The Smile - Wall Of Eyes

Ειναι βέβαιο ότι στο 90% των λιστών που θα δημιουργηθούν με το ερώτημα ''ποιο είναι το σπουδαιότερο συγκρότημα των τελευταίων τριάντα χρόνων'', στην κορυφή θα στρογγυλοκάθονταν οι Radiohead. Είναι τέτοια η ποιότητα των δίσκων που έχουν κυκλοφορήσει, η συνέπεια στο πέρασμα του χρόνου αλλά και η εξερεύνηση αχαρτογράφητων περιοχών που έχουν πραγματοποιήσει, που κάτι τέτοιο είναι πέρα για πέρα δίκαιο και αναμενόμενο. Εξάλλου οι πιο μέτριοι δίσκοι των Radiohead θα ήταν οι απόλυτες κορυφές για πάμπολλα ασυγκροτήματα. Και γιατί όλες αυτές οι αναφορές; Διότι οι The Smile αποτελούνται από τον Thom Yorke και τον Johnny Greenwood των Radiohead. Μαζί τους βρίσκεται ο John Skinner των Sons Of Kemet, ο οποίος με το περιπετειώδες drumming του, ανοίγει νέεους ορίζοντες για τη μπάντα. Οι Smile στήθηκαν κατά τη διάρκεια του πρώτου lockdown, για να περνούν δημιουργικά το χρόνο τους τα μέλη τους. Το αποτέλεσμα των τζαμαρισμάτων ήταν κάτι παραπάνω από εξαιρετικό, οπότε η κυκλοφορία δίσκου ήταν η φυσική συνέχεια των πραγμάτων. Το ''A Light For Attracting Attention'' κυκλοφόρησε και απέσπασε διθυραμβικά σχόλια. Πλέον η μπάντα συνέχισε να λειτουργεί κανονικά, αποδεικνύοντας ότι δεν ήταν ένα one off project για να εκπληρώσει τα καπρίτσια των μελών του. Ανακοίνωσαν περιοδεία, που μάλιστα θα βρεθεί το καλοκαίρι και στην Ελλάδα, και ήδη το δεύτερο δισκογραφικό τους βήμα με τίτλο ''Wall Of Eyes'' βρίσκεται στα δισκοπωλεία. Σε αυτό το δεύτερο δισκογραφικό βήμα των Smile στην καρέκλα του παραγωγού δεν κάθεται ο συνήθης ύποπτος και σταθερός συνεργάτης των Radiohead, Nigel Godrich, αλλά ο Sam Petts-Davies. 

Ο δίσκος ξεκινά με το ομώνυμο κομμάτι, μία δυστοπική μπαλάντα που περιγράφει γλαφυρά τη τωρινή πραγματικότητα και ένα μέλλον που προδιαγράφεται αβέβαιο για τους περισσότερους. Το ''Teleharmonic'' ρέει υπέροχα σε ένα ωκεανό Radiohead-ικών ήχων, ενώ στο ''Read To Room'' φαίνεται πόσο πολύτιμο είναι το jazzy drumming του Skinner για το οικοδόμημα των Smile. Στο ''Under Our Pillows'' μεταφέρουν τις kraut επιρροές τους στο σήμερα και στο συγκινητικό ''Friend Of A Friend'' ο Thom Yorke αναφέρεται στα τεράστια ποσά που διατέθηκαν την εποχή της πανδημίας και φυσικά κατέληξαν σε φίλιες τσέπες, όπως προφανώς επιτάσσει η νεοφιλελεύθερη εκδοχή του καπιταλισμού που κυριαρχεί στον δυτικό κόσμο. Στο ''I Quit'' ένας μονότονος ρυθμός ντύνει το αίσθημα απόγνωσης που αποπνέει η φωνή του Yorke, ενώ στο ''You Know Me!'' μία απλοϊκή μελωδία τους αρκεί για να αποδωθεί η προσδοκούμενη αίσθηση αθωότητας. Αν επιλέγαμε το κορυφαίο κομμάτι του δίσκου, αυτό δεν θα ήταν άλλο από το ''Bending Hectic''. Ένας κλιμακούμενος ύμνος που δείχνει το ταλέντο και την ευφυία των δημιουργών του σε όλο τους το μεγαλείο. Ένα κομμάτι που θα μείνει κλασσικό και θα στέκεται επάξια στις υψηλότερες κορυφές των Radiohead. Ότι οι Smile θα έβγαζαν καλό δίσκο δεν ήταν δύσκολο να το προβλέψουμε. Αυτό που δεν είμασταν σίγουροι είναι κατά πόσο θα εξακολουθούσαν να καθορίζουν και να επαναπροσδιορίζουν το εναλλακτικό rock του σήμερα. Ακούγοντας το ''Wall Of Eyes'' μας επιβεβαίωσαν και αυτό.