Kevin Morby - City Music

Ο Kevin Morby κυκλοφορεί τον τέταρτο προσωπικό του δίσκο και δικαιώνει όλους αυτούς που πίστεψαν ότι είναι ένας από τους σπουδαιότερους τραγουδοποιούς της εποχής του. Βέβαια αυτή η πίστη ήταν κατά κάποιο τρόπο εκ του ασφαλούς, μιας και ο Morby με τους τρεις πρώτους του δίσκους είχε δείξει σημαντικά δείγματα γραφής. Από τη μία πατάει πάνω στην κλασσική folk, αλλά συγχρόνως την αντιμετωπίζει με ένα σύγχρονο πρίσμα. Αυτό τον διαφοροποιεί από τον μέσο μιμιτή του κλασσικού αμερικάνικου τραγουδιού. Στο ρεπερτόριό του έχει πολύ δυνατά τραγούδια που είναι ικανά να ταρακουνήσουν τον ακροατή με τη μία και μία πολύ εκφραστική φωνή, που καταφέρνει να δείξει ότι ο Morby νιώθει κάθε στίχο που τραγουδά. Οι στίχοι του, είναι άκόμα ένα δυνατό του σημείο. Περιγραφικοί και βιωματικοί ταυτόχρονα, καταφέρνουν εύκολα την ταύτιση μεταξύ ακροατή και δημιουργού. Αρκεί βέβαια ο ακροαατής να θέλει να προβληματιστεί για ορισμένα θέματα λίγο παραπάνω από τον μέσο όρο. Αν δεν θέλει, υπάρχει και η Katy Perry και είναι όλοι ευχαριστημένοι.

Το ''City Music'' κινείται σε δύο παράλληλους άξονες. Στον πρώτο είναι τα τραγούδια που θα σε ρίξουν στα πατώματα και στον δεύτερο τα τραγούδια που αφήνουν μία ακτίνα αισιοδοξίας, άλλοτε αμυδρή και άλλοτε έντονη. Και υπάρχει και το ''1234'' που στα σχεδόν δύο του λεπτά περιλαμβάνει όλα τα rock 'n' roll κλισέ. Προφανώς ο Morby νιώθει τόσο σίγουρος για τη συνθετική του δεινότητα και δεν διστάζει σε ένα κομμάτι να ασχοληθεί και με τα κλισέ. Το ταλέντο του θα το ξεδιπλώσει στα υπόλοιπα. Ο δίσκος ξεκινά με το βαθύτατα σκοτεινό ''Come To Me Now''. Ο ορισμός αυτού που λέγαμε για πατώματα πριν. Μία ελεγεία που παραπέμπει σε μία folk εκδοχή του Scott Walker. Μία ειλικρινής κατάθεση ψυχής από τον Kevin Morby που χτυπάνε κατευθείαν στην καρδιά τον ακροατή και ένα από τα καλύτερα κομμάτια που έχει υπογράψει. Τα ''Crybaby'' και ''Tin Can'' είναι από τα πιο ρυθμικά κομμάτια του δίσκου, ενώ το ''Aboard My Train'' θυμίζει αρκετά Bob Dylan. Το σπαραξικάρδιο ''Dry Your Eyes'' είναι η δική του λιτή εκδοχή στα blues, για να ακολουθήσει το μεγαλειώδες ομώνυμο κομμάτι του δίσκου, το οποίο σε σημεία φέρνει προς το ''Σιγά μη Κλάψω'' του Γιάννη Αγγελάκα. Στο ''Night Time'' αγγίζει τις πιο χαλαρές στιγμές του Lou Reed, ενώ το ''Pearly Gates'' είναι ακόμα ένα υπέροχο mid tempo κομμάτι, από αυτά που ο Kevin Morby μας έχει χαρίσει απλόχερα. Για το τέλος έχει κρατήσει το γλυκά μελαγχολικό ''Downtown's Lights'', να αποτελεί το κατάλληλο soundtrack για μοναχικές νυχτερινές βόλτες στο κέντρο κάποιας πόλης. Ο Kevin Morby είναι σίγουρα ένας ξεχωριστός τραγουδοποιός για το σήμερα και το φυσιολογικό είναι τα επόμενα χρόνια το όνομά του να είναι τοποθετημένο δίπλα σε αυτό ιερών τεράτων όπως ο Neil Young, ο Lou Reed και ο Bob Dylan. Προς το παρόν το ''City Music'' είναι ένας από τους καλύτερους δίσκους που ακούσαμε φέτος.