Ο Conjecture απαντά σε 8 σχετικές και άσχετες ερωτήσεις

Από το 2012 που ξεκίνησε ως Conjecture έως και σήμερα, απαριθμεί στο ενεργητικό του 3 full-length κυκλοφορίες. To Enter the Grove του 2014, το Nunavut του 2015 και το φετινό Urbanitarianism. Όλες οι κυκλοφορίες να χαρακτηρίζονται τόσο σκοτεινής όσο και κινηματογραφικής φύσεως ambient/industrial. Τον επερχόμενο Νοέμβριο θα κυκλοφορήσει και η πρώτη του κασέτα με τίτλο "My Body, Your Temple" σε εξαιρετικά περιορισμένο αριθμό αντιτύπων.
Ο Conjecture, κατα κόσμον Βασίλης Αγγελόπουλος, απαντά σε 8 ερωτήσεις του Σωτήρη Στυλιανού τόσο σχετικές όσο και άσχετες με το καλλιτεχνικό του προφιλ.

ΣΣ: Τι είναι αυτό που δεν σου αρέσει στους δίσκους σου, και θέλεις να βελτιώσεις στην επόμενη σου κυκλοφορία;

C: Η αλήθεια είναι πως ύστερα από ένα πλασματικό χρονικό διάστημα ο δημιουργός πάντοτε έχει μια απόσταση από το δημιούργημα του. Αυτό που με ενοχλεί μετά από αυτό το χρονικό διάστημα, είναι η ποιότητα των ήχων που χρησιμοποιώ και ίσως το οτι θα ήθελα να είναι πιο πολύπλοκο και Abstract το αποτέλεσμα. Αυτός είναι και ο λόγος που οι κυκλοφορίες μου έχουν έναν δεμένο πυρήνα που συναντάτε σε όλα τα κομμάτια, αλλά διαφέρουν τελείως ηχητικά. Βέβαια αυτό το αίσθημα κάνει και τον κύκλο του γιατί μετά από καιρό αρχίζει πάλι και μου ξανά αρέσει και μετά πάλι δεν μου αρέσει και πάει λέγοντας.

ΣΣ: Ti θεωρείς ότι έχει κουράσει στην μουσική αλλά δεν λέει κανείς να το καταλάβει;

C: Η έλλειψη ταυτότητας και στην μουσική και στο κοινό της. Δεν υφίσταται μια κινηματικής φύσεως δημιουργία που να στρέψει τα βλέμματα προς τα εκεί με αποτέλεσμα την δημιουργία μουσικής με παλιά ανακατεμένα δεδομένα και την μαζική κατανάλωση της με βάση την αισθητική και όχι τον ήχο ή το οποιοδήποτε κίνημα.
Μετά από λίγο μοιάζουν όλα συγγενικά και σε ένα event μπορείς να τα ακούσεις όλα. Ακόμα και τελείως αντικοινωνικές μουσικές, διαφημίζονται και καταναλώνονται όπως τα προϊόντα μαζικής κατανάλωσης. Σαν αποτέλεσμα αυτό φαίνεται απογοητευτικό και μη-συνεπές στο τι μπορεί να προσπαθεί να περάσει
κάποιο μουσικό δημιούργημα.

ΣΣ: Πέραν από τη μουσική που σε χαρακτηρίζει, ποιά άλλου είδους μουσική θα έγραφες;

C: Είχα αναμιχθεί ως ιδρυτικό μέλος των We Came From Waters που παίζαμε indie. Νομίζω πως θα έκανα κάτι προς το black metal όμως με επιφυλακτικότητα καθώς είναι μια μουσική με δεμένη την ιδεολογία της "πακέτο" με την μουσική και δεν θέλω να μπαίνω σε "πονηρές" διαδικασίες και να εκμεταλλεύομαι ιδέες απλά για να παράξω ήχο.

ΣΣ: Ποιά είναι η αγαπημένη σου ταινία;

C: Νομίζω πως αντικειμενικά η καλύτερη ταινία, που κρατάει ψηλά την ισορροπία του να είναι σχεδόν όλα καλά σε αυτή, είναι το Αποκάλυψη Τώρα. Από εκεί και πέρα υπάρχουν δεκάδες ταινίες εναλλακτικού σινεφίλ που την κοντράρουν άνετα αλλά πάντα κάτι δεν θα έχουν που το έχει αυτή. Τελευταία είδα τον Κομφορμίστα και ενθουσιάστηκα με την σκηνοθεσία και την φωτογραφία του έργου. Ήταν όλα τόσο μοντέρνα ακόμα και για ταινίες του σήμερα. Το στήσιμο των σκηνικών και της εικόνας, τα παιχνίδια με το φως και τα χρώματα σε συνδυασμό με το φοβερό μεταπολεμικό του σενάριο ήταν εξαιρετικά.

ΣΣ: Απ'οσο γνωρίζω είσαι απόφοιτος της Σχολής Καλών Τεχνών του τμήματος της Φλώρινας. Μπήκες ποτέ στην διαδικασία να παρουσιάσεις τη μουσική του Conjecture στη σχολή σου; Ποιά ήταν η κριτική που έλαβες;

C: Δεν παρουσίαζα σχεδόν τίποτα που μου χτυπούσε το social awareness. Αυτό περιελάμβανε και την παλιότερη μουσική μου. Κάποιες φορές κάποιοι τα έβλεπαν στο διαδίκτυο, τα άκουγαν και μετά μου μιλούσαν για αυτό αλλά εγώ ποτέ δεν έκανα τέτοια κίνηση.

ΣΣ: Όλα στο φως! Ποια είναι η αγαπημένη σου pop αμαρτία. Θέλουμε και μια ελληνόφωνη!

C: Madonna! Αγαπημένος δίσκος το Confessions of a Dance Floor και υποκλίνομαι στην συνεργασία με Massive Attack στο i want you από το Something To Remember. Ελληνική pop αμαρτία; Το "Άσκηση υποταγής" του Ρουβά. Το χόρευα και πιτσιρικάς.

ΣΣ: Με τι αλκοόλ εκτιμάς πως συνοδεύεται καλύτερα η μουσική σου;

C: Κάτι φτηνό που δεν θα έπρεπε να πωλείται φτηνό.

ΣΣ: Αν είχες την επιλογή να σταματήσεις μόνιμα το downloading, θα το έκανες και γιατί;

C:To downloading είναι μια ανάγκη που αναπτύχθηκε ταυτόχρονα με την εξέλιξη της τεχνολογίας. Αν ήμουν ενάντια στο downloading θα ήμουν και στην ίδια την τεχνολογία πράγμα που δεν ισχύει Μέσα στα πλαίσια την παγκοσμιοποίησης εντάσσεται και το να μπορεί ο κάθε καλλιτέχνης να δείχνει και το έργο του και φυσικά το downloading είναι και το πιο γρήγορο μέσο. Όχι πως αλλάζουν τα πρότυπα καθώς και πάλι τα μεγαλύτερα ποσοστά του downloading είναι φυσικά στην εμπορική μουσική. Από εκεί και πέρα το ερώτημα που προστίθεται είναι σχετικά με το ελεύθερο ή όχι downloading, το αν θα έπρεπε ο καλλιτέχνης να πληρώνεται από την μουσική του ή όχι. Είχα συμμετάσχει σε έναν δημόσιο διάλογο που οι περισσότεροι συνομιλητές υποστήριζαν το ελεύθερο downloading με το πρόσχημα πως τα έργα τέχνης δεν θα πρέπει να χρεώνονται. Ο πιο μάχιμος της συζήτησης ήταν ένας web designer που μου αρνήθηκε να μου φτιάξει δωρεάν το site.

https://www.facebook.com/conjectreproject/