Hot Chip - Why Make Sense? [Domino Records, 2015]

Αν κάποιος ασχοληθεί με την πορεία και την δισκογραφία των Hot Chip, τότε αβίαστα θα καταλήξει σε ένα γενικά αποδεκτό συμπέρασμα. Οι λονδρέζοι είναι ένα από τα επιδραστικότερα σχήματα της τελευταίας δεκατίας για την χορευτική μουσική, όντας πάντα πρωτοπόροι και ένα βήμα μπροστά από τις εξελίξεις. Δεκαπέντε χρόνια ύπαρξης δεν είναι λίγα,  όπως δεν είναι λίγα και πέντε άλπουμ χωρίς ιδιαίτερα ψευγάδια ή τάσεις ανακύκλωσης. Οι Hot Chip έκαναν πράξη και επανεφηύραν  ως προσέγγιση, αυτό το οποίο επί της ουσίας δημιούργησαν και μεγαλούργησαν οι Chemical Brothers την δεκαετία του ’90. Η ηλεκτρονική μουσική συναντά και πάλι το εναλλακτικό ροκ και indie και κάπως έτσι δημιουργούνται singles και δίσκοι που απευθύνονται σε ευρύτατο κοινό και φέρνουν κοντά ακροατές διαφορετικών προελεύσεων.

Φυσικά το να προσπαθείς να τους «πιάσεις» όλους δεν γίνεται χωρίς έμπνευση και αισθητική. Οι Hot Chip σε ότι έχουν παρουσιάσει μέχρι στιγμής έχουν σεβαστεί και τις ηλεκτρονικές τους επιρροές, αλλά και την ποπ κουλτούρα που απαιτεί ρυθμό και μελωδία. Στις προηγούμενες πέντε δισκογραφικές τους δουλειές υπάρχουν αμέτρητα τραγούδια που χορεύτηκαν επανειλημμένως, ακούστηκαν παντού και κέρδισαν μια θέση στην σύγχρονη μουσική ιστορία. Φτάνοντας φέτος στο έκτο κατά σειρά άλμπουμ σχεδόν κανένας δεν περίμενε να απογοητευτεί, έχοντας και κατά νου τα δυο πρώτα δείγματα που είχαν κυκλοφορήσει στις αρχές της χρονιάς.

Το Why Make Sense? επιβεβαιώνει στο ακέραιο τις παραπάνω φιλοδοξίες κρατώντας ανέπαφο το σερί των πολύ καλών δίσκων για τους Hot Chip. Από τα σχετικά αργά beat και την νυχτερινή ατμόσφαιρα του εναρκτήριου Huarache Lights, το κλίμα του δίσκου γίνεται σαφές σε σημαντικό βαθμό. Τα βήματα που συνηθίζουν να κάνουν μπροστά έχουν πάντα και πινελιές από το παρελθόν. Αυτές αφορούν τον synthpop χαρακτήρα που συναντιέται σε πολλά σημεία και δείχνει την διάθεση της μπάντας να εναρμονιστεί με μια τάση, που έχει επιστρέψει τα τελευταία 2-3 χρόνια και πιθανόν να κυριαρχήσει τα επόμενα. Στην συνέχεια θα βρείς όμορφα ποπ κομμάτια όπως το Love Is the Future ή το Started Right, το οποίο αποκλείεται να μην σε σηκώσει από την καρέκλα σου, ειδικά αν το ακους δυνατά. Θα βρείς ακόμα και ήρεμες στιγμές όπως το συναισθηματικής υφής White Wine and Fried Chicken, για να οδηγηθείς μετά από εφτά κομμάτια και περίπου μισή ώρα στην κορύφωση. Αυτή έρχεται με το Need You Now, το καλύτερο ίσως χορευτικό κομμάτι της χρονιάς, ένα κλασσικό dance anthem που θα ακούσουμε (και δικαίως) αρκετά όλο το καλοκαίρι (αλλά θα μας μείνει και ανεξίτηλο τα επόμενα χρόνια). Το τέλος έρχεται με το ομώνυμο κομμάτι, την πιο ροκ στιγμή του άλμπουμ, που κλείνει έχοντας ποικιλία, ρυθμό και ψυχή.

Αν κάτι μας έλειπε μέχρι στιγμής από την φετινή χρονιά αυτό ήταν ένας καθαρά χορευτικός δίσκος που θα ακουστεί παράλληλα οικείος και φρέσκος. Πέρυσι μας τον προσέφεραν οι Future Islands, φέτος τον ψάχναμε εναγωνίως, αλλά οι Hot Chip ξεκαθάρισαν γρήγορα το τοπίο παραδίδοντας αυτό που έλειπε από τον δισκογραφικό κατάλογο της χρονιάς.

www.facebook.com/hotchip
Μίμης Πλέσσας - Στήλη "Ακούω" Τέταρτο #146