Οι James και οι Placebo Ξανάρχονται και οι Indie Fans Κράζουν

Αυτό το καλοκαίρι γινόμαστε, για άλλη μία φορά, μάρτυρες στο ίδιο έργο θεατές. Οι James και οι Placebo συμπεριέλαβαν την Ελλάδα πάλι στο πρόγραμμα των συναυλιών τους και οι 'ψαγμένοι' indie fans άρχισαν το κράξιμο προς τα δύο συγκροτήματα. Τα ποσταρίσματα και τα σχόλια στα social media είναι συνεχή και καυστικά προς τους James και τους Placebo και εμείς προσπαθούμε να καταλάβουμε για ποιο λόγο τόσοι πολλοί μουσικόφιλοι στρέφονται ενάντια σε αυτούς τους δύο. Η επιχειρηματολογία συνήθως έχει να κάνει με το ότι και οι δύο είναι ξοφλημένοι και επιλέγουν να έρθουν στη χώρα μας για να κάνουν μία ακόμα αρπαχτή, όταν πουθενά στον κόσμο δεν μπορούν να παίξουν μπροστά σε πολυάριθμο κοινό. Αυτό δεν είναι απόλυτα ακριβές. Όντως στην Ελλάδα απολαμβάνουν μεγάλης δημοφιλίας, αλλά υπάρχουν και άλλες Ευρωπαϊκές χώρες όπου έχουν ακόμα υψηλή αποδοχή στο κοινό. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή για να μπορέσουμε να κατανοήσουμε το φαινόμενο. Οι James και οι Placebo υπήρξαν πολύ δημοφιλείς στους κόλπους της indie κοινότητας πίσω στα 90ς. Ακόμα θυμάμαι την πρώτη εμφάνιση των Placebo στην Ελλάδα το μακρινό 1999, στα πλαίσια του Rockwave, και σίγουρα είχαν κερδίσει τις εντυπώσεις, για πολλούς μάλιστα είχαν επισκιάσει και τους headliners Blur εκείνης της βραδιάς. Δύσκολα βέβαια σήμερα κάποιος indie fan παραδέχεται το γεγονός. Κάτι παρεμφερές ισχύει και για τους James. Προ εικοσαετίας δεν γίνονταν indie party χωρίς να παίξει James τη στιγμή που το party απογειώνονταν. Τι έχει αλλάξει από τότε και οι δύο μπάντες γίνονται αποδέκτες τόσων πικρόχολων σχολίων; Είναι γεγονός ότι και οι δύο εδώ και αρκετά χρόνια κυκλοφορούν μέτριους δίσκους. Δίσκοι που υστερούν σαφέστατα σε σχέση με την αρχή της πορείας τους, που μπορεί να μην έχουν κάτι φρέσκο να πουν στην εξέλιξη της indie μουσικής, αλλά δεν είναι και τόσο χάλια τα πράγματα ώστε να δικαιολογούν τόσο κράξιμο. Εξάλλου και πολλά άλλα συγκροτήματα της γενιάς τους, εδώ και αρκετά χρόνια κυκλοφορούν αποκλειστικά μέτριους δίσκους. Από πότε δηλαδή έχουν να βγάλουν καλό δίσκο οι Charlatans, οι Deus ή ο Ian Brown; Αλλά αυτούς δεν τους κράζει κανείς. Οπότε η αιτία δεν βρίσκεται στο μέτριο δημιουργικά παρόν αλλά κάπου αλλού. Εκεί που καταλήγουμε είναι στο ότι οι δύο χλευάζονται τόσο πολύ γιατί έχουν μεγάλη αποδοχή σε κόσμο εκτός της indie κοινότητας. Πράγματι στις συναυλίες τους στην Ελλάδα πηγαίνει πολύς κόσμος που δεν έχει ιδέα ποιοι είναι οι Splashh ή οι Beach House, αλλά ξέρει απ' έξω τους στίχους σε τουλάχιστον είκοσι τραγούδια των Πυξ Λαξ και του Χατζηγιάννη. Αυτό, θεωρώ, είναι το κάτι που εξοργίζει τον μέσο indie fan και εξαπολύει μύδρους εναντίων των δύο. Ότι δηλαδή ένα συγκρότημα που κάποτε του άνηκε, τώρα ανήκει και στη μέση ρουβίτσα. Οι James και οι Placebo ακούστηκαν σε κάθε πιθανό και απίθανο μέρος με αποτέλεσμα να αρέσουν και σε ανθρώπους που δεν ασχολούνται με την indie μουσική. Οπότε είναι φυσιολογικό τώρα που έχουν περάσει προ πολλού τη πιο δημιουργική τους φάση, στις συναυλίες τους να παρευρίσκονται πολλοί άνθρωποι που δεν ασχολούνται με την indie μουσική. Επίσης στο μυαλό κάθε 'ψαγμένου' εναλλακτικού μουσικόφιλου οι James και οι Placebo αντιπροσωπεύουν συγκροτήματα που στην καλύτερη περίπτωση ακούγονται από κάποιους που σταμάτησαν να ακούν εναλλακτική μουσική από τότε που οι Pulp έβγαλαν το Common People ή την εξαφάνιση του Richey Edwards. Βασικά δίνεται η εντύπωση ότι η στοχοποίηση των Placebo και των James δεν γίνεται με καθαρά καλλιτεχνικά κριτήρια αλλά πηγάζει από την πάγεια λογική της indie κοινότητας να απαρνείται όποιο συγκρότημα γνωρίσει επιτυχία και σε άλλα ακροατήρια. Κάτι που διογκωνεται ακόμα περισσότερο για συγκροτήματα που δεν διάγουν και τις καλύτερες δημιουργικά εποχές τους. Εξάλλου με παρεμφερή κριτήρια αρκετοί απέρριπταν τους Raining Pleasure προ δεκαετίας, όταν οι ίδιοι ήταν που τους αποθέωναν στους δύο πρώτους τους δίσκους (Memory Comes Back, Nostalgia). Νομίζω αρκετά είπαμε για το θέμα, έχουν βγάλει και καινούργιο single οι Tennis και πρέπει να το ακούσουμε.