Miles Kane - Change The Show

Ο Miles Kane εδώ και μία γεμάτη δεκαετία κυκλοφορεί προσωπικούς δίσκους και αποτίει σταθερά φόρο τίμής στην κλασσική pop και rock βρετανική παράδοση. Οι δίσκοι του έχουν σταθερά αναφορές στην pop των '6os, (Beatles, Kinks κτλ.), στο glam, στο βρετανικό r'n'b, στο pub rock και γενικά οι δίσκοι του σφύζουν από βρετανική μουσική υπερηφάνεια. Ξεκίνησε την προηγούμενη δεκαετία με τους The Rascals αλλά η συμμετοχή που τον εκτόξευσε ήταν αυτή στους Last Shadow Puppets παρέα με τον Alex Turner των Arctic Monkeys. Και ως γνωστόν ο Turner είναι ένας σύγχρονος Μίδας της βρετανικής σκηνής και οτιδήποτε κάνει, αποκτά αναγνωρισιμότητα με ταχύτητα φωτός. Οπότε είναι απολύτος φυσικό τα φώτα της δημοσιότητας και το ενδιαφέρον του μουσικόφιλου κοινού να πέσουν και στον bandmate του, τον Miles Kane. Ο Miles Kane βέβαια είναι ένας ενδιαφέρων συνθέτης, χαρισματικός επί σκηνής performer και αξιοποίησε πλήρως την αναγνωρισιμότητα που απέκτησε. Το φετινό ''Change The Show'' είναι το τέταρτο προσωπικό του album και ότι πιο κοντινό ηχητικά στους Last Shadow Puppets. Η υπέροχη φωνή του ντύνει κολλητικές μελωδίες και τα έγχορδα δίνουν το κατάλληλο συναισθηματικό υπόβαθρο για να προκαλέσουν την απαραίτητη συγκίνηση. Το κλίμα του δίσκου είναι up tempo, έχοντας παράλληλα και τις γλυκόπικρες στιγμές του.

Ο δίσκος ξεκινά με το ''Tears Are Falling'' να θυμίζει αρκετά το ''Reckless Serenade'' των Arctic Monkeys και την ατμόσφαιρα των Walker Brothers εν γένει, για να ακολουθήσει το βγαλμένο από το swinging London ''Don't Let It Get You Down''. To glam rock πρωταγωνιστεί στο ''Never Get Tired Of Dancing'', ενώ το ντουέτο του Kane με την Corinee Bailey Rae στο ''Nothing's Ever Gonna Be Good Enough'' παραπέμπει στους She & Him. Μία r'n'b ατμόσφαιρα αναδύεται στο ''Tell Me What You 're Feeling'', ενώ τα ''Coming Of Age'' και ''See Ya When I See Ya'' γοητεύουν με τις μπητλικές μελωδίες τους. Το ομώνυμο κομμάτι μπλέκει το pub rock με glam υποψίες και το ''Constantly'' άνετα θα μπορούσε να είναι το επόμενο single των Last Shadow Puppets. Η ξεκάθαρη pop του ''Caroline'' μοιάζει να έχει ξεπεταχτεί από την αθώα πλευρά των '60ς και ο δίσκος κλείνει με το ράθυμο groove του ''Adios Ta-ra Tara''. Ο Miles Kane με το ''Change The Show'' ανατρέχει στις πιο ένδοξες στιγμές της βρετανικής pop και αντλεί έμπνευση. Οι μελωδίες του είναι γνώριμες και συνάμα κολλητικές. Δεν προσφέρει κάτι καινούργιο και προφανώς δεν αναζητά να είναι πρωτοποριακός. Του αρκεί να έχει καλά τραγούδια και το ''Change The Show'' περιέχει αρκετά τέτοια.