Prins Obi - The Grasshopper Lies Heavy

Ο Prins Obi κυκλοφορεί το τέταρτο προσωπικό του album και εξ' αρχής μπορούμε να δηλώσουμε ότι είναι η πλέον ''προσωπική'' του δουλειά και ταυτόχρονα ο καλύτερος δίσκος που φέρει το όνομά του. Στο ''The Grasshopper Lies Heavy'' ο Prins Obi δεν διστάζει να εκτεθεί, αποκαλύπτοντας τις πιο ενδόμυχες σκέψεις του, και να τις ντύσει με τις πιο ευφάνταστες μελωδίες του. Εδώ επιστρέφει σε πιο pop, με μία γενικότερη έννοια, φόρμες, με πλείστες αναφορές σε ένα μεγάλο μέρος του φάσματός της. Ήδη ξέρουμε ότι είναι ένας από τους χαρισματικότερους συνθέτες της γενιάς του και ακούγοντας το δίσκο αυτό γίνεται πλήρως κατανοητό. Ο ίδιος παίζει όλα τα όργανα, πλην ελάχιστων guest συμμετοχών, κάνοντας το ''The Grasshopper Lies Heavy'' το απόλυτο προσωπικό του album. Ένας δίσκος που ηχογραφήθηκε στη διάρκεια των δύο lockdowns και καταγράφει το αποτύπωμά τους στον ίδιο το δημιουργό. Η ειλικρινή καταγραφή της ψυχικής του κατάστασης λειτουργεί λυτρωτικά για τον ίδιο και τον κάνει να μπορεί να βλέπει το μέλλον με περισσότερη αισιοδοξία. Η παραδοχή της κατάθλιψης που δημιούργησε η τεράστια απομόνωση, γεννά την ελπίδα για ένα φωτεινότερο μέλλον. Πολλά πράγματα που τα θεωρούσαμε δεδομένα, ισοπεδώθηκαν τη διετία της πανδημίας, τόσο από την ίδια την πανδημία όσο και από τους διαχειριστές της που βρήκαν την ευκαιρία να περάσουν από τη πίσω πόρτα τη δική τους ατζέντα.Η θλίψη βρήκε πρόσφορο έδαφος σε πολλούς ανθρώπους, επηρεάζοντάς τους σε σημαντικό βαθμό.

Το εναρκτήριο ''Apricot Jive'' με τα εσωστρεφή και ψυχεδελίζοντα πλήκτρα τους, μας δίνει μία πρώτη εικόνα για το περιεχόμενο του album, ενώ το ''Banana'' είναι ιδανικό highlight για τις επερχόμενες συναυλίες του, ένα κομμάτι σύγχρονης pop και κοντά στη λογική συγκροτημάτων σαν τους La Femme. Στο ''Devil's Street'' επιχειρεί επιτυχημένα τη διασταύρωση των ψυχεδελικών ήχων με το soul feeling και στο ομώνυμο κομμάτι οι βαθιά προσωπικοί στίχοι ντύνονται με τη γλυκήτητα των '70ς pop μελωδιών. Στο ''Hard To Pliz'' θυμάται τις θριαμβευτικές ημέρες των Baby Guru και το ''You 're The Virus'' είναι το δίδυμο αδερφάκι του ''On Blue Mountain'' των Foxygen και άρα ακόμα μία εν δυνάμει συναυλιακή κορύφωση. Στο ''Mercy'' βρίσκει τη χρυσή τομή μεταξύ του ριζοσπαστισμού του John Lennon και τις πιασάρικες μελωδίες του Elton John και στο εξάλεπτο ''Neon Genesis Evanglion'' μπλέκει δημιουργικά τo kraut rock και τη tropicalia με μονότονους ήχους από vintage video games. Το πιάνο βρίσκεται σε πρώτο πλάνο στο ''Lady Kabbalah'' και το επαναλαμβανόμενο ''fuck off'' λειτουργεί καθαρτικά στη καθηλωτική μπαλάντα που φέρει το τίτλο ''Friends''. Το ''Just A Shield'' φλερτάρει με τη σύγχρονη κλασσική μουσική και το ''SCDP'' θυμίζει τους Suede, αν οι τελευταίοι αγαπούσαν περισσότερο τη ψυχεδέλεια από το glam rock.

Ο Prins Obi επιστρέφει με έναν πολυσυλλεκτικό δίσκο και ταυτόχρονα τον καλύτερο του. Ως γνήσιος μουσικός αλχημιστής ανακατεύει διάφορα είδη και μουσικές δεκαετίες στο μπλέντερ και βγαίνει θριαμβευτής, έχοντας ένα απολύτως συνεκτικό αποτέλεσμα. Το ''The Grasshopper Lies Heavy'' είναι η κατάβαση ενός ανθρώπου στα ενδότερα της ψυχής του και ταυτόχρονα η θεραπεία της κατάθλιψης που βίωσε. Ένας δίσκος που αποτελεί μία προσωπική κατάθεση για τον Prins Obi αλλά και μία φρέσκια πρόταση για τη pop του σήμερα.