Κινηματογραφική Λέσχη Πάτρας: Δυο ταινίες μια κριτική…

Από την psy-pop

Ξεκίνησαν την προηγούμενη εβδομάδα οι πολυαναμενόμενες προβολές της κινηματογραφικής λέσχης στη Veso, η οποία φέτος έχει στο μενού της-τουλάχιστον για τον α΄κύκλο- ταινίες της τελευταίας 2ετίας το πολύ. Πολλοί ήταν αυτοί που  την πρώτη μέρα στήθηκαν στην ουρά για το μαγικό χαρτάκι που θα τους εξασφάλιζε την κάρτα μέλους για τις προβολές-  θεωρώ αρκετά  οικονομικό αν με ρωτάτε.. Πάμε να δούμε τώρα αν άξιζε τον κόπο να περιμένω στην ουρά..

Μια καλύτερη ζωή…

Πρώτη ταινία   το «Μια καλύτερη ζωή» .. 22.30΄ και η αίθουσα 3 γεμίζει με ανυπόμονους σινεφίλ. Χώνομαι στην πολυθρόνα και περιμένω… Σενάριο: Γιαν, πολλά υποσχόμενος σεφ αλλά άνεργος σε απόπειρα να ζητήσει δουλειά φεύγει με γκομενάκι – πολύ ωραίο αλλά με ένα 10χρονο γιο. Κάνουν μαζί όνειρα προσπαθούν να ανοίξουν ένα εστιατόριο ….μπλα μπλα μπλα και η κρίση…. μπλα μπλα μπλα… εκείνη φεύγει για Καναδά για δουλειά και του αφήνει αμανάτι το 10χρονο…. Μπλα μπλα.

Το σενάριο άκρως προβλεπόμενο, οι χαρακτήρες χωρίς κανένα βάθος( ακόμα και στις χειρότερες στιγμές τους το συναίσθημα των πρωταγωνιστών ήταν υποτονικό )το δίωρο υπερβολικό ως χρόνος για το θέμα της ταινίας σε σημείο να κάνει κοιλία και να βαριέσαι. Ως θετικό πρόσημο στην ταινία θα μπορούσε να αποτελεί η εναλλαγή των σκηνών ( έμοιαζε σαν αφήγηση)  και η έννοια της προοπτικής που αφήνει στο τέλος η ταινία( τελειώνει αίσια).

Θεωρώ πως θα αποτελούσε εξαίρετη επιλογή στην ΕΔΤ (για την ΕΡΤ δεν είμαι σίγουρη) μεσημέρι Κυριακής που τα άλλα  χαζοκάναλα παίζουν κιτσάτες «οικογενειακές κωμωδίες». Δείτε τη με επιφυλάξεις…

Τα μυθικά πλάσματα του Νότου…

Αυτή την εβδομάδα προβλήθηκε  η ταινία που έφτασε να προταθεί για 4 Όσκαρ το ’12. Έχοντας απογοητευτεί από την προηγούμενη εβδομάδα πήγα στην προβολή των 20.15΄, ευτυχώς για εμένα αρκετά νωρίς ώστε να βρω θέση- μιας και για τη συγκεκριμένη ταινία έγινε λαϊκό προσκύνημα. Σενάριο: Εξάχρονο κοριτσάκι ζει με τον άρρωστο αλκοολικό πατέρα του στην πιο λούμπεν περιοχή της Νέας Ορλεάνης και προσπαθεί να επιβιώσει μέσα στο λούμπεν προλεταριάτο ως τη στιγμή που χτυπά την περιοχή ο τυφώνας Κατρίνα , οπότε η ζωή όλων αλλάζει…

Η ταινία έχει απίστευτη φωτογραφία, και η μικρή Κουβεζανέ Γουόλις είναι απίστευτη στον ρόλο της. Θεωρώ πως θα άξιζε το χρυσό αγαλματάκι για την ερμηνεία της.. Μέχρι εδώ όλα καλά... ας δούμε και τα κακώς κείμενα.

Προσωπικά δεν μπορώ να αποφασίσω αν βαρέθηκα περισσότερο την πρώτη φορά ή τώρα. Δεν βρήκα κανένα λυρισμό, ποίηση ή υπερβατικό σουρεαλισμό στη συγκεκριμένη ταινία. Ο σκηνοθέτης μέσα σε 93΄ λεπτά αποφάσισε να περάσει μόνο αλληγορικά μηνύματα που χρήζουν 20ωρης και βάλε ανάλυσης και που σε κάνει να αισθάνεσαι όταν βγαίνεις από την αίθουσα ότι πέρασαν 3 ώρες. Υπερβολικά κουραστική η συνεχόμενη αλληγορία και καθόλου επιτυχημένη η αφήγηση από τη μικρή Hushpuppy που σε κάποια σημεία αφήγησης/σκέψης μιλάει σαν 46 και όχι σαν 6 ετών.

Η ένταση και η διάρκεια του συναισθήματος κινείται μεν με την ταχύτητα του τυφώνα, δεν φτάνει στο θεατή δε. Συμπέρασμα: Ο Μπεν Ζειτλιν  ξεκίνησε ψυχανάλυση και ξαμολάει το ασυνείδητο του στο πανί. Μην τη δείτε με στόχο να καταλάβετε το βαθύτερο νόημα ακόμα και αν  θεωρείτε κορυφαίο τον Νταλί και αξεπέραστο τον Φρόυντ. Δείτε την απλώς για την εμπειρία..

Κριτικές επι των απόψεων καλοδεχούμενες!!! Φιλιά , τα λέμε την επόμενη Δευτέρα πάλι……