Public Image Limited - End Of World

Ο Johnny ''Rotten'' Lydon είναι ένας άνθρωπος απόλυτα συνυφασμένος με το punk και το post punk. Για το punk χρειάστηκε ο ένας και μοναδικός δίσκος των Sex Pistols για να τα καταφέρει. Το ''Never Mind The Bollocks Here's The Sex Pistols'' καθόρισε όσα λίγα album την ιστορία της μουσικής και τίποτα δεν ήταν το ίδιο μετά την κυκλοφορία του. Πολύ πιθανόν να μην είναι ο καλύτερος punk δίσκος, αλλά σίγουρα ήταν ο πλέον επιδραστικός. Η παρουσία των Sex Pistols ήταν βραχύβια, μιας και οι καταχρήσεις αλλά και η εκρηκτική ατμόσφαιρα που είχε δημιουργηθεί γύρω από τη μπάντα τους οδήγησε στο τέλος. Ο John Lydon δεν είχε πει την τελευταία του κουβέντα και άμεσα σχημάτισε του Public Image Limited. Μία μπάντα που μαζί με Joy Division, Magazine, Fall κ.α., έβαλε φαρδιά πλατίά την υπογραφή της στην υπόθεση post punk. Τα μαύρα σύννεφα που είχαν μαζευτεί πάνω από το Νησί την εποχή του Θατσερισμού, μαζί με τον ατομικισμό και την καριερίλα που αυτός προωθούσε, έδωσαν τροφή στους P.I.L. να του υψώσουν το μεσαίο δάκτυλο και κομμάτια σαν το ''Public Image'' και το ''Careering'' να χαρακτηρίσουν μία εποχή. Οι πρώτοι τους δίσκοι ήταν καταπληκτικοί, προεξάχοντως του ''Metal Box''. Στη συνέχεια και με την πάροδο των '80ς επήλθε η φυσιολογική φθορά και η μπάντα ουσιαστικά σταμάτησε να λειτουργεί. Ο John Lydon από τότε καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια για να πριονίσει τον μύθο του. Συμμετοχές σε ηλήθια reality, δηλώσεις που προκαλούν χωρίς λόγο, αναζητά σταθερά μία προβολή χωρίς στην ουσία να έχει κάτι να καταθέσει. Προ δεκαετίας αποφάσισε να επαναφορμάρει τους P.I.L. και το φετινό ''End Of World'' είναι η τρίτη τους δισκογραφική προσπάθεια από τότε. Παραδόξως στον μουσικό τομέα τα καταφέρνουν αρκετά καλά, σε αντίθεση με την καρτουνίστικη συμπεριφορά του Lydon. Σημαντικό ρόλο παίζει ότι οι P.I.L. πλέον, διαθέτουν τη μακροβιότερη σύνθεση της μπαντας, μιας και ο Lydon έπαψε να αλλάζει τα μέλη τους πιο γρήγορα και από το χρώμα στα μαλλιά του.

Ο δίσκος ξεκινά με τον βιομηχανικό ήχο του ''Penge'' και τον Lydon να ερμηνεύει από το υπερπέραν καταγγέλοντας την κυριαρχία του χρήματος στις σύγχρονες κοινωνίες. Στο ομώνυμο κομμάτι τα riffs είναι rock και ο Lydon βρίσκει κάτι από τη νεανική του ορμή κάνοντας το κομμάτι απολαυστικό και στο ''Car Chase'' η rhythm section τσακίζει κόκαλα, θυμίζοντας τις παλιές καλές μέρες. Η συνθηματολογία των στίχων στο ''Being Stupid Again'' ντύνεται με electro ήχους και το groovy ''Walls'' θυμίζει Happy Mondays. Στο ''Pretty Awful'' δοκιμάζουν funk rock ρυθμούς, ενώ ένα σκοτεινό μπάσο καθοδηγεί την απειλητική εκφορά των στίχων στο ''Strange''. Οι dark electro επιρροές είναι έντονες στο ''Down On The Clown'' και το ''Dirty Murky Delight'' ξαφνιάζει θυμίζοντας Fun Lovin' Criminals. Ο Lydon αντιγράφει αυτούς που επηρέασε στο ''The Do That'' και πιο συγκεκριμένα, τους Sleaford Mods, το ''L.F.C.F. είναι από τα πιο καυστικά της νέας σοδειάς και το ''North West Passage'' είνα ένα τυπικό post punk κομμάτι. Για το τέλος έχουν αφήσει ένα από τα πιο προσωπικά κομμάτια που έχει γράψει ο Lydon. Ονομάζεται ''Hawaii'' και είναι μία επιστολή αγάπης προς τη συμβία του επί 44 έτη, Nora Foster, που έπασχε από Altzheimer και έφυγε πρόσφατα. Το κομμάτι γράφτηκε όσο η Nora βρίσκονταν στη ζωή και δείχνει την τεράστια αγάπη που της έτρεφε ο Lydon. Το να έχει μία τόσο μακροχρόνια σχέση ο Lydon, δεν είναι κάτι που μπορεί να το φανταστεί κάποιος που παρακολουθεί την δημόσια παρουσία του όλα αυτά τα χρόνια. Αλλά ο Lydon ήταν πάντα αντιφατικός και πάντα μπορούσε να σε εκπλήξει. Είτε θετικά, είτε αρνητικά.  Το ''End Of World'' έχει αρκετές καλές στιγμές και κάποιες μέτριες, κάτι που είναι καλοδεχούμενο από τους P.I.L. του 2023. Αυτό που είναι σίγουρο είναι ότι ο Lydon φέρει κάτι από τις ερμηνείες που τον καθιέρωσαν ως μία από τις επιδραστικότερες περσόνες της pop κουλτούρας.