Maximo Park - Nature Always Wins

Οι Maximo Park είναι από τα συγκροτήματα που έζησαν και τις δύο όψεις του hype που τυλίγει καινούργια και ελπιδοφόρα βρετανικά συγκροτήματα. Εμφανίστηκαν στα μέσα των '00ς και το ντεμπούτο τους, το καταπληκτικό ''A Certain Trigger'', τους χάρισε απλόχερα την αναγνώριση που επιθυμεί κάθε συγκρότημα που ασχολείται με το rock 'n' roll. Μάλιστα ήταν ένας δίσκος που κυκλοφόρησε από τη Warp, την εταιρεία που έχει ταυτιστεί με την πρωτοποριακή ηλεκτρονική μουσική, αναγκάζοντάς την να ασχοληθεί και με το post punk. Η δόξα του hype ήταν πρόσκαιρη και σε αυτό συνέβαλε ότι οι επόμενες δουλειές των Maximo Park ήταν αισθητά χειρότερες από το ντεμπούτο τους. Στα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας επιχείρησαν να ανακάμψουν, αλλάζοντας αρκετά τον ήχο τους. Άφησαν το post punk στην άκρη και επιχείρησαν μία ηχητική στροφή όπου οι κιθάρες και τα synths συνυπάρχουν σε ισόποσες δόσεις. Το ''Too Much Information'' του 2014, δικαίωσε αυτή την επιλογή των maximo Park, αφού και αρκετά καλός ήταν ως δίσκος, αλλά σημείωσε και αξιοπρόσεχτη εμπορική επιτυχία. Οι Maximo Park είχαν βρει την διέξοδο που επιζητούσαν και απέφυγαν τη διάλυση που οδηγούνται πολλά βρετανικά συγκροτήματα όταν η αδιαφορία ακολουθεί το hype που έχει προκαλέσει το ντεμπούτο τους. Πλέον η μουσική τους είναι ξεκάθαρα κιθαριστική pop, μία βρετανική εκδοχή των Killers ή έστω κάτι σαν Style Council με περισσότερες κιθάρες. Ο Paul Smith παραμένει ένας χαρισματικός performer και τραγουδιστής, και σίγουρα είναι ένα από τα σταθερά όπλα των Maximo Park όλα αυτά τα χρόνια.

Το φετινό ''Nature Always Wins'' είναι ένας δίσκος στρωτής και μελωδικής pop, απολύτως συμβατός με την πορεία του συγκροτήματος τα τελευταία χρόνια. Ένας δίσκος με αρκετά κομμάτια που μπορούν να ακουστούν από όλους σαν τη power pop του ''Versions Of You'' και του ''Placeholder'' ή την synth pop του ''Meeting Up''. Στο ''All Of Me'' η καθαρότητα του ήχου συναγωνίζεται τις μεγάλες επιτυχίες των Killers, ενώ στο ''Partly Of My Making'' βρίσκονται κάπου μεταξύ Placebo και Horrors. Στο ''Baby Sleep'' ο Smith παρουσιάζει τις σκέψεις του σαν νέος πατέρας και στο ''Ardour'' το rock δυναντά το groove. Πατάνε το γκάζι στα ''I Don't Know What I 'm Doing'' και ''The Acid Remark'', χωρίς όμως να απομακρύνονται από τις πιασάρικες μελωδίες και γίνονται εξομολογητικοί στο ''Feelings I 'm Supposed To Feel''. Το ''Why Must A Building Burn?'' είναι ακόμα ένα synth rock χιτάκι και ο δίσκος κλείνει με το spoken word του ''Child Of The Flatlands''. Οι Maximo Park ξέρουν ότι δεν πρόκειται να έχουν το hype των πρώτων τους χρόνων, αλλά εξακολουθούν να κυκλοφορούν συνεπείς δίσκους όπου δίνουν έμφαση στη feel good ατμόσφαιρα που δημιουργεί η κιθαριστική pop τους.