PJ Harvey - The Hope Six Demolition Project

Αναμφίβολα η PJ Harvey είναι μία από τις εμβληματικότερες περσόνες της ροκ μυθολογίας των τελευταίων είκοσι χρόνων και σίγουρα η κορυφαία γυναικεία παρουσία. Οπότε είναι φυσιολογικό η καινούργια της δουλειά να αναμένεται με τεράστιο ενδιαφέρον. ''The Hope Six Demolition Project'' είναι ο τίτλος της και θα είναι ένας δίσκος που θα ακουστεί και αναλυθεί πολύ από όσους ασχολούνται με την υπόθεση rock. Ο δίσκος έρχεται έξι χρόνια μετά το ''The England Shake'', διάστημα που είναι και το μεγαλύτερο μεταξύ δύο δίσκων της Harvey. Μάλιστα το ''βάρος'' που κουβαλά η καινούργια της δουλειά είναι αρκετά μεγάλο, μιας και ο προκάτοχός του είχε αποσπάσει αρκετές διακρίσεις σε βραβεία και καλές κριτικές, Εδώ πρέπει να σημειώσουμε ότι υπήρξαν και φωνές που δεν έβρισκαν τόσο εξαιρετικό το ''Let England Shake'' και καταλόγιζαν στην Harvey μία στροφή προς τον συντηριτισμό, τόσο μουσικά όσο και στιχουργικά. Η αλήθεια είναι ότι η PJ Harvey έχει μεγαλώσει και σίγουρα δεν είναι το άγουρο κορίτσι που έμπαινε με τον Steve Albini στο studio για να γράψει το μανιφέστο του ''Rid Of Me'', ούτε η εναλλακτική star της εποχής του ''Stories From The City, Storiew From The Sea'' και σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να περιμένουμε κάτι τόσο συνταρακτικό όσο το κορυφαίο της ''To Bring You My Love''. H PJ Harvey είναι μία καταξιωμένη κοσμοπολίτισσα μουσικός που μας παραδίδει ακόμα έναν ενδιαφέροντα δίσκο, απόλυτα ταιριαστό με την ηλικία της και το παρελθόν της.

Το ξεκίνημα του δίσκου είναι δυναμικό με κομμάτια σαν το ''The Community Of Hope'' και το ''The Ministry Of Defence''. Σε αυτά η φωνή της Harvey παίζει σε πρώτο πλάνο και οι κιθάρες είναι σκοπίμως ακατέργαστες προκειμένου να δημιουργηθεί μία αίσθηση underground ηχογράφησης, θυμίζοντας της συνεργασίες της με τον John Parish. Το ''A Line In The Sand'' τα πράγματα γίνονται πιο επιτηδευμένα και τα φωνητικά πιο ένρινα. Το ''River Anacostia'' έχει έντονες επιρροές από τα ταξίδια της ανά τον κόσμο των τελευταίων χρόνων, ενώ το ''Near The Memorials To Vietnam And Lincoln'' είναι ότι πιο κοντινό στο κλίμα του ''Let England Shake''. Αρκετά ιδιαίτερο είναι το ''The Orange Monkey'', που είναι από τα κομμάτια που είτε κολλάς μαζί του, είτε το απορρίπτεις από το πρώτο άκουσμα. Στο ''Medicinals'' κυριαρχούν τα πνευστά, οπότε οι αναφορές στην προηγούμενη δουλειά της είναι εμφανείς και για το ''The Ministry Of Social Affairs'' ανατρέχει στην blues παράδοση για να την φιλτράρει μέσα από μία σύγχρονη αισθητική. Το ''The Wheel'', που είχε επιλεγεί για προπομπός του δίσκου, το έχουμε ακούσει αρκετό καιρό πριν και μάλλον απορούμε για την επιλογή του, αφού είναι ένα τυπικό Harvey-ικό κομμάτι χωρίς να έχει κάτι παραπάνω να πει. Ο δίσκος είναι δουλεμένος στην παραμικρή του λεπτομέρεια στο studio, εξάλλου ο Flood συμμετέχει στην παραγωγή, και μουσικά η Harvey έχει καλοστημένα κομμάτια. Βέβαια αυτό που λείπει είναι ο αυθορμητισμός που είχαν οι δίσκοι της πίσω στα '90ς. Τότε όμως η Harvey ήταν ένα νέο κορίτσι που ήθελε να εκφράσει τους δικούς της και κατεπέκταση της γενιάς της, προβληματισμούς. Τον δίσκο θα τον ακούσουμε αρκετές φορές φέτος αλλά προσωπικά όταν θέλω να ακούσω κάτι χαρακτηριστικό της PJ Harvey θα επανέρχομαι στο ''To Bring You My Love''.