Lumiere: Στο studio νιώθω καλύτερα και από το σπίτι μου

Με τον Θανάση Χριστοδούλου γνωριζόμαστε από φοιτητές. Στο Φυσικό αυτός, στους Πολιτικούς Μηχανικούς εγώ, περάσαμε πάνω κάτω την ίδια εποχή. Τα παρεμφερή μουσικά μας ακούσματα μας οδήγησαν στα ίδια στέκια και με πολλούς κοινούς φίλους. Ο Θανάσης όμως δεν ήταν μόνο ακροατής, συμμετείχε στους Serpentine και από εκεί ξεκίνησε το ταξίδι του σαν δημιουργός. Στη συνέχεια με το project Lumiere Brother που στη πορεία έγινε μόνο Lumiere κυκλοφόρησε δύο πολύ καλούς δίσκους, καθορίζοντας τον προσωπικό του ήχο. Την Πέμπτη 21 Δεκεμβρίου θα βρεθεί ζωντανά στη σκηνή της ''Γιάφκα'' και αυτό στάθηκε η αφορμή για να τα πούμε μετά από μεγάλο διάστημα.

Πες μας με λίγα λόγια το πως ξεκίνησες την ενασχόλησή σου με τη μουσική και πως έφτασες τα τελευταία χρόνια να ηχογραφείς ως Lumiere Brother;

Μεγάλωσα σε ένα σπίτι που ακούγονταν πάντα πολύ μουσική, ο πατέρας μου έπαιζε πιάνο και τραγουδούσε με την μητέρα μου τα αγαπημένα τους κομμάτια. Οπότε ήταν σχεδόν αυτόματη η ενασχόλησή μου με την μουσική. Κομβικό σημείο ήταν όταν πέρασα στην Πάτρα φοιτητής και έφτιαξα το πρώτο μου γκρουπ, τους Serpentine. Από τότε, έχω περάσει διάφορες φάσεις μουσικές, με δύο σόλο δίσκους σαν Lumiere Brother, και από το 2016 σαν Lumiere με αυτό το ορχηστρικό project πoυ θα παρουσιάσουμε και στην Πάτρα.

Τελικά είσαι ένας μουσικός που σου αρέσει περισσότερο να δημιουργείς μόνος σου ή αναπολείς τις ημέρες που ήσουν μέλος ενός συγκροτήματος;

Και τα δύο έχουν την χάρη τους, νομίζω ότι έχω και τα δύο ανάγκη στην ζωή μου!  Για αυτόν τον λόγο, εκτός από το solo project μου (σαν Lumiere), έχω φτιάξει μαζί με 2 φίλους μια acoustic techno μπάντα που λέγεται Statik με τους οποίους έχουμε συνθέσει κάποια κομμάτια και σύντομα θα αρχίσουμε να κάνουμε live.

Ποια είναι τα σχέδια σου για το επόμενο διάστημα;

Αυτή την περίοδο έχω ξεκινήσει τις ηχογραφήσεις για το δευτερο μου άλμπουμ σαν Lumiere, αρκετά μεγαλεπήβολο δεδομένου ότι θα έχει (εκτός από πιάνο φυσικά), μαρίμπες, έγχορδα, πνευστά, ξυλόφωνα, drums, ηλεκτρικό μπάσο και μία λυρική φωνή. Ευελπιστώ ότι θα ολοκληρωθούν οι ηχογραφήσεις τέλη Γενάρη οπότε θα είναι έτοιμο για κυκλοφορία προς τέλη Φεβρουαρίου. Επίσης, ετοιμάζουμε κάποιες ηχογραφἠσεις με την acoustic techno μπάντα που προανέφερα.

Θεωρείς ότι όταν ένας μουσικός αναγκάζεται να κάνει μία ‘’κανονική’’ δουλειά, αυτό τον εμποδίζει στο να ακουστεί η μουσική του όσο θα μπορούσε;

Σίγουρα αφιερώνω πολύ λιγότερο χρόνο στην μουσική από όσο θα ήθελα, και αυτό συμπεριλαμβάνει και τον χρόνο που συνδέεται με την προώθηση και την επικοινωνία. Οπότε, σίγουρα, είναι πιο δύσκολο σε σχέση με συνθέτες για τους οποίους η μουσική αποτελεί την κύρια ενασχόληση.

Η κρίση που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια ως χώρα σε έχει εμποδίσει στο να κάνεις πράγματα, σε σχέση με τη μουσική σου, που θα ήθελες;

Ευτυχώς όχι σε μεγάλο βαθμό, εφόσον μπορώ τουλάχιστον ακόμα να ηχογραφώ αυτά που θέλω. Από την άλλη πλευρά, στο γενικότερο πλαίσιο οικονομικής δυσχέρειας, σίγουρα ο κόσμος της μουσικής και το κοινό βλέπει και ακούει αναγκαστικά μάλλον λιγότερα πράγματα από αυτά που συμβαίνουν εκεί έξω, οπότε σε αυτό το πλαίσιο τα πράγματα αλλάζουν και για εμένα (και σαν ακροατής και σαν μουσικός).

Έχοντας σπουδάσει στην Πάτρα αλλά και ως ενεργό μέλος της τότε τοπικής σκηνής, ποιες είναι οι καλύτερες αναμνήσεις σου;

Θυμάμαι όλα τα live που είχαμε κάνει σαν Serpentine στην Πάτρα, με ιδιαίτερη αγάπη για εκείνες τις τόσο αθώες, γεμάτες πάθος και όνειρα στιγμές, από το πρώτο μας live στο Lonely Planet μέχρι το sold out των Raining Pleasure στο Ροδον στο οποιο είχα την τιμή να παίξω εκτός από τους Serpentine που άνοιγαν την συναυλία, και με τους Pleasure. Επίσης, δεν πρόκειται ποτέ να ξεχάσω το live μας στο Κάστρο της Πάτρας εν μέσω metal κύματος που είχε παρασύρει τότε τα πάντα στις Πολιτιστικές Ομάδες του Πανεπιστημίου Πατρών. Πρέπει να μοιάζαμε με εξωγήινους σε εκείνη την περίσταση, είχε πολύ πλάκα.

Περισσότερο προτιμάς τις ηχογραφήσεις ή τις live εμφανίσεις;

Στο στούντιο νιώθω καλύτερα και από το σπίτι μου. Οπότε καταλαβαίνετε.

Έχεις μετανιώσει ως δημιουργός για κάτι που δεν έχεις κάνει ενώ θα μπορούσες ή για κάτι που έχεις κάνει;

Έχω μετανιώσει που δεν πίστεψα αρκετά στην μουσική μου για διάφορες περιόδους, σε αντίθεση με 2-3 ανθρώπους που είχα την τιμή να παίζω μαζί τους και οι οποίοι πίστευαν περισσότερο σε αυτό που κάναμε.

Θεωρείς ότι η κιθαριστική pop τώρα τυγχάνει μικρότερου ενδιαφέροντος από τη νέα γενιά σε σχέση με την εποχή που είμασταν εμείς φοιτητές;

Πραγματικά δεν μπορώ να απαντήσω γιατί τα τελευταία χρόνια δεν ακούω τόσο πολύ κιθαριστική ποπ όπως παλαιότερα.  Ελπίζω πως όχι, παρ᾽όλα αυτά!

Ποια είναι η γνώμη σου στο ότι πλέον η μουσική βρίσκεται δωρεάν, με τον έναν ή άλλον τρόπο, στο διαδίκτυο και πολλοί λίγοι αγοράζουν δίσκους σε σχέση με παλαιότερα;

Όπως τα περισσότερα πράγματα αυτό έχει τα θετικά και τα αρνητικά του. Από την άλλη, αυτό που με ενοχλεί είναι ότι μέσα σε αυτό το χάος του internet, δεν υπάρχει μια πυξίδα, τον ρόλο της οποίας το είχαν πιο παλιά κάποια σοβαρά έντυπα. Οπότε μπορείς εν τέλει να χάσεις αρκετά τον χρόνο σου μέχρι να φτάσεις σε κάτι που αξίζει. Αν το βρείς όμως, θεωρώ ότι ακόμα και σήμερα, θα το αγοράσεις, τουλάχιστον αν είσαι ρομαντικός σαν και εμένα!

Τον τελευταίο καιρό έχει ξεσπάσει αρκετός θόρυβος γύρω από την ΑΕΠΙ. Τι πιστεύεις εσύ γύρω από αυτό το ζήτημα;

Θεωρώ ότι η ΑΕΠΙ για πάρα πολλά χρόνια ήταν ένας οργανισμός που λειτουργούσε αδιαφανώς και από εκεί ξεκινούσαν όλα τα προβλήματα της. Ελπίζω με όλες τις τελευταίες αλλαγές να υπάρξει βελτίωση της κατάστασης για τους συνθέτες της Ελλάδας για τους οποίους μην ξεχνάμε ότι τα πνευματικά δικαιώματα και η χρήση τους αποτελούν βασικό μέσο οικονομικής στήριξης.