Literature - Chorus

Όπου Slumberland Records και κάτι καλό. Μετά τους The Proper Ornaments και τους Allo Darlin' νωρίτερα φέτος στη χρονιά (για να μη μιλήσουμε για όσα σπουδαία έχουν προηγηθεί τα προηγούμενα χρόνια) έρχεται το δεύτερο άλμπουμ αυτών των τεσσάρων αγοριών από τη Φιλαδέλφεια να πάρει τη θέση των The Pains of Being Pure At Heart στις καρδιές μας (όχι ότι οι τελευταίοι υστερούν αλλά φέτος δεν έκαναν τη διαφορά).

Τι είναι αυτό λοιπόν που κάνει το ''Chorus'' να ξεχωρίζει; Η υπενθύμιση ότι η κιθαριστική ποπ μπορεί να είναι χορευτική και διασκεδαστική χωρίς να χάνει στιγμή το εκλεπτυσμένο αισθητικό της εκτόπισμα. Όπως ακριβώς συνέβαινε τότε που οι Television Personalities, οι Go-Betweens και οι υπόλοιποι ήρωες των υπερ-βρετανικών 80s (με προεξέχοντες εκπροσώπους εν προκειμένου τους Orange Juice και τους Smiths) καθιερώνουν τον ήχο που έμελλε να ονομαστεί αργότερα indie και να συνοδεύσει τα μοναχικά εφηβικά απογεύματά μας μετά το σχολείο.

Διάχυτη λοιπόν η ρετρό ατμόσφαιρα στο ''Chorus'' καθώς θα μπορούσε άνετα να έχει κυκλοφορήσει εκείνη την εποχή. Αυτό, ωστόσο, είναι και το θετικό του άλμπουμ μιας και οι μελωδίες καθενός από τα 11 τραγούδια που το απαρτίζουν αναβλύζουν ζωντάνια, φρεσκάδα, ειλικρίνεια όπως συνέβαινε και τότε. Μελωδίες αστραφτερές, και κιθάρες ασταμάτητες να ζωγραφίζουν τόσο όταν βρίσκονται μπροστά όσο και όταν κρατάνε τον ρυθμό. Οι συνθέσεις δεν είναι φορτωμένες με ορχηστρικές ή psych ατμόσφαιρες παρά μόνο με τα βασικά συστατικά (κιθάρα, μπάσο, synth) που γεμίζουν τον ήχο και με το παραπάνω. Τα φωνητικά επίσης, κάθε άλλο παρά αυτιστικά και συνοδευτικά (γνωστές παθογένειες του indie), βρίσκονται μπροστά και σου απευθύνονται χωρίς περιττά ατμοσφαιρικά «και καλά» κόλπα παρά με συνεχή περιδιάβαση στις μελωδικές χρήσεις της «ποπ» φωνητικής τέχνης. Και ενώ ακούς ένα δίσκο με indie προσανατολισμό αναγνωρίζεις ένα άρωμα κλασικής ποπ γραφής. Αυτό είναι ένα ακόμα σπάνιο προσόν σήμερα που πολλές μπάντες προσκολλώνται στην indie εικονολατρία μη μπορώντας να αφομοιώσουν τα ιστορικά κατάλοιπα του όρου αυτού.

Είναι περιττό να αναζητήσει κανείς στιγμές που να ξεχωρίζουν σε ένα τέτοιο άλμπουμ-συλλογή μικρών κιθαριστικών ποπ θριάμβων. Τα 28 λεπτά της συνολικής διάρκειας του ''Chorus'' κυλούν σαν ένα επικό μοναδικό τραγούδι που όμως δεν κουράζει ούτε στιγμή. Αυτά τα λεπτά θα σου κρατήσουν την καλύτερη παρέα, θα σου θυμίσουν παλιές αγάπες, θα σε κουνήσουν, θα σε κάνουν να ενδιαφερθείς για το σήμερα μιας και εκεί στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού κάποιοι επιμένουν εφηβικά και «βρετανικά».  Περισσότερα λόγια για αυτόν τον δίσκο βλάπτουν.

Βασίλης Παλαιολόγου