Protomartyr - Relatives In Descent

Οι Protomartyr επιστρέφουν και φέρουν βαριά στους ώμους τους την κληρονομιά του ''The Agent Intellect''. Ενός δίσκου που οριοθέτησε πως οφείλει να ακούγεται ένας κιθαριστικός δίσκος, που θέλει να είναι ανεξάρτητος στη δεύτερη δεκαετία του εικοστού πρώτου αιώνα. Οι Protomartyr δεν είναι ένα εύκολο και διασκεδαστικό συγκρότημα. Δεν θα αρέσουν στις μάζες και καθόλου δεν ενδιαφέρει τους ίδιους αυτό. Οι Protomartyr είναι οι Husker Du, οι Fall και οι Wedding Present της γενιάς τους. Είναι οι περήφανοι κληρονόμοι των MC5 και των Stooges, μιας και αυτοί κατάγονται από το βιομηχανικό Detroit, όπως και τα δύο σπουδαία συγκροτήματα των '60ς. Σε μία εποχή που το rock έχει διαβρωθεί από κάθε είδους πρόσθετα, η στοχευμένη προσέγγιση των Protomartyr φαντάζει πιο απαραίτητη από ποτέ. Την χρονιά που οι Arcade Fire κοιταξαν το mainstream στα μάτια, και μάλλον κάηκαν από τη λάμψη του, οι Protomartyr επιμένουν να κοιτούν σε αυτό που οριοθετήθηκε ως ανεξάρτητη κιθαριστική μουσική στα τέλη των '70s. Και πολύ κάλά κάνουν. Οι δικές τους επιρροές βρίσκονται σταθερά στο post punk και στο new wave. Δεν ενδιαφέρονται να γίνουν πιο φιλικοί σε μεγαλύτερα ακροατήρια, μπολιάζοντας τον ήχο τους με μπλιμπλικοειδή χιπστερισμό ή να να τον επικαλύψουν με τη χρυσόσκονη της disco. Οι Protomartyr δεν λειαίνουν τίποτα και εξακολουθούν να είναι όσο rough τους ξέρουμε μέχρι τώρα. Και η απόδειξη αυτού ονομάζεται ''Relatives In Descent''. Ο καινούργιος δίσκος είναι άξιος συνεχιστής του ''The Agent Intellect'', έστω και αν είναι ένα κλικ λιγότερο απολαυστικός από τον προκάτοχό του.

Το πρώτο κομμάτι που ακούσαμε ήταν το εναρκτήριο ''A Private Understanding''. Κοφτερές κιθάρες συνοδεύουν τα αγχωμένα φωνητικά, σε ένα τραγούδι που αναβιώνει το πνεύμα του πρώτου δίσκου των Joy Division. Οι επιρροές των Fall είναι εμφανείς στο ''Here Is The Thing'', ενώ στο ''My Children'' βρίσκονται μερικές από τις καλύτερες κιθάρες που έχουν γράψει. Κομμάτια σαν το ''Caitriona'' και το ''Don't Go To Anacita'' μας θυμίζουν γιατί το punk υπήρξε κάτι παραπάνω από ένα μουσικό είδος και το ''The Chucler'' φλερτάρει έντονα με τους πρώιμους Magazine. Στο ''Windsor Hum'' εξαπολύουν ακόμα μία κιθαριστική επίθεση, ενώ στο ''Night-Blooming Cereus'' αναδεικνύουν την πιο ρομαντική πλευρά τους. Τραγούδια σαν το ''Up The Tower'' οφείλουν να είναι πρότυπα για όποιον θέλει να ασχοληθεί με το post punk και το ''Male Plague'' είναι το single που θα ήθελε απεγνωσμένα ο Tony Wilson να υπάρχει στον κατάλογο της Factory. Ο δίσκος κλείνει με το επικών διαστάσεων ''Half Sister'', το οποίο είναι και από τα καλύτερα κομμάτια που έχει κυκλοφορήσει το συγκρότημα. Με το ''Relatives In Descent'' οι Protomartyr προσθέτουν ακόμα έναν κρίκο στην ήδη σημαντική δισκογραφία τους. Σίγουρα είναι το πιο αιχμηρό συγκρότημα του σύγχρονου post punk και σε αυτό καθοριστικό ρόλο, πέρα της μουσικής, παίζουν και οι στίχοι τους. Προφανώς δεν είναι ένα εύκολο συγκρότημα προορισμένο να λατρευτεί από τις μάζες, αλλά ένα συγκρότημα που απευθύνεται σε συγκεκριμένο κοινό με συγκεκριμένα ακούσματα. Οπότε όποιος έχει ήδη κάποια σχέση με το πραγματικό ανεξάρτητο rock, ας μην διστάσει να δοκιμάσει τους Protomartyr. Θα ανταμειφθεί σίγουρα.