράδειγμα) δε σημαίνει απαραίτητα ότι είναι περισσότερο ή λιγότερο βαθυστόχαστες από τις ασύμπτωτες. Σε κάθε περίπτωση, δεν ξέρω αν η ενασχόληση με την ανθρώπινη ψυχοσύνθεση μπορεί να εκφραστεί με μετρήσιμα μεγέθη.

Την εποχή που οι περισσότεροι ακούν μεμονωμένα κομμάτια από το youtube ή το spotify εσύ επέλεξες να κυκλοφορήσεις έναν δίσκο που περιέχει τριάντα κομμάτια. Δεν φοβήθηκες ότι ο μεγάλος όγκος του υλικού σου μπορεί να τρομάξει τους υποψήφιους ακροατές του δίσκου;

Όσοι ακούνε μεμονωμένα κομμάτια, έτσι κι αλλιώς δεν τους ενδιαφέρει για το πόσα τραγούδια έχει ένα άλμπουμ, οπότε δε γίνεται να «τρομάξουν». Εξάλλου, ανέκαθεν η ακρόαση ενός δίσκου μπορούσε να γίνει αποσπασματικά ή ενιαία, χωρίς το ένα να είναι το «σωστό» και το άλλο το «λάθος».

Πως ξεκίνησες την ενασχόληση σου με τη μουσική;

Βρέθηκε μια κιθάρα στο σπίτι μου όταν πήγαινα Γυμνάσιο κι άρχισα σιγά σιγά να τη σκαλίζω. Η πρώτη μελωδία που έγραψα τότε ανοίγει το άλμπουμ μου «Κενοί Χώροι» (2013 / Inner Ear).

Έχεις νιώσει την επιθυμία να ενταχτείς στα πλαίσια μίας μπάντας;

Είμαι ήδη μέλος των σχημάτων «Betty Loop Loop», «Αγόρι Γιώργος» και «Το Βίντεο Χέρι».

Οι δυσκολίες που έχουν προκύψει τα τελευταία χρόνια ως αποτέλεσμα της κρίσης που βιώνουμε, σε έχουν επηρεάσει σε καλλιτεχνικό επίπεδο;

Όχι περισσότερο από τον βαθμό που με έχουν επηρεάσει οι συνθήκες κάτω απ’ τις οποίες ζούμε από τη Μεταπολίτευση και μετά.

Θεωρείς ότι είσαι ένας αστικός τραγουδοποιός, αφού στα κομμάτια σου περιγράφονται ιστορίες που συμβαίνουν κατά κύριο λόγο σε μεγαλουπόλεις;

Τυχαίνει να ζω στην Αθήνα, οπότε σε αυτά που περιγράφω υπάρχουν, εκ των πραγμάτων, και εικόνες της πόλης. Αν ζούσα αλλού, μπορεί να άλλαζε το περιτύλιγμα, αλλά επί της ουσίας, πιστεύω πως πάλι θα κατέληγε να εστιάζω στα ίδια θέματα. Η ανθρώπινη συμπεριφορά είναι κατά βάθος η ίδια, παντού και πάντα.

Στους στίχους σου προτιμάς να εκτίθεσαι εσύ ως προς τις σκέψεις σου και τα συναισθήματα σου ή να αναφέρεις αυτά που παρατηρείς γύρω σου;

Ακόμα και οι απλές αναφορές όσων παρατηρούμε περνάνε μέσα από τα προσωπικά μας φίλτρα. Αντίστοιχα, όσα σκεφτόμαστε και αισθανόμαστε προβάλλονται πάνω σε αυτά που παρατηρούμε. Οπότε πάντα συμβαίνουν και τα δύο μαζί, είτε το πρώτο μέσω του δεύτερου, είτε το δεύτερο μέσω του πρώτου.

Τα social media και το διαδίκτυο σε έχουν βοηθήσει να κάνεις πιο προσβάσιμο στο κοινό το υλικό σου; Παράλληλα έχεις εντοπίσει αρνητικά στο διαδίκτυο σε σχέση με την ακρόαση μουσικής μέσω αυτού;

Πρακτικά, μόνο μέσω διαδικτύου υπάρχει πρόσβαση στο υλικό μου, μιας και σχεδόν όλα μου τα άλμπουμ έχουν κυκλοφορήσει σε περιορισμένο αριθμό αντιτύπων και αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει διαθέσιμο σε φυσική μορφή κανένα, πλην του τελευταίου. Δε βρίσκω κάτι αρνητικό στο διαδίκτυο σε σχέση με την ακρόαση μουσικής μέσω αυτού.

Ποια είναι τα σχέδιά σου για την προώθηση του δίσκου;

Προφανώς, οποιαδήποτε ενέργεια δρα προωθητικά και για κάποια άλλη σχετική - για παράδειγμα, ένα νέο άλμπουμ δίνει την αφορμή να ακουστεί ξανά και κάποιο προηγούμενο. Το ζητούμενο πάντα για μένα είναι να έχει νόημα καθετί που συμβαίνει ως αυθύπαρκτο γεγονός κι όχι ως βοήθημα σε κάτι άλλο. Οπότε, υπάρχουν διάφορες σκέψεις, όπως το να γυριστεί μια ταινία με αφορμή τα όσα συμβαίνουν στα «Συγκεκριμένα Διαμερίσματα», αλλά όλα είναι ακόμα ρευστά.

Η συσκευασία του δίσκου είναι πράγματι ξεχωριστή και εντυπωσιακή. Αυτή ήταν δική σου πρόταση ή της εταιρείας σου;

Ανέκαθεν οι συσκευασίες των άλμπουμ μου ήθελα να είναι σαν προσωπικά, προσεγμένα δώρα, να εξυπηρετούν και σε κάτι άλλο πέρα από τη φύλαξη του cd, να εμπλουτίζεται έτσι η αίσθηση που σου δίνει ένα άλμπουμ, σε εικαστικό επίπεδο. Να είναι ένα αντικείμενο που να θέλεις να το περιεργαστείς, να το παρατηρήσεις και κάθε φορά να ανακαλύπτεις και κάτι καινούριο σε αυτό. Ακολουθώντας την ίδια λογική, σκέφτηκα ότι θα ήταν ταιριαστό για το νέο άλμπουμ μια συσκευασία σε μορφή coffee book, όπου περιέχονται πληροφορίες -λιγότερο ή περισσότερο προφανείς- για τις ιστορίες και τα περιβάλλοντα που γέννησαν τα τραγούδια. Το πρότεινα στην εταιρεία, η οποία το βρήκε ωραία ιδέα. Βέβαια, σημασία δεν έχει το ποιος πρωτορίχνει μια πρόταση στο τραπέζι, αλλά το πώς αυτή πραγματώνεται μέσα από τη συνεργασία.

Υπάρχουν άλλοι δημιουργοί στην Ελλάδα που να θεωρείς ότι βρίσκεστε κοντά καλλιτεχνικά;

Το «κοντά καλλιτεχνικά» το αντιλαμβάνομαι ως «κοντινές αντιλήψεις» κι όχι απαραίτητα ως «κοινοί εκφραστικοί κώδικες». Έτσι, υπάρχουν άνθρωποι με τους οποίους νιώθω πως είμαστε «κοντά», ακόμα κι αν δεν εντοπίζονται ομοιότητες –τουλάχιστον σε ένα πρώτο επίπεδο ανάγνωσης- σε αυτά που κάνει ο καθένας μας. Ως επί το πλείστον, δεν είναι μουσικοί, μπορεί να είναι σκηνοθέτες, φωτογράφοι, εικαστικοί ή και άνθρωποι που δεν παράγουν κάτι που εντάσσεται στα πλαίσια της Τέχνης, αλλά που με τον λόγο και τις καθημερινές τους πράξεις εκφράζεται η προσωπική τους θεώρηση των πραγμάτων.