The Afghan Whigs - In Spades

Το 2017 είναι μία δύσκολη χρονιά για τους The Afghan Whigs. Δυστυχώς αυτή στιγματίστηκε από τον θάνατο του κιθαρίστα τους Dave Rosser, ύστερα από μάχη με τον καρκίνο. Παράλληλα κυκλοφόρησαν τον δεύτερο δίσκο μετά την επανασύνδεσή τους που τιτλοφορείται ''In Spades''. Οι Afghan Whigs μπορεί να είχαν αδρανοποιηθεί για μία δεκαετία, αλλά όταν επέστρεψαν, πέρα από τα live, κυκλοφόρησαν και έναν εξαιρετικό δίσκο το 2014, το ''Do To The Beast''. Βέβαια ο Greg Dulli, η ψυχή του συγκροτήματος, κάθε άλλο παρά ανενεργός ήταν αυτή τη δεκαπενταετία. Κυκλοφόρησε μία σειρά από αξιόλογους δίσκους με τη νέα του μπάντα, τους Twilight Singers, και συνεργάζονταν συχνά πυκνά με το άλλο ιερό τέρας της βορειοδυτικής ακτής των Η.Π.Α., τον Mark Lanegan. Αποκορύφωση αυτής της συνεργασίας ήταν το project των Gutter Twins και η κυκλοφορία του ''Saturnalia'' το 2008. Οπότε η εναδραστηριοποίηση των Afghan Whigs ήρθε φυσιολογικά και όχι ως μία αρπαχτή μουσικών που δεν είχαν καταφέρει τίποτα τον καιρό που η μπάντα δεν υπήρχε. Οι Afghan Whigs μπορεί να είχαν ενταχθεί στο ευρύτερο κίνημα του grunge στις αρχές των '90ς, αλλά αυτό είναι περισσότερο παραπλανητικό παρά περιγραφικό του ήχου τους. Μάλλον ενεπλάκησαν στο ρεύμα των μακρυμάλληδων με τα καρό πουκάμισα περισσότερο λόγω καταγωγής, ηχογραφήσεων για την Sub Pop, εταιρεία που ταυτίστηκε τότε με το grunge, αλλά και της δυσκολίας της ένταξής τους από τον μουσικό τύπο σε κάποιο κυρίαρχο genre. Βλέπετε οι Afghan Whigs μπορεί να είναι μία rock μπάντα αλλά η αγάπη τους για τη μαύρη μουσική είναι πανταχού παρούσα στην πορεία τους. Τους ίδιους τους Afghan Whigs όλα ευτά ελάχιστα τους απασχολούσαν. Έτσι και στο ''In Spades'' οι Afghan Whigs δεν ασχολούνται με το hype της εποχής και απλά κάνουν αυτό που ξέρουν πολύ καλά. Να γράφουν τραγούδια πάνω στο ύφος που οι ίδιοι έχουν καθιερώσει και ο Dulli να αναφέρει τη λέξη ''baby'' όσες πιο πολλές φορές μπορεί.

Το ''In Spades'' είναι ακόμα ένας δίσκος που βρίσκουμε όλα αυτά που αγαπήσαμε στους Afghan Whigs. Οι χαρακτηριστικές κιθάρες τους, οι soul αναφορές και πάνω απ' όλα η φωνή του Greg Dulli. Μία φωνή βαθύτατα εκφραστική που ο χρόνος της έχει φερθεί με περίσσεια γεναιοδωρία. Ο Dulli εξακολουθεί να κινείται στο φωνητικό εύρος που μας έχει συνηθίσει από τα '90ς, παρόλο που έχει καβαντάρει τα πενήντα. Και οι Afghan Whigs εξακολουθούν να γράφουν τραγούδια που θα μπορούσαν να βρίσκονται στο ''Gentlemen'' ή στο ''Black Love''. Τέτοια είναι σίγουρα τα ''Arabian Heights'' και ''Toy Automatic'', κομμάτια που άνετα συγκρίνονται με τις πιο ένδοξες στιγμές του παρελθόντος τους. Ειδική μνεία πρέπει να κάνουμε στο ''The Spell'', όπου οι rock κιθάρες μπλέκουν με το soul feeling, και ο Dulli από πάνω να δίνει το δικό του ρεσιτάλ. Στο ''Light As A Feather'' γίνονται πιο εξωστρεφείς και μας θυμίζουν το ''1965'', τον τελευταίο τους δίσκο πριν την διάλυση. Στον δίσκο υπάρχουν και πιο χαλαρές στιγμές όπως τα ''Demon In Profile'', ''I Got Lost'' και ''Oriole''. Σε αυτές βγαίνει η πιο ευαίσθητη πλευρά της τραγουδοποιίας των Afghan Whigs. Γενικά το ''In Spades'' με χαρακτηριστική ευκολία μπορεί να χαρακτηριστεί ως ένας καλός δίσκος, που θα ικανοποιήσει τους οπαδούς του συγκροτήματος. Εξάλλου οι Afghan Whigs ποτέ δεν μας έδιναν την εντύπωση ότι κάνουν αρπαχτές και πάντοτε σέβονταν τόσο το κοινό τους, όσο και την ιστορία τους. Με το ''In Spades'' απλώς πρόσθεσαν ακόμα έναν όμορφο κρίκο στην αλυσίδα της δισκογραφίας τους.