The Flaming Lips - American Head

Οι The Flaming Lips μας συστήθηκαν στα μέσα των '80s ως μία art punk, noise pop μπάντα που πρώτο της μέλημα ήταν να πειραματιστεί με τις φόρμες και τα όρια του ήχου τους. Κυκλοφόρησαν αρκετούς εξαιρετικά ενδιαφέροντες δίσκους, έως ότου φτάσουμε στο 1999 και το αριστουργηματικό ''The Soft Bulletin'', που τους χάρισε την καθολική αναγνώριση. Οι Flaming Lips πλέον ήταν από τις μεγαλύτερες δυνάμεις του ανεξάρτητου rock και το επιβεβαίωσαν με την κυκλοφορία του concept album ''Yoshimi Battles The Pink Robots'' του 2002. Η μπάντα είχε στήσει έναν τελείως αναγνωρίσιμο ήχο, κινούμενη με μαεστρία ανάμεσα στην pop λογική και τις ψυχεδελικές παρεκτροπές. Ο Wayne Coyne αποδείχτηκε ένας χαρισματικός performer και οι ζωντανές τους εμφανίσεις αποτελούσαν περισσότερο μία διαδραστική εμπειρία, παρά μία τυπική rock συναυλία. Τα τελευταία χρόνια η μπάντα εξακολουθούσε να κυκλοφορεί ενδιαφέροντες δίσκους, που όλο και περισσότερο φλέρταραν με τον πειραματισμό και την space ψυχεδέλεια. Ο Coyne φάνταζε σαν τον πιο άξιο απόγονο του Syd Barrett και η μπάντα ήταν πάντοτε συνεπής απέναντι στο κοινό της. Φέτος έχουμε την κυκλοφορία του ''American Head'' που σηματοδοτεί το άνοιγμα μίας νέας περιόδου για το συγκρότημα. Ο ήχος τους είναι πιο στρωτός, οι μπητλικές επιρροές εμφανείς και συνυπάρχουν τόσο η folk, όσο και οι μελωδίες που παρπέμπουν σε Eno και Bowie των αρχών των '70s.

Στο ''American Head'' οι Flaming Lips συνεχίζουν να μιλούν για τις ερωτικές σχέσεις, τις υπαρξιακές τους ανησυχίες, τον θάνατο και φυσικά τα ναρκωτικά. Αυτή τη φορά όμως, η προσέγγισή τους είναι πιο καθημερινή και απαλλαγμένη από τα φανταχτερά στολίδια του πρόσφατου παρελθόντος. Υπέρχοχες μπαλάντες σαν το ''Mother Please Don't Be Sad'' και ''When We Die When 're High'' δεν θα αφήσουν κανέναν ασυγκίνητο, ενώ τα ''Mother I 've Taken LSD'' και ''You N Me Sellin' Weed'' αποτελούν ξεκάθαρες ομολογίες του Coyne για τη σχέση του με τα ναρκωτικά. Το εναρκτήριο ''Will You Return / Will You Come Down'' και το ''Flowers Of Neptune G'' μας παραπέμπουν στην εποχή του ''The Soft Bulletin'' και το ''Assassins Of Youth'' μας αποδεικνύει πόσο ικανοί μάστορες είναι στο να σκαρώνουν κολλητικές pop μελωδίες. Η folk μπλέκει με τους ψυχεδελικούς ήχους στα ''All The Movies On Quaaludes'' και ''God And The Policeman'' και ο δίσκος ολοκληρώνεται με τον Coyne να δηλώνει ότι δεν χρειάζεται κάποια θρησκεία στο υπέροχο ''My Religion Is You''. Οι Flaming Lips μας παραδίδουν τον πιο γήινο δίσκο τους εδώ και χρόνια. Οι ακουστικές κιθάρες και τα συναισθηματικά φορτισμένα πλήκτρα έχουν την τιμητική τους. Το ''American Head'' σηματοδοτεί μία στροφή της μπάντας στην αναζήτηση πιο συμβατικών μελωδιών, χώρις όμως να χάνει το περιπετειώδες πνεύμα της.