Vasilis Dokakis - Lotus

Μήνυμα σφάλματος

  • Notice: Undefined index: taxonomy_term στην similarterms_taxonomy_node_get_terms() (γραμμή 518 του /home/vasileio/www/ganymede/sites/presspop.gr/modules/similarterms/similarterms.module).
  • Notice: Undefined offset: 0 στην similarterms_list() (γραμμή 221 του /home/vasileio/www/ganymede/sites/presspop.gr/modules/similarterms/similarterms.module).
  • Notice: Undefined offset: 1 στην similarterms_list() (γραμμή 222 του /home/vasileio/www/ganymede/sites/presspop.gr/modules/similarterms/similarterms.module).

Τον Βασίλη Ντοκάκη τον γνωρίσαμε μέσα από τη συμμετοχή του στους πολύ καλούς No Clear Mind. τα τελευταία χρόνια έχει ασχοληθεί ιδιαίτερα με την παραγωγή και κάλλιστα μπορεί να θεωρηθεί από τα πιο ''hot'' ονόματα του χώρου. Μάρτυρας αυτού οι παραγωγές που έχει κάνει για δημιουργούς σαν τον Φοίβο Δεληβοριά, την Tango With Lions, την Melentini και άλλους. Παραγωγές που έχουν ανδείξει μία διαφορετική πτυχή των δημιουργών και εύκολα προδίδουν το ποιος καθόταν πίσω από την κονσόλα στις ηχογραφήσεις. Ο Ντοκάκης πέρα από παραγωγός είναι και ο ίδιος δημιουργός οπότε η κυκλοφορία προσωπικού album με δικές του συνθέσεις ήταν θέμα χρόνου. Αυτό πλέον έχει φτάσει στα χέρια μας  και ονομάζεται ''Lotus''. Στο ''Lotus'' επιχειρεί να παρουσιάσει τη δική του άποψη ως songwriter και για την ολοκλήρωσή του συνεργάστηκε με σημαντικούς μουσικούς της εγχώριας σκηνής. Η κλασσική τριπλέτα (κιθάρα, τύμπανα, μπάσο) έχει εμπλουτιστεί με τη παρουσία εγχόρδων και σαξοφώνων σε αρκετά σημεία, όργανα που τονίζουν τη λυρικότητα των συνθέσεων και αποτυπώνουν τα συναισθήματα του δημιουργού τους. Η τραγουδοποία του Ντοκάκη συνδυάζει τη λυρικότητα με τις Radiohead-ικές αναφορές και το κλασσικό songwriting να ντύνεται με σύγχρονη παραγωγή. 

Το εναρκτήριο ''The Ocean''  και το ''Amazing'' μας δίνουν μία ιδέα πως θα ακούγονταν οι ευαίσθητες μελωδίες του Richard Hawley αν ο Nigel Godrich αναλάμβανε την παραγωγή σε κάποιο δίσκο του. Οι νοσταλγικές μελωδίες του ''The Return'' κερδίζουν τον ακροατή με την απλότητά τους και στο ''Human'' εξερευνά την πιο πειραματική πλευρά της pop. Στο ''Once In A While'' minimal μελωδίες ντύνουν την εύθραυστη ερμηνεία του Ντοκάκη και στο ''Can't Escape Myself'' η ένταση κτίζεται σταδιακά, καθιστώντας το κατά τη προσωπική μου γνώμη ως το highlight του album. Το ''Broken Man'' προκαλεί έντονα συναισθήματα με την εσωτερική του δύναμη και ο δίσκος κλείνει με το αιθέριο ''Looking Glass'' να αφήνει ένα χαμόγελο αισιοδοξίας. Ο Ντοκάκης δηλώνει δυναμικά παρών ως τραγουδοποιός με το ντεμπούτο του. Η αδιαμφισβήτητη ικανότητά του στον χειρισμό της κονσόλας τον βοηθά να παρουσιάσει ένα album που προκαλεί έντονα συναισθήματα στον ακροατή και οι ενορχηστρωτικές λεπτομέρειες δίνουν μία σύγχρονη νότα στις κλασσικές του μελωδίες.

Twitter icon
Facebook icon
Google icon
StumbleUpon icon