Foals - Everything Not Saved Will Be Lost, part 2

Όπως μας είχαν υποσχεθεί από την αρχή της χρονιά οι Foals, το δισκογραφικό 2019 θα περιλαμβανει δύο δικούς τους δίσκους. Την Άνοιξη κυκλοφόρησε το ''Everything Not Saved Will Be Lost, part 1'' και εδώ και λίγες μέρες έχουμε στα χέρια μας και τον δεύτερο, που όπως πολύ σωστά έχει υποψιαστεί κάποιος τιτλοφορείται ''Everything Not Saved Will Be Lost, part 2''. Οι Foals έχουν καταφέρει να θεωρούνται από τα μεγαλύτερα rock ονόματα της εποχής μας και αυτό το έχουν επιτύχει τόσο μέσω των δίσκων τους, όσο και μέσω τον πολύ δυναμικών live εμφανίσεών τους. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι οι Foals έχουν βρει την χρυσή τομή ανάμεσα στον ανεξάρτητο ήχο και το mainstream συγκροτημάτων τύπου Muse. Σίγουρα τους βοηθά ότι είναι εξαιρετικοί μουσικοί αλλά και ότι έχουν για μπροστάρη τον εξαιρετικό performer Yannis Philippakis. Ανμφίβολα το αριστούργημά τους είναι το ''Total Life Forever'' και οι δίσκοι που τους άνοιξαν το δρόμο προς πιο mainstream ακροατήρια τα ''Holy Fire'' και ''What Went Down''. Φυσικά είχε προηγηθεί όλων αυτών το ντεμπούτο τους ''Antidotes'', που μας συνέστησε μία μπάντα που ήταν ξεκάθαρο ότι θα μας απασχολούσε για πολύ ακόμα. Όταν μία μπάντα ανοίγεται προς πιο mainstream κατευθύνσεις είναι φυσικό να προκαλεί και κάποια δυσπιστία, ενώ πολλές φορές αυτή η κίνιση συνδυάζεται και με κάποια συνθετική κάμψη. Οι Foals δεν ξέφυγαν από αυτή τη λογική. Η μεγαλύτερη απόδειξη αυτού ήταν το ανοιξιάτικο part 1, για να έρθει το part 2 να το ενισχύσει. Προσοχή, κανένας από τους δύο δίσκους δεν είναι κακός. Απλώς θεωρούμε ότι δεν εκπληρώνουν τις προσδοκίες που θα μπορούσε να έχει κάποιος από τους Foals και υστερούν σε σχέση με τις προηγούμενες δουλειές τους.

Ο δίσκος περιέχει δέκα κομμάτια, αλλά στην ουσία οχτώ, μιας και το εναρκτήριο instrumental ''Red Desert'' έχει περισσότερο εισαγωγικό ρόλο, όπως και τα σαράντα δευτερόλεπτα διάρκειας του ''Ikaria'', πιο πολύ δίνουν σε ένα track των Foals το όνομα του νησιού που έχει ταυτιστεί με την αναβίωση των πανηγυριών και τις ξέφρενες νεανικές διακοπές, παρά έχουν ουσιαστικό ρόλο στο δίσκο. Το ''The Runner'' είναι ένα τυπικό και καλό Foals single, όπου η μςλωδία κτίζεται βήμα βήμα έως ότου φτάσουμε σε ένα επικό ρεφραίν και το ''Wash Off'' αποτελεί μία από τις καλύτερες στιγμές του δίσκου όπου το punk συναντά το funk, με τον ίδιο τρόπο που οι Talking Heads και οι Gang Of Four το είχαν κάνει αρκετά χρόνια πίσω. Η χαρντροκάδικη λογική του ''Black Bull'' το φέρνει κοντά στη λογική του stadium rock αλλά γενικά δεν είναι και κάτι σπουδαίο, ενώ το ''Like Lightning'' κάνει τους Foals να ακούγονται σαν να ζήλεψαν την επιτυχία των Black Keys των τελευταίων χρόνων. Αντίθετα αρκετά ενδιαφέρον είναι το pop ''Dreaming Off'' και το math rock του ''10.000 Feet''. Αρκετά καλά τα καταφέρνουν στο χαμηλόφωνο ''Into The Surf'' και για το τέλος έχουν κρατήσει την καλύτερη καινούργια στιγμή τους. Αυτή είναι τα δέκα οργιαστικά λεπτά του Neptune'', που θυμίζουν τις υπέροχες στιγμές του ''Total Life Forever''.

Οι Foals εξακολουθούν να είναι από τα κορυφαία rock συγκροτήματα της εποχής μας. Ο καινούργιος τους δίσκος όμως δείχνει μία μπάντα που στέκεται αμήχανη ανάμεσα στο παρελθόν της και στην επιτυχία που έχει. Οι πιο ενδιαφέρουσες στιγμές τους είναι αυτές που θυμίζουν Foals και οι πιο αδιάφορες όταν προσπαθούν να μπουν στον ρόλο του πετυχημένου rock star. Πλέον από αυτούς εξαρτάται αν θα γίνουν οι νέοι Kasabian ή θα ακολουθήσουν το παράδειγμα των LCD Soundsystem.