Temples - Sun Structures

Τα τελευταία χρόνια ένα από τα κυρίαρχα ρεύματα του ανεξάρτητου ήχου είναι αυτό της νεοψυχεδέλειας. Σύγχρονες μπάντες, από κάθε γωνιά της γης, καταθέτουν τη δικιά τους άποψη για τη μουσική που κυριάρχισε στο δεύτερο μισό των '60ς. Σε αυτό το ρεύμα εντάσσονται συγκροτήματα σαν τους Καλιφορνέζους Foxygen, τους Τεξανούς Black Angels, τους Νεοϋορκέζους MGMT, τους Αυστραλούς Tame Impala και πολλούς άλλους. Έτσι και η Βρετανία έχει να επιδείξει πλέον, ως άξιους εκπροσώπους του σύγχρονου ψυχεδελικού ήχου, τους Temples. Ηχητικά οι Temples, από όλους τους θιασιώτες της νεοψυχεδέλειας, βρίσκονται πιο κοντά στους Tame Impala. Τριπαρισμένες μελωδίες και γλυκά φωνητικά συνθέτουν το ηχητικό σύμπαν των νεαρών Βρετανών. Αρχικά τους γνωρίσαμε με το single ''Shelter Song'' που κυκλοφόρησαν από τη Heavenly το 2012. Την επόμενη χρονιά μας κράτησαν ζεστούς με άλλα δύο singles και φέτος έχουμε την πρώτη ολοκληρωμένη δουλειά τους που ονομάζεται ''Sun Structures''.

O δίσκος μοιάζει να ξεπήδησε από τα groovy 60ς και αυτό γίνεται σαφές από την αρχή. Το ήδη γνωστό ''Shelter Song'', με τις αρμονικές διφωνίες και τη κολλητική μελωδία, θα μπορούσε να είναι το χαμένο αριστούργημα των Small Faces, ενώ το ομώνυμο κομμάτι παραπέμπει στις πρώτες και ψυχεδελικότερες ημέρες των Pink Floyd, εκεί όπου o Syd Barrett παρέα με το LSD είχαν το γενικότερο πρόσταγμα. Το ''The Golden Throne'' έχει όλα τα φόντα να γίνει ένα από τα πιο πολυακουσμένα κομμάτια της χρονιάς. Αποτελείται από ισόποσες δόσεις rock δυναμικής και pop αμεσότητας, ικανές να σε κάνουν να πατάς  το repeat στο player για συνεχόμενες ακροάσεις. Με το ''Keep In The Dark'' επιχειρούν να αποτίσουν το δικό τους φόρο τιμής στους Beatles της εποχής του ''White Album'' ενώ το ''Mesmerise'' θα έκανε σπουδαία καριέρα στο swinging London, με τον Austin Powers να λικνίζεται ηδονικά μαζί με την Marylin Monroe, υπό τη διακριτική παρουσία του George Best και της σαμπάνιας του. Οι Temples ξέρουν ότι ο ψυχεδελικός ήχος δεν αποτελεί αποκλειστικότητα του Νησιού, οπότε αποφασίζουν να εξερευνήσουν και τη Δυτική Ακτή της Αμερικής. Συγκροτήματα σαν τους Byrds και τους Love κρύβονται πίσω από το γλυκό και νοσταλγικό ήχο του ''Move With The Season'' και του ''Colours To Life''. Πάντα ο ήχος της Καλιφόρνια ήταν ποτισμένος με την ανεμελιά των surfers και την αύρα ενός εξιδανικευμένου Hollywood (που προφανώς ποτέ δεν ίσχυε), σε αντίθεση με τη τραχύτητα και τη κυνικότητα που διέκρινε τα συγκροτήματα της Νέας Υόρκης. Στο ''The Guesser'' κυριαρχούν τα pop φωνητικά πάνω στο groovy θέμα των πλήκτρων που δημιουργούν ατμόσφαιρα ανάλογη με τους Zombies και τη northern soul. Από ένα 60ς party θα ήταν τεράστια παράλειψη να λείπουν οι Kinks, ίσως το πιο αδικημένο συγκρότημα της british invasion, οπότε οι Temples φροντίζουν να τους έχουν καλεσμένους στο ''Test of Time''. Φοβερό κομμάτι, από τα καλύτερα του είδους που έχουμε ακούσει τα τελευταία χρόνια. Αφού ξεμπέρδεψαν με τα 60ς είπαν να πάνε και μια βόλτα από την επόμενη δεκαετία. Στο ''Sand Dance'' τα τύμπανα γίνονται βαριά και τα φωνητικά πλεόν δεν είναι καθόλου παιχνιδιάρικα. Όλα ακούγονται επιβλητικά, σαν να ξεπετάχθηκαν από τζαμάρισμα των Led Zeppelin με τους Who, κάτι που φυσικά δεν έγινε ποτέ. To ''Fragment's Light'' που κλείνει το δίσκο, θα μπορούσε να είναι το soundtrack μίας ταινίας που πραγματεύεται τα όνειρα μίας παρέας νέων και τα οποία τσακίζονται θριαμβευτικά.

Οι Temples είναι μελωδικοί όταν χρειάζεται και δυναμικοί όπου απαιτείται. Στο ''Sun Structures'' κάνουν μία διεξοδική βόλτα, με τη χρονομηχανή τους, στις μουσικές που έχουν αγαπήσει. Όλα είναι τοποθετημένα στην εντέλεια και κάνουν πραγματικά κατάθεση ψυχής αλλά και ταλέντου. Δεν υπάρχουν μέτρια κομμάτια, όλα είναι μέρους του συνολικού τους concept. Ή για να το πούμε πιο απλά μόλις κυκλοφόρησε ένας από τους καλύτερους δίσκους της χρονιάς που διανύουμε.