Παιδί Τραύμα - Μυστικές Χορευτικές Κινήσεις

Μερικές φορές κάποιο δίσκοι φτάνουν στα χέρια σου με απροσδόκητο τρόπο, αλλά σύντομα βρίσκονται να στοιχειώνουν το καθημερινό soundtrack. Ένας τέτοιος δίσκος για εμένα ήταν το ''Μυστικές Χορευτικές Κινήσεις'' από το Παιδί Τραύμα. Έφτασε στα χέρια μου με ένα ξαφνικό e-mail πριν περίπου δύο μήνες, κατεβάστηκε και περίμενε καρτερικά την ώρα που θα μπει στο player. Εκείνη η περίοδος δεν ήταν και η καλύτερη για νέα ακούσματα, μιας και έτρεχα με διάφορα πράγματα, πόσω μάλλον για να δοθεί η δέουσα σημασία σε έναν δίσκο που από την πρώτη ακρόαση κάνει αισθητή την διαφορετικότητά του και την μη ένταξή του σε σκηνές, hype κτλ. Ή μάλλον είναι ένας δίσκος που μπορεί να δημιουργήσει το δικό του hype και την δική του σκηνή. Δεν θα μου φανεί καθόλου περίεργο αν μετά τις ''Μυστικές Χορευτικές Κινήσεις'' ακούσουμε και άλλους δίσκους που είναι επηρεασμένες από αυτές. Ο χρόνος όμως βρέθηκε και οι ''Μυστικές Χορευτικές Κινήσεις'' έγιναν αναπόσπαστο κομμάτι των καθημερινών ακουσμάτων. Ο ηλεκτρονικός ήχος είναι το βασικό όχημα έκφρασης αλλά όχι το μοναδικό. Στον δίσκο συνυπάρχουν οι Στέρεο Νόβα με τους Radiohead του ''Kid A'', οι Massive Attack του ''Mezzanine'' με την Λένα Πλάτωνος και ο λυρισμός του Leonard Cohen με τις εσωστρεφείς αστικές περιγραφές του The Boy. Ο καθένας βέβαια, μπορεί να βρει τις δικές του αναφορές για τα συναισθήματα που του προκαλούν οι ''Μυστικές Χορευτικές Κινήσεις''. Τόσο διαφορετικά πράγματα αλλά τόσο σφιχτά δεμένα μεταξύ τους. Σε αυτό καταλυτικό ρόλο παίζει η άψογη παραγωγή του Κτίρια τη Νύχτα. Μία παραγωγή που αναδεικνύει την αξία του υλικού και αποφεύγει κάθε είδους πλατιάσματος και επαναλήψεων. Σε αυτό το σημείο να πούμε ότι το Παιδί Τραύμα είναι ένας άνθρωπος που για πρώτη φορά ασχολείται με την δισκογραφία, παρόλο που δεν είναι πιτσιρικάς, και κατά κάποιο τρόπο η self release κυκλοφορία του δίσκου σκάει από το πουθενά. Ένα ανέλπιστο άκουσμα για όποιον θέλει να ακούσει κάτι τελείως διαφορετικό. Σημαντικό ρόλο στο κλίμα του δίσκου παίζουν οι στίχοι από το Παιδί Τραύμα. Στίχοι απλοί αλλά όχι απλοϊκοί. Στίχοι που ο καθένας μπορεί να βρει κομμάτια του εαυτού του. Εστιάζει στις ανθρώπινες σχέσεις, κυρίως των δύο φύλων, αλλά και στην περιγραφή εικόνων και συναισθημάτων που δημιουργούνται στο αστικό τοπίο. Οι περιγραφές αγγίζουν το όριο της σκληρότητας και της μαυρίλας, όμως υπάρχουν και οι λυρικές στιγμές που δίνουν τον δικό τους τόνο αισιοδοξίας. Το Παιδί Τραύμα τολμά με τους στίχους να διεισδύσει σε βαθύτερες σκέψεις και βιώματα που έχουμε, αυτά που επιμελώς κρύβουμε επιδιώκοντας να δημιουργήσουμε μία ιδανική και γοητευτική στους γύρω μας εικόνα για τον εαυτό μας. Η αναζήτηση της ευτυχίας είναι ένας δρόμος που περνά από πολλές δυσκολίες και εσωτερικές μάχες, κάτι που εκφράζει η στιχουργική του Παιδί Τραύμα.

Το εναρκτήριο ''Νεραντζιά'' κάνει φανερό εξ' αρχής ότι κάτι ιδιαίτερο συμβαίνει εδώ για να ακολουθήσει ο χορευτικός ύμνος με τίτλο ''Το Μπολ''. Ξεχωριστή μνεία πρέπει να γίνει στο υπέροχο ''Σαν Ιχθύς'', με την καθηλωτική φωνή της Κίκα να το στιγματίζει. Ένα τραγούδι που δημιουργεί αυτό το σπάνιο σκίρτημα στην καρδιά που έχουν καταφέρει στο παρελθόν κομμάτια σαν το ''So Long Marianne'' του Leonard Cohen, το ''There 's A Light That Never Goes Out'' των Smiths ή το ''Η Ιστορία Τους'' του Βασίλη Τσόνογλου. Στο ''Γραμμικό'' λοξοκοιτάζει την indietronica, ενώ στο ''Βεράντα'' δεν διστάζει να ραπάρει χρησιμοποιώντας στίχους μαστίγιο. Στο ''Η ε3ίσωση'' παίζει με τη σκοτεινή πλευρά της electronica και στο ''Στις Όχθες Του Ατλαντικού'' καταιγιστικά beats ντύνουν τις γκρίζες εικόνες που δημιουργούν οι στίχοι. Στο ''Δεν Υπάρχει Τίποτα'' συναντάμε την Κίκα για δεύτερη φορά να συνοδεύει με τη φωνή της τις υπαρξιακές αναζητήσεις του Παιδί Τραύμα, που φτάνουν στην απόρριψη των πάντων και ο δίσκος κλείνει με το αισιόδοξο μήνυμα του ''Τόσο Απλό''. Μία αισιοδοξία που μοιάζει λυτρωτική και ουσιαστικά προτείνει ότι η ευτυχία ξεκινά από το να αποδεχτείς τον ίδιο σου τον εαυτό.

Το Παιδί Τραύμα έχει προσέξει οτιδήποτε σχετίζεται με την κυκλοφορία του δίσκου. Από τον σχεδιασμό ενός εφάνταστου artwork και την παρουσία ενός manual στο booklet που συσχετίζουν τον τρόπο που πρέπει να χορεύει κάποιος τα κομμάτια του δίσκου για να αποκτήσει κάποιες συγκεκριμένες υπερφυσικές δυνάμεις, μέχρι την την ύπαρξη ενός διαφορετικού site για το παιδί Τραύμα, που περιέχει και αρκετά άλλα κειμένά του. Οι ''Μυστικές Χορευτικές Κινήσεις'' είναι ένας δίσκος που μπορεί να συγκλονίσει. Και όπως λέει το Παιδί Τραύμα σε κάποιο σημείο του ''Σαν Ιχθύς'', ''..σε αυτό το σημείο πρέπει να πεις κάτι ποπ...'', ας πούμε κάτι ποπ. Αν η ''Φτηνή Ποπ Για Την Ελίτ'' στιγμάτισε τα εγχώρια εναλλακτικά ''00ς, το ίδιο αξίζουν οι ''Μυστικές Χορευτικές Κινήσεις'' για τα '10ς.