The Steams - Wild Ferment

Ο καλύτερος εγχώριος δίσκος της (μέχρι τώρα τουλάχιστον) χρονιάς. Ορίστε, το είπα. Χωρίς καμία χρονοτριβή. Καταρχάς, όσο και κατ’ αρχήν -το δεύτερο θα αναλυθεί παρακάτω- , το δισκογραφικό ντεμπούτο των The Steams ίσως αποβεί η αποκάλυψη του 2018. Αν όχι, το λιγότερο στις πιο εντυπωσιακές κυκλοφορίες για φέτος.

Δύο χρόνια πριν, η μπάντα είχε καταφέρει να κυκλοφορήσει ένα single-προάγγελο της «Άγριας Ζύμωσης» του 2018, όπως μεταφράζεται ο τίτλος του δίσκου τους. Ή, σε μεταφορικότερο πλαίσιο, «Άγρια Αναταραχή». Τίτλος όχι μακριά από τα συναισθήματα που θα σου προκαλέσει η δεύτερη, ίσως η τρίτη, αν όχι η πρώτη ακρόαση ευθύς αμέσως. Δειλά δειλά προετοιμάζει το έδαφος το κομμάτι-σημαία του δίσκου (που δικαίως έχει τη μερίδα του λέοντος από άποψη προώθησης), το Perfect Storms from Afar. feat. Psarantonis. Feat. Psarantonis?  Με την συμμετοχή του Ψαραντώνη δηλαδή; Σε αυτό το σημείο ο δίσκος έχει την περιέργειά σου και, αφού το ακούσεις, πλέον και την προσοχή σου. Το ηχητικό DNA του εν λόγω σχήματος προδίδει μια τετράδα που έχει ακούσει Brian Jonestown Massacre αλλά και Toundra. Τέσσερα άτομα που φωτοσυνθέτουν το ηχόχρωμά τους υπό τον ζεστό Καλιφορνέζικο (ψυχεδελικό) ήλιο αλλά γνωρίζουν και τα κατατόπια του δυναμικού post-rock - κατά προτίμηση με ευρωπαϊκό άρωμα. Όλα τα παραπάνω δυτικά στοιχεία έρχονται για να δέσουν με το σεβασμό και την αγάπη τους προς την ελληνική (και ίσως ακόμα πιο ανατολική) μουσική παράδοση, σε έναν δίσκο που πέραν του τετράπτυχου φωνή-κιθάρα-μπάσο-τύμπανα προσθέτει διακρίνεται από την κομβική παρουσία του λαούτου και της τσαμπούνας (γνωστής και ως ελληνικής γκάιντας), πλαισιωμένα από τον πιο «συμβατικό» (συγκριτικά πάντα) ηχο του σαξόφωνου. Όλα αυτά χωρίς να αναφέρουμε την διαχρονικά υπερβατική, ανατριχιαστική απαγγελία του Ψαραντώνη στην αρχή του “Perfect Storms from Afar” (κατά τον γράφοντα το ένα εκ των δύο highlights του δίσκου, το άλλο είναι το “The Drought”) και τη συνοδεία της θρυλικής λύρας του κατά τη διάρκεια του κομματιού.

Με μια φρέσκια και ενδιαφέρουσα μυσταγωγία και προοπτικές για υποβλητική ατμόσφαιρα στις ζωντανές τους εμφανίσεις (θυμίζοντας στιγμές των όχι-και-τόσο-διαφορετικής νοοτροπίας Cyanna Mercury) να συνοδεύει τις πολλά υποσχόμενες συνθέσεις τους, οι Steams πρεσβεύουν μια ελαφρώς ανατολίζουσα ψυχεδέλεια με εύστοχες post εξάρσεις, ο ήχος της οποίας ενδέχεται να ενώσει οπαδούς της indie neo-psychedelia με τους (σκεπτόμενους) οπαδούς του stoner ιδιώματος. Το λες και επιτυχία δηλαδή. Κι εις ανώτερα.