Still Corners - The Last Exit

Οι Still Corners επιστρέφουν με το πέμπτο δισκογραφικό τους βήμα, δυόμιση χρόνια μετά το πολύ καλό ''Slow Air''. Ο δίσκος ονομάζεται ''The Last Exit'' και ξεκάθαρα στρέφονται σε πιο ''νυχτερινές'' ατμόσφαιρες και mid tempo ρυθμούς, προχωρώντας προς μία κατεύθυνση που ήδη είχε φανεί από το ''Slow Air''. Οπότε εδώ δεν θα συναντήσουμε τη πιο electro πλευρά τους, που μας είχαν συστήσει κυρίως στο ''Dead Blue'', αλλά τη πιο ταξιδιάρικη και ονειρική. Η υπέροχη φωνή της Tessa Murray φυσικά παραμένει σε πρώτο πλάνο και εδώ συνεπικουρείται από χαλαρά πλήκτρα και ακουστικές κιθάρες. Οι Still Corners μπορεί να μην έχουν σημειώσει κάποια ιδιαίτερη επιτυχία και να παραμένουν στα στενά όρια του underground, εδώ όμως στην Ελλάδα έχουν αποκτήσει ένα αρκετά φανατικό κοινό, βοηθούμενοι και από τις live εμφανίσεις τους στη χώρα μας, που περιμένουν κάθε δισκογραφική τους δουλειά. Το ''The Last Exit'' θα αποζημιώσει το κοινό τους, ακόμα και αν δεν περιέχει singles κράχτες. Από τα πλέον συνεπή συγκροτήματα της τελευταίας δεκαετίας και ικανοί μάστορες της ατμοσφαιρικής pop.

Το ''Last Exit'' συνολικά αποπνέει έναν αέρα ταξιδιού στην αχανή Αμερικάνικη ύπαιθρο. Σαν το σύγχρονο soundtrack του ''Paris Texas'' του Βέντερς. Ο δίσκος ξεκινά με το ομώνυμο κομμάτι να μας εισάγει ιδανικά στο πνεύμα της νέας τους δουλειάς και να συγκαταλλέγεται στις κορυφαίες στιγμές του καταλόγου τους. Το single ''White Sands'' δικαίως επιλέχθηκε να προηγηθεί του album, ως ένα κομμάτι που βρίσκεται στο μεταίχμιο της ρυθμικής και ατμοσφαιρικής pop. Το ''Crying'' διαπερνάται από μία ρετρό αίσθηση electro και το ''A Kiss Before Dying'' θυμίζει αρκετά Mazzy Star. Στο ''Bad Town'' και στο ''Mystery Road'' οι ξερές κιθάρες δημιουργούν μία αίσθηση ερήμου και στο ''Till We meet Again'' παίζουν με θολές νυχτερινές ατμόσφαιρες. Στα χωράφια των Calexico μπαίνουν με το ''Static'', ενώ η rock 'n' roll ρυθμολογία παραπέμπει στους Raveonettes. Στο τέλος του δίσκου συναντάμε το ομιχλώδες ''Shifting Dunes'' και την dreamy αισθητική του ''Old Arcade''. Οι Still Corners κυκλοφόρησαν τον πιο εσωστρεφή δίσκο τους, εμπνεόμενοι από τα ατελείωτα τοπία της αμερικάνικης υπαίθρου, αλλά και τη στατικότητα που δημιούργησε η πανδημία, κάνοντας το χρόνο να μοιάζει ατελείωτος. Εξερευνούν τη βάση του ήχου τους και μας τον παραδίδουν σχεδόν γυμνό και έντονα συγκινησιακό.