



Πηγαίνοντας πίσω μερικά χρόνια, ακόμα θυμάμαι μια παρέα κοριτσιών στη Πάτρα να συζητούν για τη κασέτα. Τη κασέτα των νεοσύστατων τότε A Victim Of Society του Φώτη Ντούσκα και Βαγγέλη Μακρή. Τη κασέτα που κυκλοφορούσε και περιείχε μέσα της κομμάτια δυναμίτες και απόκοσμου, σκοτεινού rock'n'roll, συνεχίζοντας το έργο των Alan Vega – Martin Rev και των πρώιμων αδερφών Reid. Όλα αυτά και με τη συμμετοχή τους κατά καιρούς σε διάφορες συλλογές παρουσιάζοντας τη δικιά τους εκδοχή σε κομμάτια όπως το “The Revolution Will Not Be Televised” του Gil Scott-Heron και στο “Vicar in a Tutu” των Smiths, κατάφερναν να περνάνε τη δυναμική του ήχου τους και να χτίζουν τον μύθο τους στους indie κυκλους της εγχώριας σκηνής. Το 2014 ήταν η χρόνια κυκλοφορίας της πρώτης ολοκληρωμένης δουλειάς των A Victim of Society, το σκοτεινό Distractions που κυκλοφόρησε από την Inner Ear Records φέρνοντας την καθιέρωση της μπάντας. Με κάποια διαλείμματα και παράλληλα πρότζεκτ επέστρεψαν στο προσκήνιο συστήνοντας το νέο τρίτο μέλος τους, τον Παντελή Καρασεβδά, τον τύπο πίσω από τα τύμπανα, προσθέτοντας αυτό που δεν έδιναν τα drum machines και οι υπολογιστές, δηλαδή την έκρηξη και τον αυθορμητισμό, συν την μόνιμη εδραίωση ¨πορωμένων¨ (κομψά) νεαρών κοριτσιών στις κεντρικές μπροστινές σειρές των live.
Φτάνοντας στο σήμερα οι A Victim of Society κυκλοφορούν το δεύτερο κατά σειρά άλμπουμ τους με τίτλο Freaktown. Οχτώ κομμάτια και πάλι με πρώτο στη σειρά το “The Quick and the Dead” να είναι το single που προηγήθηκε του δίσκου και μας καλωσορίζει στα γκάζια και τα εθιστικά ριφ πάνω στα οποία είναι χτισμένα όλα τα κομμάτια του δίσκου. Η εισαγωγή του “Potential Mental Patient” δημιουργεί μια αγωνία για την ηχητική καταιγίδα που έρχεται, με τα φωνητικά του Βαγγέλη να ακούγονται πλέον καθαρά και οργισμένα. Μετά, το οικείο “Liar” και το “Would You Care”, όπου η ένταση παραμένει ψηλά με ένα αργό τέμπο, αποτελώντας αν μπορούμε να πούμε ένα “intermission” για τον συγκεκριμένο δίσκο, μέχρι την θορυβώδη κορύφωσή του κάπου στη μέση, που χτίζεται σταδιακά ώσπου να φτάσει στη λύτρωση του ψυχεδελικού break, με τα τύμπανα να χτυπούν μανιακά για τρεισήμιση λεπτά. Το δεύτερο μισό του Freaktown μας υποδέχεται με το “Amnesia”, το πρώτο κομμάτι με ελληνικούς στίχους στη πορεία της μπάντας. Μέσα σε τρία εκρηκτικά λεπτά η ταχύτητα και η μανία των Husker Du συναντάει μια rock'n'roll έκδοση των Viet Cong φυτεύοντας αυτά που θέλουν να πουν σε ψυχή και μυαλό κάνοντας το Amnesia προσωπικό highlight. Οι επιρροές του δίσκου σίγουρα πολλές με τις περισσότερες να προέρχονται από μια απαισιόδοξη οπτική της σύγχρονης κοινωνίας περιγράφοντας μέσα στους στίχους χαρακτηριστικά ανθρώπων και καταστάσεων που όλοι γνωρίζουμε και ζούμε κατά καιρούς. Κάπως έτσι και στο “Attention Whore”, το πιο groovy κομμάτι από τα οχτώ, η αλητεία των New York Dolls και ο θόρυβος των Sonic Youth στις κιθάρες προσφέρουν ένα κομμάτι που κερδίζει επάξια τη θέση του σε indie dj sets που σέβονται τον εαυτό τους! Φτάνοντας στο τέλος, το ομώνυμο "Freaktown" - απογείωση για κάψιμο όλων των οικιακών συστημάτων ήχου, στο κομμάτι που περικλείει στα λόγια του όλα όσα νιώθουν και θέλουν να πουν οι Victim με αυτόν το δίσκο!
Δε γνωρίζω ποιες είναι οι διαδικασίες πρέπει να γίνουν ακόμα για να υπάρξει η αναγνώριση από το εξωτερικό και τα παγκόσμια μουσικά μέσα. Αυτό που ξέρω με βεβαιότητα είναι ότι οι AVOS φτιάξανε ένα αριστουργηματικό δίσκο, ροζ χρώματος, ποτισμένο με πρωτόγονο και μπαρουτοκαπνισμένο rock'n'roll που ανεβάζει το επίπεδο της εγχώριας σκηνής (που δε τίθεται θέμα τα τελευταία χρόνια αν υπάρχει ή όχι), δείχνοντας σε πολύ κόσμο πως γίνεται η όλη φάση!