Jef Maarawi - Comfort Food

Το ''Comfort Food'' είναι η καινούργια δουλειά του ελληνοβραζιλιάνου Jef Maarawi, τον οποίο τον είχαμε γνωρίσει με το προ τριετίας album των Egg Hell. Το ''Once Part Of A Whole Ship'' των Egg Hell ήταν ένας εξαιρετικός δίσκος, που όμως δεν ακούστηκε όσο θα έπρεπε. Για να λέμε την αλήθεια μάλλον δεν ακούστηκε καθόλου. Και αυτό ήταν κρίμα γιατί η γεμάτη χαρμολύπη pop των Egg Hell ταιριάζει γάντι στα μουσικά ακούσματα του εγχώριου ακροατηρίου. Σε αυτή την εμπορική αποτυχία σηματικό ρόλο πολύ πιθανόν να έπαιξε και το ίδιο το συγκρότημα. Ελάχιστα live και μηδαμινή παρουσία, καθιστούσαν αδύνατη τη προώθηση του δίσκου. Πλέον οι Egg Hell αποτελούν παρελθόν και ο Jef Marawi τοποθετεί το όνομά του στο εξώφυλλο της νέας του δουλειάς. Και ηχητικά το ''Comfort Food'' είναι τελείως διαφορετικό από τον δίσκο των Egg Hell. Οι αναφορές σε Radiohead, Elbow κτλ δίνουν τη θέση τους σε μία ψυχεδελικών αποχρώσεων pop, ταιριαστή και με τη βραζιλιάνική καταγωγή του Maarawi. Σε αυτό μας εισάγει και το πολύχρωμο εξώφυλλο του δίσκου, που άνετα θα μπορούσε να νομίσει κάποιος ότι πρόκειται για χαμένο διαμαντάκι λατινοαμερικάνικης ψυχεδέλειας αν το πετύχει τυχαία σε κάποιο δισκάδικο. Αυτό που δεν αλλάζει, σε σχέση με τους Egg Hell, είναι η ύπαρξη γερών συνθέσεων, που και εδώ υποστηρίζονται από μία πολύ καλή παραγωγή, που ανέλαβε να φέρει εις πέρας ο King Elephant.

Ο δίσκος ξεκινά δυναμικά με το ρυθμικό ''Corcovado''. Ένα up tempo κομμάτι, που φτιάχνει τη διάθεση του ακροατή και βρίσκεται σε παράλληλη τροχιά με τις αντίστοιχες στιγμές του Kevin Morby, που μπορεί να μην είναι πολλές αλλά κατέχουν περίοπτη θέση στη δισκογραφία του. Στο ''Forest'', με ένα υπέροχο video να συνοδεύει ήδη την διαδικτυακή του καριέρα, οι μελαγχολικές κιθάρες δένουν με τα εκφραστικά φωνητικά του Marawi και φτιάχνουν μία από τις πιο καθηλωτικές στιγμές του δίσκου. Στο ''Reverend Jones'' ουρλιαχτά και όργανα που σκούζουν δημιουργούν μία παρανοϊκή ατμόσφαιρα, ενώ το κομμάτι που αγάπησα περισσότερο από την πρώτη ακρόαση του δίσκου είναι το γλυκό ''L.A.''. Με κλασσικές μελωδίες που παραπέμπουν στο songbook των θρυλικών Love, σε κατακτά μονομιάς με την απλότητα και τη μεστότητά του. Πιο alt country είναι το ύφος του ομώνυμου κομματιού, ενώ το ''Eggshell'' παραπέμπει στα πειραγμένα blues των Eels. Στο ''Someone Jumped In Front Of A Train'' ο λυρισμός συνδυάζεται με την απόγνωση και ο δίσκος κλείνει με το ονειρικό εξάλεπτο του ''Oh My God, Omayra!''.  Ο Jef Maarawi αποδεικνύει με το ''Comfort Food'' ότι είναι ένας ικανότατος songwriter, με στιβαρές και ολοκλήρωμένες συνθέσεις. Τις μελωδίες τις έχει στο τσεπάκι του και μας τις προσφέρει απλόχερα. Το αν το ''Comfort Food'' ακουστεί όσο του αξίζει είναι άλλο θέμα. Πάντως είναι στο χέρι μας να μην αφήσουμε τις επόμενες γενιές να ανακλύψουν ένα χαμένο διαμαντάκι, που πέρασε απαρατήρητο στην εποχή του. Ας του δώσουμε τη δέουσα προσοχή σήμερα.