The Waeve - City Lights

Τους The Waeve τους γνωρίσμαε στις αρχές της περασμένης χρονιάς με το εντυπωσιακό ντεμπούτο τους, που περιείχε δυναμική και φινετσάτη pop. Τα μέλη τους όμως μας ήταν γνωστά από πριν. Κυρίως ο Graham Coxon, ο κιθαρίστας των Blur και ένας από τους πλέον ευρηματικούς της γενιάς του, ο οποίος έχει και μία αρκετά ενδιαφέρουσα προσωπική δισκογραφία, με περισσότερο rock ήχο και έμφαση στην d.i.y. αισθητική. Αλλά και το έτερον ήμισυ των Waeve, η Rose Elinor Dougall έχει αφήσει το δικό της αποτύπωμα, ως τραγουδίστρια των Pipettes. Η μπάντα κέρδισε τις εντυπώσεις με το πρώτο της βήμα και ενάμιση χρόνο μετά έχουμε στα χέρια μας το δεύτερο βήμα τους με τίτλο ''City Lights''. Ο δίσκος είναι η φυσική συνέχεια του ντεμπούτου τους, αφού η κιθαριστική pop κυριαρχεί και εμπλουτίζεται με glam, punk, folk και retro πινελιές. Πάνω απ' όλα περιέχει δυνατές συνθέσεις και ψυχωμένες ερμηνείες, που κερδίζουν τον ακροατή από την πρώτη ακρόαση. Δύο δημιουργοί που βλέπουν τη χημεία μεταξύ τους να λειτουργεί αρμονικά, οπότε τελείως φυσικά προχωρούν σε ένα δεύτερο δισκογραφικό βήμα.

Ο δίσκος ξεκινά δυναμικά με το ομώνυμο κομμάτι, όπου πνευστά συνοδεύουν κιθάρα, μπάσο, τύμπανα, δίνοντας μία glam απόχρωση, για να ακολουθήσει η ανεβαστική pop του ''You Saw''. Το ''Moth To The Flame'' θυμίζει αρκετά Bowie και το ''I Belong To...'' θα μπορούσε να είναι ένα από τα ελάχιστα κομμάτια των Blur που ο Coxon έχει αναλάβει τα πρώτα φωνητικά. Στο αιθέριο ''Simple Days'' η Dougall ερμηνεύει με το αέρα pop ντίβας και η punk pop του ''Broken Boys'' είναι άκρως εθιστική. Το κομμάτι που ξεχωρίζει περισσότερο είναι το ''Song For Eliza May''. Ένα κομμάτι που φέρει τη σφραγίδα του κλασσικού, ξεκινά με μία κέλτικη μελωδία, για να εξελιχθεί σε ένα υπέροχα λυρικό pop τραγούδι. Τα πνευστά δίνουν την extra ώθηση στο ''Druantia'' και το ''Girl Of The Endless Night'' αντλεί έμπνευση από την Βρετανική folk. Ο δίσκος κλείνει με την πιανιστική μπαλάντα ''Sunrise'', όπου Coxon και Dougall μοιράζονται τα φωνητικά. Οι Waeve κυκλοφορούν δεύτερο σπουδαίο δίσκο κιθαριστικής pop σε σχετικά σύντομο διάστημα. Άλλοτε λυρικοί, άλλοτε με rock διάθεση, αλλά πάντοτε ενδιαφέροντες, έχουν στήσει ένα side project που λειτουργεί ιδανικά και σίγουρα περιμένουμε να τους ξανασυναντήσουμε στο μέλλον.