Interpol - The Other Side Of Make - Believe

Ναι είναι γεγονός ότι τα δύο πρώτα albums των Interpol είναι δίσκοι - μνημεία για την κιθαριστική μουσική του 21ου αιώνα. Ναι είναι γεγονός ότι οι υπόλοιποι δίσκοι των Interpol βρίσκονται κάπου ανάμεσα στο να είναι μέτριοι ή απλά καλοί. Εντάξει κάποιοι ήταν και αρκετά καλοί, για να είμαστε δίκαιοι. Σε αυτό το διαφορφούμενο περιβάλλον κυκλοφορεί φέτος το έβδομο album τους και ο τίτλος του είναι ''The Other Side Of Make - Believe''. Προφανώς είμαστε σίγουροι ότι δεν θα μας συγκλονίσει όπως έκαναν κάποτε με τα ''Turn On The Bright Lights'' και ''Antics'', αλλά όπως και να το κάνουμε πάντοτε με ενδιαφέρον περιμένουμε την καινούργια τους δουλειά. Ακούγοντας το ''The Other Side Of Make - Believe'', το πρώτο πράγμα που καταλαβαίνουμε ότι επιθυμούν να συνεχίσουν αυτό που ξεκίνησαν με το ''Marauder'' του 2018. Να απαγκιστρωθούν, δηλαδή, από τον ήχο που οι ίδιοι δημιούργησαν και στη συνέχεια εγκλωβίστηκαν σε αυτόν. Για αυτό το λόγο συνεργάστηκαν στην παραγβγή με τον Flood και τον Alain Moulder και η αλήθεια είναι ότι αυτός είναι ο λιγότερο post punk δίσκος τους, ο πλέον χαλαρός και αυτός που προσεγγίζει το rock από διαφορετικές σκοπιές. Υπάρχουν βέβαια τα φωνητικά του Paul Banks, που πάντοτε προδίδουν ποιος είναι ο δημιουργός των κομματιών που ακούμε.

Ο δίσκος ξεκινά με το αργόσυρτο ''Toni'', όπου στα αυλάκια του κουβαλάει τις εμπειρίες ενός συγκροτήματος που πλέον άνετα χαρακτηρίζονται ως βετεράνοι του rock. Στο ίδιο κλίμα είναι και το ''Fables'', απλά είναι ελαφρώς πιο γκαζάτο, ενώ το ''Into The Night'' εύκολα μπορεί να αποτελέσει το soundtrack μιας βραδιάς με πολλές σκέψεις και αρκετό αλκοόλ. Το ''Mr. Credit'' παραπέμπει στις πρώτες τους μέρες και το ''Something Changed'' είναι ακόμα μία χαλαρή στιγμή που προσφέρεται για νυχτερινές ακροάσεις. Με το ''Renegate Hearts'' αφήνουν το φως να διαπεράσει τη μουσική τους και άνετα μπορεί να χαρακτηριστεί από τις πιο pop στιγμές της δισκογραφίας τους. Στα ''Passenger'' και ''Greenwitch'' οι Interpol επιλέγουν να ηχούν rock, χωρίς τη νευρικότητα που τους χαρακτηρίζει και σε αυτό μεγάλο ρόλο παίζει η παραγωγή των Fllod και Moulder. Αντίθετα στο ''Gran Hotel'' αποτίουν μουσικά φόρο τιμής στο ίδιο τους το παρελθόν και θα μπορούσε να προέρχεται από οποιαδήποτε περίοδο της μπάντας. Στο ''Big Shot City'' πασπαλίζουν με pop αισθητική τον σκοτεινό τους ήχο και ο δίσκος κλείνει με το ''Go Easy (Palermo)''.

Το ''The Other Side Of Make - Believe'' είναι ο λιγότερο Ιντερπολικός δίσκος των Interpol. Και αυτό ήταν στόχος του ίδιου του συγκροτήματος. Έχουν αποδεχτεί ότι έχουν μεγαλώσει και ο ήχος τους φέρει τις εμπειρίες και το βάρος μίας μακράς διαδρομής. Η νεανική ορμή έχει αντικατασταθεί από τη ''σοφία'' της μέσης ηλικίας και αυτό μόνο θετικό είναι για τη μπάντα. Εν τέλει είναι ένας δίσκος που θα ικανοποιήσει μία γενιά που μεγάλωσε μαζί τους και κουβαλά παρεμφερείς εμπειρίες.