Το TEDxPatras μέσα από την εθελοντική εμπειρία

Toυ Πάνου Οικονόμου

Μας διδάσκουν να μετράμε τα λεπτά, τις ώρες, τις ημέρες, τα χρόνια. Αλλά κανείς δεν εξηγεί την αξία της στιγμής.
Oscar Wilde 

Στιγμές, αυτή η μικρή και απλή λέξη ήταν το θέμα του τρίτου TEDxPatras, το οποίο πραγματοποιήθηκε την 14^η Οκτωβρίου.  Στην αναζήτησή μου για εθελοντισμό στράφηκα στο TEDxPatras, δεν γνώριζα τι να περιμένω, δεν είχα κάποια εμπειρία σε παρόμοιο συνεδριακού τύπου event, γνώριζα μόνο τη θεματική του. Στιγμές που σε στιγματίζουν, που μπορούν να σε αλλάξουν, να σε βάλουν σε μια νέα πορεία πλεύσης αλλά έχουν και την δύναμη να επηρεάσουν ολόκληρο τον κόσμο.

Το να θελήσω να ασχοληθώ με αυτό, μέχρι  να το πάρω απόφαση απείχε μόλις μια ηλεκτρονική αίτηση. Θυμάμαι την ημέρα που έκανα την αίτηση δεν ήμουν και εντελώς σίγουρος για τους λόγους που ήθελα να το κάνω και αν θα το κάνω. Αφού το ζύγισα μέσα μου, σκέφτηκα «αν όχι τώρα πότε?» και έστειλα την αίτηση.

Από εκεί τα πράγματα ήταν κάπως πιο εύκολα, η υπεύθυνη των εθελοντών επικοινώνησε με όλους τους υποψηφίους μέσω mail για την επερχόμενη συνάντηση με σκοπό την γνωριμία. Βέβαια όντας τελείως άσχετος δεν ήμουν ενήμερος ότι θα αντιμετωπίζαμε ομαδική συνέντευξη μπροστά από την πλειοψηφία της κεντρικής ομάδας. Έτσι τελείως απροετοίμαστος μπήκα μαζί με τα άλλα παιδιά στο δωμάτιο της συνέντευξης. Αφού μας γνώρισαν έναν - έναν, ήρθε η «στιγμή»  να δούνε και κάποια στοιχεία της προσωπικότητας του καθενός  και ποιος καλύτερος τρόπος από ένα ομαδικό παιχνίδι για να καταλάβουν πόσο καλά μπορείς να συνυπάρξεις ως μέλος μιας ομάδας. Τα δύσκολα βέβαια ήταν μετά όταν μας ρώτησαν για το ποιο πόστο θα μας ενδιέφερε περισσότερο. Δεν – είχα – ιδέα (την επόμενη φορά προετοιμασμένος πλέον θα διεκδικήσω κάποιο διαφορετικό πόστο από αυτό που είχα φέτος). Φεύγοντας από εκεί η όλη διαδικασία μου είχε αφήσει πολύ ευχάριστα συναισθήματα και συνέχισα με την σιγουριά πως τα είχα πάει καλά.

Όσο περνούσαν οι μέρες και δεν είχα κάτι νεότερο το άγχος λογικό ήταν να αυξάνεται. Όχι τόσο άγχος βασικά αλλά ένα είδος απογοήτευσης. Μέχρι που ένα πρωί ήρθε το mail που – με μεγάλη τους χαρά – με ενημέρωσαν ότι είμαι μέσα στην ομάδα των εθελοντών. Τις επόμενες ημέρες μας ανακοίνωσαν και το πόστο το οποίο θα είχε ο κάθε εθελοντής και πως το Σάββατο 7 Οκτωβρίου θα γινόταν μια συνάντηση για να επιτευχθεί η γνωριμία και η απαραίτητη οικειότητα μεταξύ των εθελοντών. Το Σάββατο 7 Οκτώβρη λοιπόν γύρω στα 80 σχετικά άγνωστα άτομα μεταξύ μας (εθελοντές και core team ) συναντηθήκαμε στην πλατεία Αγίου Γεωργίου. Σκοπός της ημέρας να μάθουμε περισσότερα για τις αρμοδιότητές μας και να γίνουμε ομάδα. Δύσκολο. Μετά από αρκετές ώρες παιχνιδιών, μετά από το άκουσμα ΠΟΛΛΩΝ ονομάτων, μαζευτήκαμε σε έναν χώρο ώστε να μπορέσουν οι υπεύθυνοι να μας μιλήσουν και να μας εξηγήσουν καλύτερα τι είναι το TEDx και που αποσκοπεί. Ideas Worth Spreading είναι το μότο λοιπόν ή διαφορετικά Ιδέες που αξίζει να διαδοθούν. Μέσα  από μία σειρά ομιλιών που γίνονται από επίτιμους καλεσμένους ομιλητές, το κοινό έχει την ευκαιρία να γνωρίσει καινοτόμες ιδέες, να ακούσει ιστορίες, να νιώσει και να εμπνευστεί. Το event θα λάμβανε χώρα σε γνωστό θέατρο της Πάτρας και θα διαρκούσε σχεδόν ολόκληρη την ημέρα. Το TEDx μας  υπενθυμίζει πως οι ιστορίες και οι εμπειρίες απλών ανθρώπων μπορούν να αποτελέσουν έναυσμα για μεγάλες αλλαγές.

Το θέμα είναι ότι το TEDx δεν αποτελεί ένα σύνολο παρωχημένων ομιλιών αλλά μια «γεμάτη» για το κοινό εμπειρία που περιλαμβάνει δράσεις και παιχνίδια καθ’ όλη την διάρκεια της ημέρας και στο τέλος ένα party για να περάσει ο καθένας καλά. Και όταν λέω ο καθένας εννοώ ο κάθε ακροατής, ομιλητής, διοργανωτής και εθελοντής, γιατί η λέξη TED σημαίνει Technology Entertainment Design, οπότε η ψυχαγωγία είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι του για όλους. Την προηγούμενη μέρα από το event έπρεπε από πολύ νωρίς το πρωί να βρισκόμαστε στο χώρο διεξαγωγής για να τον ετοιμάσουμε, να τον γνωρίσουμε εμείς οι εθελοντές και να δούμε γενικότερα τι πρέπει να κάνει ο καθένας από εμάς και πού. Προσωπικά το είδα σαν μία ευκαιρία να γνωρίσω καλύτερα τα άτομα με τα οποία θα περνούσα δύο ολόκληρες μέρες μαζί τους. Ένα από τα μεγάλα θετικά της ημέρας ήταν ότι μπόρεσα να παρακολουθήσω κάποιες από τις πρόβες των ομιλητών ευκαιρία που δεν θα μου δινόταν εύκολα την ημέρα του event.

Το βράδυ πριν το event  δεν είχα ιδιαίτερο άγχος, θα ήταν μία ακόμη μέρα που θα περνούσε. Το πρωί έπρεπε να βρισκόμαστε εκεί αρκετές ώρες νωρίτερα, όλοι περιποιημένοι και γυαλισμένοι έτοιμοι σαν καλοκουρδισμένο ρολόι. Οι πόρτες άνοιξαν κατά τις 10 και σιγά σιγά οι ακροατές ξεκίνησαν να έρχονται. Ο καιρός εκείνη την ημέρα μπορεί για το event να ήταν υπέροχος αλλά για εμάς τα τέσσερα άτομα στην υποδοχή δεν υπήρξε σύμμαχος. Ένας ήλιος Αυγουστιάτικος και εμείς να τρέχουμε διακριτικά να κυνηγήσουμε τον ίσκιο. Κατά την διάρκεια των ομιλιών μας δόθηκε η ευκαιρία να χαλαρώσουμε όλοι εμείς οι εθελοντές κάπως, είτε για να φάμε, είτε για να ξεφύγουμε λίγο από τα πόστα μας, είτε για να παρακολουθήσουμε και εμείς κάποιες ομιλίες. Η μέρα κύλησε με χάρη και ηρεμία χωρίς εκπλήξεις. Η ατμόσφαιρα πλέον μεταξύ όλων εμάς (εθελοντών και διοργανωτών) είχε μία περίεργη οικειότητα, από αυτό το είδος οικειότητας που αποκτάς με κάποια άτομα που δεν γνωρίζεις πολύ αλλά έχοντας περάσει δύο ολόκληρες μέρες μαζί θέλοντας ή μη έρχεται φυσική. Αυτήν την ημέρα αλλά και την προηγούμενη μας δόθηκε ακόμα η ευκαιρία να γνωρίσουμε προσωπικά κάποιους από τους ομιλητές. Άνθρωποι προσγειωμένοι, με επιτεύγματα διαφορετικής φύσεως και με πολλές στιγμές να μοιραστούνε. Καθώς τελείωνε και η τελευταία ομιλία μας καλέσανε τάχιστα να μαζευτούμε όλοι και μόλις τελείωσε πιαστήκαμε χέρι – χέρι και ανεβήκαμε στη σκηνή. Το τρίτο TEDxPatras  είχε επίσημα ρίξει την αυλαία του. Ένα έργο που σαφώς ήταν το όραμα και ο κόπος και ο χρόνος συγκεκριμένων ανθρώπων που το έτρεξαν από το ξεκίνημα του μέχρι το τελευταίο χειροκρότημα αλλά όλοι μας συμβάλαμε στο ελάχιστο για να στεφθεί με επιτυχία. Ύστερα ακολούθησε το πάρτι που όπως το είδα ήταν περισσότερο για τους εθελοντές τους ομιλητές και τους διοργανωτές, για να εκτονώσουμε την κούραση της ημέρας και να γιορτάσουμε.   

Καθώς κάνω την δική μου ανασκόπηση, στο μυαλό μου όλη αυτή η εμπειρία έρχεται σε κομμάτια, σε στιγμές και όλο αυτό σαν αποτέλεσμα θα το θυμάμαι σαν μία στιγμή στη ζωή μου. Τα άτομα που γνώρισα, τα μηνύματα που πήρα, το χειροκρότημα που άκουσα όλα είχαν την δική τους αξία.

Αυτό που έχω να τονίσω είναι πως το TEDx μπορεί να  ήταν μια γεμάτη εμπειρία για το κοινό αλλά για μας που ασχοληθήκαμε και κοπιάσαμε και χαρήκαμε με το αποτέλεσμα και βάλαμε όλη μας την καλή διάθεση για να πετύχει σήμαινε πολλά περισσότερα. Μια κοπέλα που βρέθηκε  εκεί για καλύψει το γεγονός με ρώτησε τι είναι στιγμές για μένα. Αν το σκεφτώ καλύτερα στιγμές για εμένα είναι τα κομμάτια του χρόνου που παγώνουν μέσα σου, που παίζουν στο κεφάλι σου σαν ταινία ξανά και ξανά, και στο σύνολό τους έχουν συμβάλει στο να γίνεις αυτός που είσαι.  

Φωτογραφίες: Δήμητρα Κουκιδή