Μέντα - Τελεφερίκ

Ο φετινός δίσκος των Μέντα δεν είναι ακριβώς ένας καινούργιος δίσκος. Το ''Τελεφερίκ'', ουσιαστικά είναι μία αναδιατύπωση του instumental δίσκου που είχε κυκλοφορήσει το συγκρότημα το 2015 με τίτλο ''Telepheriqur''. Για να πραγματοποιηθεί αυτή η επαναδιατύπωση το συγκρότημα κάλεσε πολλούς δημιουργούς να γράψουν στίχους πάνω στις ορχηστρικές συνθέσεις του ''Telepherique'' και να τις ερμηνεύσουν. Μία αρκετά τολμηρή ιδέα από το συγκρότημα, μιας και κινδύνευε το τελικό αποτέλεσμα να χάσει σε συνοχή και να μοιάζει περισσότερο με συλλογή κομματιών. Κάτι τέτοιο δεν έγινε και το ''Τελεφερίκ'' έχει σίγουρα έναν εννιαίο πυρήνα που δεσπόζει και αυτός δεν είναι άλλος από τις συνθέσεις των Μέντα. Ένας δίσκος με τα synths να έχουν τον πρωταγωνιστικό ρόλο και μία σκοτεινή ατμόσφαιρα να βρίσκεται παντού. Οι εκλεκτοί καλεσμένοι αντιμετώπισαν το πρωτότυπο υλικό με σεβασμό και ταυτόχρονα έβαλαν τις δικές τους πινελιές, συμβάλλοντας στη δημιουργία ενός αυτόνομου έργου.

Ο δίσκος ξεκινά με το '''Ενα'' όπου ο Νικόλας των Razastarr ντύνει με μία urban αισθητική τη μουσική των Μέντα, ενώ ο Γιάννης Αγγελάκας στο ''Άκουγε Τους Πεθαμένους Του'' θυμίζει με τη βραχνή φωνή του μία εγχώρια εκδοχή του Tom Waits που πειραματίζεται σε σχεδόν ηλεκτρονικές φόρμες. Οι Nalyssa Green και Danai Nielsen με τις νεανικές φωνές τους μας δίνουν τις πιο αιθέριες και αθώες στιγμές του δίσκου, στα ''Εραστές Του Προσωρινού'' και ''Θυμίσου'', αντίστοιχα. Ο Coti K. σίγουρα αισθάνεται άνετα με την ηλεκρονικών καταβολών pop του ''Άνισος Ουρανός'' και ο Παύλος Παυλίδης είδε τους ταξιδιάρικους στίχους του να δένουν αρμονικά με την abstract μουσική των Μέντα. Η Λένα Πλάτωνος είνναι από τους πρωτεργάτες της ηλεκτρονικής μουσικής στην Ελλάδα και με χαρακτηριστική άνεση κάνει το ''Κόκκινο'' να μπορούσε να είναι outake από κάποιον δίσκο της στα '80ς. Ο Prins Obi είναι από τους σπουδαιότερους συνθέτες της γενιάς του και στο ''Θύελλες'' οι στίχοι και η φωνή του ταιριάζουν απόλυτα στην πιο doom στιγμή του δίσκου, ενώ στο ''Σαν Λίμνη'' το spoken word του Χρήστου Λαϊνά ντύνει ένα dreamy χαρακτήρα κομμάτι. Το ''Τελεφερίκ'' περιέχει και ένα κομμάτι που δεν υπήρχε στην αρχική του εκδοχή. Ονομάζεται ''Τα Παιδιά'' και σε αυτό ο Σέργιος Βούδρης συνδυάζει το rck των '70ς με ένα pop feeling. Η νέα εκδοχή του ''Τελεφερίκ'' βλέπει το προτότυπο υλικό με μία νέα οπτική και μας δείχνει ότι του ταιρίάζουν και οι στίχοι. Για την πραγμάτωσή τους συμμετείχαν δέκα σημαντικοί δημιουργοί, οι οποίοι σε συνεργασία με τους Μέντα, μας παρέδωσαν μία διαφορετική εκδοχή του πιο ιδιαίτερου album του συγκροτήματος.