Inland Empire

Του Σταμάτη Τζιώλα

Η τελευταία κινηματογραφική δημιουργία του μέγιστου David Lynch, αρκετά πριν καταπιαστεί με τον πρόσφατο τρίτο κύκλο της θρυλικής τηλεοπτικής σειράς «Twin Peaks», χρονολογείται στο μακρινό 2006 και έκτοτε έχει επιτύχει να διχάσει βαθιά τους απανταχού σινεφίλ και κριτικούς.  

Γυρισμένο εξ’ ολοκλήρου με ψηφιακή κάμερα, η οποία εστιάζει διαρκώς και επίμονα στα πρόσωπα των χαρακτήρων, το «Inland Empire» αποτελεί ένα σκοτεινό, λαβυρινθώδες και σουρεαλιστικό αίνιγμα. Τα λόγια αδυνατούν να περιγράψουν επαρκώς αυτά που συμβαίνουν κατά τη διάρκεια του φιλμ, το οποίο αντιτίθεται σε κάθε έννοια γραμμικής πλοκής, απορρίπτει τους μονοσήμαντους χαρακτήρες, αγκαλιάζει την ύπαρξη πολλαπλών προσωπικοτήτων και είναι πλήρες από αμφίσημες εικόνες ανεξιχνίαστων νοημάτων.

Μία ηθοποιός παίρνει έναν ρόλο στο σύγχρονο remake μιας παλιάς πολωνικής ταινίας που ολοκληρώθηκε με δραματικό τρόπο. Σταδιακά αρχίζει να ταυτίζεται επικίνδυνα με την ηρωίδα που ενσαρκώνει και εισέρχεται σε έναν ονειρικό κόσμο, στον οποίο το περίγραμμα της πραγματικότητας θολώνει και χάνεται, τέμνοντας την άβυσσο του φανταστικού. Από εκεί κι έπειτα, η απόδοση οιουδήποτε λογικού νοήματος φαντάζει αδύνατη. Ως εκ τούτου, ο κάθε θεατής είναι ελεύθερος να αφεθεί στην αισθητική και εικαστική μαγεία του φιλμ και να το αντιληφθεί με τον τρόπο που θα επιλέξει.

Η Laura Dern είναι συγκλονιστική στον πρωταγωνιστικό ρόλο, στην πρώτη συνεργασία της με τον Lynch μετά τα «Blue Velvet» (1986) και «Wild at Heart» (1991). Το καστ συμπεριλαμβάνει τόσο ορισμένες κλασσικές περσόνες του «λιντσεϊκού» κινηματογραφικού σύμπαντος (Grace Zabriskie, Harry Dean Stanton), όσο και αρκετά ηχηρά ονόματα της υποκριτικής (Jeremy Irons, Justin Theroux, Julia Ormond).

Η αλήθεια είναι ότι η ταινία προορίζεται περισσότερο για τους λάτρεις του David Lynch, ο οποίος, πέρα από τη σκηνοθεσία, υπογράφει το σενάριο (;) και το μοντάζ, διευρύνοντας περαιτέρω την προσέγγιση που υιοθέτησε στα αριστουργηματικά σημεία αναφοράς της φιλμογραφίας του, «Lost Highway» (1997) και «Mulholland Drive» (2001).

Καλώς ήρθατε, λοιπόν, στον τρίωρο πειραματικό εφιάλτη που μας συνέστησε ο μεγαλύτερος - εν ζωή - αμερικάνος σκηνοθέτης. Θα βιώσετε ένα τρομακτικό, αξέχαστο, ταξίδι στις απόκρυφες διαδρομές του ανθρώπινου υποσυνείδητου. Ταυτόχρονα, παίρνετε πακέτο και ένα απίστευτα αιχμηρό σχόλιο απέναντι στην απατηλή ματαιοδοξία της ανθρωποβόρας βιομηχανίας του Hollywood.