#Live #Review: Ο Hanni El Khatib στην Αθήνα

Του Αντρέα Πρεντάνου

Το βράδυ της Παρασκευής 20 Oκτωβρίου φιλοξενήθηκε στον υπέροχο συναυλιακό χώρο του Gagarin 205 ο Αμερικανός Hanni El Khatib και η μπάντα του με support groups τους Έλληνες BuzzDealers και Big nose attack. Ο Αμερικανός δήλωσε κατενθουσιασμένος όπως και εμείς οι 800 περίπου που τον είδαμε και ακούσαμε για πρώτη φορά από κοντά. Γύρω στις 9 και ενώ η προσέλευση του κόσμου ήταν λιγοστή βγήκαν στην σκηνή οι νεοσύστατοι BuzzDealers, μια φιλότιμη μπάντα που της αρέσει πολύ το blues-rock με λιγάκι ψυχεδέλεια και garage. Έπαιξαν 45 λεπτά περίπου και όσοι είμασταν εκεί (φυσικά οι πρώτοι που άρχισαν να σπεύδουν στο χώρο ήταν οι φίλοι τους οι οποίοι φαινόντουσαν από τον ενθουσιασμό τους στο τέλος κάθε τραγουδιού) χειροκροτήσαμε την προσπάθεια τους.

Την σκυτάλη πήραν τα αδέλφια Boogieman και Little Tonnie γνωστοί και ως Big nose attack με την πολύτιμη βοήθεια γι’ αυτή τη βραδιά στο μπάσο του Panokas από τους Black hat bones. Ο πολύ καλός μου φίλος ο Σπύρος ο Συνοδινός που είχε ξαναδεί τους Big nose attack μου είπε ότι η προσθήκη του τρίτου μέλους “έδεσε” πολύ τη μπάντα. Με περισσότερη εμπειρία στις πλάτες τους και με πιο πλούσιο υλικό οι Big nose attack έδειχναν να πατάνε πολύ γερά στα πόδια τους και να ξέρουν τι θέλουν στην σκηνή. Φουριόζοι από την αρχή μέχρι το τέλος και ελισσόμενοι ανάμεσα στις πιο δυνατές ροκ στιγμές των Black keys και τις νορμάλ των Black angels οι Big nose attack ήταν άψογοι και ίδρωσαν για τη φανέλα. Εντωμεταξύ όσο έπαιζαν οι Big nose attack αυξανόταν ο κόσμος και μέχρι τις 11 παρά που βγήκε ο Khatib είχαν μαζευτεί και οι περισσότεροι.

Με το επίμονο και παρατεταμένο για την περίσταση drumming του “Baby’s ok” ξεκίνησε το live του Hanni El Khatib και στα καπάκια ξέσπασε η θύελλα του “Mangos & rice”. Πιο δυνατό ξεκίνημα δεν μπορούσε να γίνει. Κάποια στιγμή, εκεί στις αρχές, απευθύνθηκε προς το κοινό λέγοντας ότι η Ελλάδα ήταν ο τελευταίος σταθμός της Ευρωπαϊκής περιοδείας του η οποία κράτησε πάνω από ένα μήνα και ότι αναπάντεχα του άρεσε πολύ. Δίνοντας έμφαση όπως ήταν φυσικό και αναμενόμενο στο “Savage times” ακούστηκαν σε άψογες εκτελέσεις αλλά και με πολύ κέφι τραγούδια όπως το σχεδόν ποπ “Paralysed”, το βγαλμένο από δίσκο των Suicide “Till your rose come home”, τα "ήρεμα" “Come down” και “This i know”, το ανέμελο punk “Gonna die alone” με τις ωραίες κιθάρες του και μερικά ακόμα. Δυστυχώς δεν έπαιξε το “Gun clap hero” ένα από τα πολύ αγαπημένα μου. Φυσικά δεν έλειψαν και τα πολύ γνωστά τραγούδια από τις προηγούμενες 3 δουλειές του. Ανάμεσα σε άλλα ακούστηκαν το “You rascal you” ένα τραγούδι το οποίο θα μπορούσε να γράψει και ο Jack White, το “Loved one” μια ροκεντρολιά με την οποία γνώρισα τον Khatib, το βγαλμένο από ταινία του Lynch “Moonlight” και το “Two brothers” στο οποίο θέλω να σταθώ και να κλείσω. Σε όλη τη διάρκεια της συναυλίας έβλεπες λοιπόν μια μπάντα η οποία είχε πολύ κέφι αλλά και τα μέλη της πολύ αγαπημένα μεταξύ τους. Με τα πειράγματα τους, το καλαμπούρι τους (ειδικά ο κιθαρίστας τους, ένα μουσούδι απίστευτο, ο οποίος έκλεψε την παράσταση πολλές φορές) πραγματικά σου έδιναν την αίσθηση ότι και οι τέσσερις τους ένιωθαν σαν αδέλφια. Δεν ξέρω για ποιον λόγο γράφτηκε το “Two brothers” όμως φάνηκε καθαρά ότι ήταν φορτισμένοι συναισθηματικά την ώρα που το εκτελούσαν και προφανώς είναι η αγαπημένη τους στιγμή. Το τραγούδι αυτό ακούστηκε στο δεύτερο μέρος όταν ο Hanni El Khatib και η μπάντα του επέστρεψαν για το κλείσιμο της βραδιάς και όπως ήταν ο Khatib και το άλλο το παλικάρι που έπαιζε μπάσο κατέβηκαν από την σκηνή και ανακατεύτηκαν με τον κόσμο ο οποίος τους αγκάλιαζε αλλά παράλληλα έκανε χώρο έτσι ώστε να εκφράσουν ελεύθερα αυτό που είχαν μέσα τους.

Ήταν μια απίθανη συναυλία, γεμάτη με όμορφες εικόνες και είμαι σίγουρος ότι και ο Khatib ενθουσιάστηκε και θα μας ξανάρθει σύντομα αλλά και ο κόσμος που ήταν παρών το καταφχαριστήθηκε και γνώρισε τον Khatib λιγάκι καλύτερα.

Via Της Δισκοκριτικής