Idles - Ultra Mono

Οι Idles έθεσαν ψηλά τον πήχη με το προπέρσινο ''Joy As An Act Of Resistance''. Ένας δίσκος ορόσημο για το σύγχρονο rock, που γνώρισε την καθολική αποδοχή από κοινό και κριτικούς. Στα συν του συγκροτήματος είναι τα καταιγιστικά τους live και το μοναδικό performing του Joe Talbott. Οι Idles χρησιμοποιούν το punk για να μιλήσουν για πολλά από τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο σύγχρονος δυτικός κόσμος. Προκρίνουν την ενότητα σε βάρος του ρατσισμού και πιστεύουν στην ισότητα των δύο φύλων. Ο macho ανδρισμός είναι πολύ μακριά από αυτούς και ας έχουν μερικά από τα πιο βαριά riffs που κυκλοφορούν στην αγορά. Η ρητορική τους είναι σαφέστατα αριστερή και οι κοινωνικοοικονομικές ανισότητες μπαίνουν συχνά στο στόχαστρό τους. Έχουν κοινή αισθητική με μπάντες σαν τους Fat White Family και τους Sleaford Mods και ας παίζουν τελείως διαφορετική μουσική. ''Ultra Mono'' ονομάζεται η καινούργια δισκογραφική τους δουλειά και τους βρίσκει να είναι ακόμα περισσότερο οργισμένοι. Τα γενικευμένα lockdown, πιέζουν την εργατική τάξη, τόσο από οικονομική όσο και από κοινωνική άποψη, προκαλώντας της ακόμα μεγαλύτερη δυσφορία και οι Idles επιχειρούν να εκφράσουν αυτήν τη δυσφορία στο νέο τους πόνημα. Πολιτικά βρίσκονται απέναντι στην αισθητική και τη ρητορική ανθρώπων όπως ο Boris Johnson και ο Donald Trump, προτείνοντας μία πιο ανθρωπιστική προσέγγιση στη διαχείριση της εξουσίας.

Ο δίσκος ξεκινά με τον αντιπολεμικό ύμνο του ''War'', για να συνεχίσει το ίδιο δυναμικά με το βαρύ και ασήκωτο σαν αγκόλιθο ''Grounds''. Το ''Kill Them With Kindness'' περιέχει ισόποση κοινωνική οργή με τα anthems των Rage Against The Machine και το ''Anxiety'' έχει κάτι από την αύρα των Sex Pistols. Οι Idles έχουν και πιασάρικα punk κομμάτια, όπως κυρίως το φοβερό ''Model Vilage'' που θα προκαλέσει πολύ ιδρώτα στα mosh pit όταν ξαναγίνουν συναυλίες, αλλά και τα ''Mr. Motivator'' και ''Ne Touche Pas Moi''. Οι άσσοι από το μανίκι τους συνεχίζουν να βγαίνουν είτε με τη μορφή του καλπασμού του ''Reigns'', είτε του πιο χαμηλότονου ''A Hymn'', είτε του αυτοπεριγραφικού ''Lover''. Ο δίσκος δεν θα μπορούσε να κλείσει με κάτι άλλο από έναν δυναμίτη που ακούει στο όνομα ''Danke''.

Το ''Ultra Mono'' είναι ένας στρατευμένος δίσκος, τόσο μουσικά όσο και θεματικά. Δύσκολα μπορεί να τον ακούσει κάποιος που δεν έχει καμία επαφή με το punk. Αλλά οι συνθήκες γύρω μας έχουν επαναφέρει όλους τους λόγους που το punk δημιουργήθηκε στα τέλη των '70ς. Το punk εκφράζει όλο και περισσότερους ανθρώπους και οι Idles είναι από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του σήμερα. Το ''Ultra Mono'' μάλλον στέκεται ένα κλικ πιο κάτω από τον προκάτοχό του. Ίσως γιατί πλέον είμαστε υποψιασμένοι για το τι θα ακούσουμε και δεν μπορούν να μας σοκάρουν με τον ίδιο τρόπο. Ίσως γιατί είναι, κατά μία άποψη, αρκετά μονολιθικό και χάνει σε ευελιξία. Είναι ένας δίσκος, όμως, που αποτυπώνει τη σύγχρονη ζοφερή πραγματικότητα. Ναι οι Idles χρησιμοποιούν σλόγκαν και κλισέ. Αλλά είναι αυτοι που σε καλούν να φορέσεις τη μάσκα του Ζορό και να πετάξεις αυτήν του φόβου και της υποταγής, που με κάθε αιτία και αφορμή σου υποδεικνύουν να φορέσεις. Εμείς είμαστε μαζί τους.