Working Men's Club - Working Men's Club

Οι Working Men's Club έρχονται με φόρα να ταράξουν τα νερά της λιμνάζουσας μουσικής βιομηχανίας. Νέοι, εμπνευσμένοι και αγριεμένοι, κυκλοφορούν το ομώνυμο ντεμπούτο τους ως τη χορευτική πρόταση για τη γενιά που ακούει Idles, Fontaines D.C, Fat White Family, Sleaford Mods κτλ. Τη φήμη τους την έκτισαν με ορισμένα singles που κυκλοφόρησαν πέρσι, αλλά είναι τέτοιος ο δίσκος τους, που δικαιούνται την απογείωση. Είναι εξίσου επιθετικοί με τους προαναφερθέντες, αλλά η δική τους πρόταση είναι ηλεκτρονική και κατα μία punk οπτική, χορευτική. Είναι η μουσική που θα κάνει μία γενιά που έχει πολλούς λόγους να νιώθει οργισμένη, να ιδρώσει σε υπόγεια dancefloors. Εξάλλου εκεί είναι που αναδεικνύονται τα βρώμικα beats των Workinh Men's Club. Κατά μία αντιστοιχεία είναι για το σήμερα ότι ήταν στα '90ς οι Chemical Brothers και ο Fat Boy Slim για τη γενιά της brit pop. Ο δίσκος τους είναι εντυπωσιακός. Σε πιάνει από το λαιμό και με την ορμή και το groove του, δεν σε αφήνει να πάρεις ανάσα από την αρχή μέχρι το τέλος.

Το εναρκτήριο ''Valleys'' μας εισάγει στον κόσμο των Working Men's Club και μας πηγαίνει μία βόλτα από την πίστα του Hacienda, τότε που το clubbing ήταν κάτι καινούργιο και ο d.j. ο καινούργιος εξουσιαστής της διασκέδασης. Το ''A.A.A.A.'' θυμίζει την περίοδο των Primal Scream που έριχναν στο blender κατσούφικα indie riffs και τεράστια beats, δημιουργώντας ένα εκρηκτικό αποτέλεσμα, ενώ το ''John Cooper Clarke'' θα μπορούσε να είναι το ιδανικό soundtrack για το ξημέρωμα στην Ibiza, όπου η μουσική δεν σταματά ποτέ και ο κόσμος κινείται πάντοτε στο ρυθμό της. Στο ''White Rooms And People'' επισκέπτονται την electro pop των '80ς και στο ''Outside'' ρίχνουν τη ταχύτητα των beats για να δημιουργήσουν μία τριπαρισμένη ατμόσφαιρα. Στο ''Be My Guest'' επιστρατεύουν γιγαντιαία και σκοτεινά beats για να δημιουργήσουν ακόμα ένα dance anthem, ενώ στο ''Tomorrow'' μπολιάζουν την indie αισθητική με τη μετρονομία των Kraftwerk. Το ''Cook A Coffee'' θα μπορούσε ναανήκει στους Joy Division, αν ασχολούνταν με την ηλεκτρονική μουσική και το ''Teeth'' θυμίζει τους Von Sudenfed'', την όχι και τόσο παράταιρη τελικά σύμπραξη του Mark E. Smith με τους Mouse On Mars. Ο δίσκος κλείνει με τα μεγαλειώδη δωδεκάμιση λεπτά του ''Angel'' να φιλοδοξούν να γίνουν το ''Fools Gold'' της γενιάς τους. Οι Working Men's Club με το ντεμπούτο τους ενώνουν clubberrs, indie kids, punks και λοιπές προοδευτικές δυνάμεις και τις βάζουν να κινηθούν στους καταιγιστικούς ρυθμούς τους. Αντλούν επιρροές από διάφορες φάσεις της ηλεκτρονικής μουσικής και τις ντύνουν με punk επιθετικότητα και indie αισθητική. Ένα ντεμπούτο που μας συστήνει ένα συγκρότημα που θα μας απασχολήσει και τα επόμενα χρόνια.