The Coral - The Curse Of Love

Αναμφίβολα ένα από τα πιο συνεπή συγκροτήματα της βρετανικής σκηνής των τελευταίων χρόνων είναι οι The Coral. Τους γνωρίσαμε στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας, με το ομώνυμο ντεμπούτο τους να περιέχει ένα κράμα ψυχεδελικής pop και πάμπολλες '60ς αναφορές. Τα επόμενα χρόνια μας παρέδιδαν τακτικά νέο υλικό, το οποίο σταθερά κινούνταν σε υψηλά επίπεδα. Τελευταία τους δουλειά ήταν το ''Butterfly House'' του 2010. Από εκεί καιο πέρα το συγκρότημα έπαψε να δραστηριοποιείται και για να καλύψουν αυτό το κενό κυκλοφορούν φέτος το ''The Curse Of Love''. Ο δίσκος δεν αποτελείται από καινούργιο υλικό, αλλά έχει ηχογραφηθεί στα μέσα των '00ς. Μιλάμε δηλαδή για τραγούδια που ηχογραφήθηκαν και έμειναν σε κάποιο συρτάρι για σχεδόν μία δεκαετία. Αυτό αυξάνει τη πιθανότητα το ίδιο το συγκρότημα να μη τα πίστεψε όταν τα δημιούργησε. θεορώντας τα ως πιο αδύναμα. Στις περισσότερες παρεμφερείς περιπτώσεις αυτό ισχύει και στη πραγματικότητα, αλλά το ''The Curse Of Love'' είναι η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα. Πρόκειται για μία πολύ αξιόλογη συγκομιδή τραγουδιών, που για κάποιο αδιευκρίνιστο λόγο είδαν το φως της δημοσιότητας αρκετά χρόνια μετά τη παραγωγή τους. Πολύ πιθανόν αιτία να είναι η μεγάλη παραγωγικότητα του συγκροτήματος, αφού η δισκογραφία του είναι αρκετά πυκνή όλα αυτά τα χρόνια.

Το ''The Curse Of Love'' έχει όλα τα χαρακτηριστικά των δίσκων των Coral, με μοναδική εξαίρεση την απουσία κάποιου ξεσηκωτικού single-κράχτη. Η απουσία τέτοιων single λειτουργεί ευεργετικά στον δίσκο, αφού αφήνει χώρο σε όλα τα κομμάτια να αναπνεύσουν ελεύθερα, χωρίς να καπελώνονται από κάποια ενδεχόμενα singles. Για να συμβεί αυτό σε έναν δίσκο πρέπει να υπάρχουν γερές συνθέσεις από το συγκρότημα, κάτι που οι Coral το πέτυχαν για άλλη μία φορά. Στο ''The Curse Of Love'' εστιάζουν στον πιο ακουστικό και ονειρικό ευατό τους. Εδώ έχουμε να κάνουμε κυρίως με μία ψυχεδελικών αποχρώσεων folk. Το ομώνυμο κομμάτι μας εισάγει στο δίσκο, έχοντας στη φαρέτρα του ακουστικές κιθάρες και την πάντα χαρακτηριστική φωνή του James Skelly να το χρωματίζει. Η βρετανική ψυχεδελική σκηνή των '60ς βρίσκει στους Coral τους άξιους εκπρόσωπους στις μέρες μας και αυτοί την τιμούν με κομμάτια σαν το ''Wrapped In Blue'' και το ''The Watcher In The Distance''. Στο ''You Closed The Door'' κινούνται σε παρεμφερή μονοπάτια με τους Allah Las, έως ότου μπουν τα φωνητικά και κάνουν εμφανή τη βρετανικότητα των δημιουργών του. Το ορχηστρικό ''The Second Self'' θα μπορούσε να ανήκει στη δισκογραφία του Syd Barrett, ενώ το ''Gently'' παραπέμπει στον μεγαλύτερο συνθέτη που έχει βγάλει το Liverpool και αυτός δεν είναι άλλος από τον John Lennon. To ''The Golden Bough'' είναι η πιο up tempo στιγμή του δίσκου, θυμίζοντας το δίσκο τους ''The Invisible Invansion'' και με το ''The Game'' ασχολούνται με τη βρετανική folk. Για το τέλος έχουμε μία πιο groovy εκδοχή του ομώνυμου κομματιού.

Το ''The Curse Of Love'' δεν είναι ο καλύτερος δίσκος των Coral, αλλά είναι ένας δίσκος με μεγάλη συνοχή και σπουδαία τραγούδια. Είναι ένας δίσκος ιδανικός για συντροφιά δίπλα από το τζάκι και ένα ποτήρι κρασί στο χέρι. Είναι ο δίσκος που οι ίδιοι οι δημιουργοί του τον είχαν αφήσει στην άκρη για περίπου δέκα χρόνια, διότι μάλλον δεν πίστεψαν στην εμπορική δυναμική του. Αυτό όμως δεν σημαίνει κάτι για τη μουσική που περιέχει και ακούγωντας το εύκολα διαπιστώνουμε ότι πρόκειται για μία ολοκληρωμένη και αξιόλογη δουλειά.