Babyshambles - Sequel To The Prequel

Ο Pete Doherty απασχόλησε πολλές φορές τα Μ.Μ.Ε. με τη προσωπική του ζωή, επισκιάζοντας τις μουσικές του δημιουργίες. Από τις πρώτες μέρες των Libertines ο δύσκολος χαρακτήρας του Doherty έκανε την εμφάνισή του, με συνέπεια το συγκρότημα να διαλυθεί, αφήνοντας πάντως δύο πολύ καλούς δίσκους ως παρακαταθήκη. Ο Doherty, εθισμένος σε κάθε είδους καταχρήσεις πλέον απασχολούσε είτε με τις πολυάριθμες συλλήψεις του, είτε με την αδιέξοδη σχέση του με την Kate Moss. O Carl Barat, η έκαστη ηγετική φιγούρα των Libertines, δεν άντεξε αυτή τη κατάσταση και έτσι ο καθένας τράβηξε το δρόμο του. Αναγκαστικά ο Pete Doherty δημιούργησε τη νέα του μπάντα που άκουγε στο όνομα Babyshambles. Το κακό όμως ήταν ότι δεν άλλαξε καμία από τις συνηθειές του, οπότε το κλίμα εξαρχής ήταν βαρύ και στο νέο σχήμα. Μουσικοί μπαινόβγαιναν συνεχώς στο συγκρότημα, ενώ για όσες συναυλίες κατάφερναν να δώσουν, άλλες τόσες ακύρωναν με βασικό υπεύθυνο τον Doherty και τις καταχρήσεις του. Ο πρώτος τους δίσκος με τίτλο ''Down In Albion'' είχε αρκετές καλές στγμές, αλλά κάτι η μεγάλη του διάρκεια και κάτι η σύγχυση που επικρατούσε στο κεφάλι του βασικού του δημιουργού, τον εμπόδισε να σταθεί επάξια δίπλα στη δισκογραφία των Libertines. Τα πράγματα βελτιώθηκαν με το ''Shotter's Nation'', δεύτερο δίσκο της μπάντας, όπου τα πάντα έμοιαζαν πιο συγκεντρωμένα, αλλά και πάλι τα standards που είχαν βάλει οι Libertines δεν πιάνονταν. Παράλληλα το κοινό άρχισε να βαριέται με τα καμώματα του Doherty, δεν άντεχε άλλα παρακμιακά πρωτοσέλιδα στις tambloids, και όλα έδειχναν ότι το κάποτε πιο ταλαντούχο παιδί του Νησιού θα οδηγηθεί στην αφάνεια.

Για άλλη μία φορά όμως, η περίπτωση του Doherty αποδεικνύει ότι για να ξανασταθεί στα πόδια του κάποιος πρέπει πρώτα να πιάσει πάτο. Και τι πιο μεγάλη απόδειξη από τη κυκλοφορία του ''Sequel To The Prequel'' έξι χρόνια μετά τη προηγούμενη κυκλοφορία των Babyshambles. Σε αυτό το διάστημα ο Doherty μετακόμισε στο Παρίσι, κάτι που όπως φαίνεται τον βοήθησε να επαναπροσδιορίσει πρωτίστως τον εαυτό του και κατόπιν τη μουσική του. Ο νέος δίσκος είναι σίγουρα ότι καλύτερο έχει κυκλοφορήσει το συγκρότημα και προφανώς αποτελεί έκπληξη μία τόσο δυναμική επιστροφή από καποιον που θεωρούνταν ξεγραμμένος. Στο δίσκο κυριαρχεί ένα νευρώδες pop punk κλίμα, αυτό δηλαδή που μας έκανε να αγαπήσουμε τους Libertines δέκα χρόνια πριν. Σε αυτό σημαντικό ρόλο έχει παίξει και η παραγωγή του έμπειρου Stephen Street (Smiths, Blur, Morrissey, Kaiser Chiefs κ.α.), που βοήθησε το συγκρότημα να συγκεκριμενοποιήσει τις ιδέες του. Κομμάτια σαν το δυναμικό ''Fireman'', το pub rock ''New Pair'' και το ανάλαφρο ''Fall From Grace'' δείχνουν τη φόρμα που διανύει το συγκρότημα. Το ''Nothing Comes To Nothing'' θυμίζει τις περιπετειώδεις ημέρες των Libertines του δεύτερου δίσκου, τότε που πολλοί τους θεωρούσαν μία από τις καλύτερες Βρετανικές μπάντες και ο Doherty έκανε το παν για να τους διαψεύσει. Οι επιρροές από Clash γινονταί ακόμα πιο ορατές στο ''Maybelline'', ενώ στο ''Dr. No'' αποτίουν το δικό τους φόρο τιμής στους Specials και στο ska εν γένει. Το ομόνυμο κομμάτι ακούγεται απολαυστικό μέσα στη ράθυμη ατμόσφαιρά του, ενώ στο ''Picture Me In A Hospital'' ακούγονται μέχρι και country στοιχεία. Αυτό που όμως ξεχωρίζει από το νέο δίσκο των Babyshambles είναι το ''Farmer's Daughter'', ένα κομμάτι που δείχνει το slacker χαρακτήρα του Doherty. Οι mods θα χορέψουν με το ''Seven Shades'' και ο δίσκος κλείνει με το αργόσυρτο και συνάμα σκληρό ''Minefield''. Στη deluxe edition του album υπάρχουν τέσσερα ακόμα κομμάτια, ανάμεσα τους και μία διασκευή στο ''After Hours'' των Velvet Underground.

Το ''Sequel To The Prequel'' καλύπτει και τον πιο φανατικό οπαδό των Libertines και μπορούμε να πούμε ότι αποτελεί και ένα βήμα μπροστά για τον ίδιο τον Doherty. Πλέον και ο ίδιος βαρέθηκε να βλέπει τον εαυτό του σαν καρικατούρα και απαφάσισε να του συμπεριφερθεί με το δέοντα σεβασμό. Μοιάζει να είναι πιο χαρούμενος από ποτέ, κάτι που αποτυπώνεται και στους στίχους του. Από εκεί και πέρα το μόνο που μπορούμε να του πούμε είναι welcome back.