Ο Kip Berman των The Pains Of Being Pure At Heart μιλάει στο Presspop

Μας συστήθηκαν για πρώτη φορά το 2007, επανέφεραν στη προσκήνιο σύγχρονη και φρέσκια κιθαριστική ποπ γεμάτη με shoegaze επιρροές και αναφορές από τα 90s. Τα τραγούδια τους τα χορέψαμε ξανά και ξανά στα πάρτυ μας όλα αυτά τα 7 χρόνια. Με αφορμή την κυκλοφορία του τρίτου άλμπουμ “Days Of Abandon”, ο Kip Berman των The Pains Of Being Pure At Heart μίλησε στην Μαριέττα Μπάρλου και το presspop.gr για τα σχέδια του γκρουπ, τις εμπειρίες του παρελθόντος, το Brooklyn και άλλα πολλά.

Κυκλοφορήσατε το πρώτο σας άλμπουμ το 2009. Πιστεύετε ότι η ζωή σας έχει αλλάξει σε σημαντικό βαθμό από τότε;

K.B.:  Όχι  και τόσο πόλυ. Εγώ ακόμα ζω στο Brooklyn, γράφω τραγούδια και ανυπομονώ για τη στιγμή που θα τα παίξω μπροστά στο κοινό.

Επισκεφθήκατε την Ελλάδα κατά τη διάρκεια της καλοκαιρινής σας περιοδείας το 2009. Περιγράψτε την εμπειρία σας και πείτε μας πράγματα που ακόμα θυμάστε από τότε ή σας έκαναν κάποια εντύπωση.

Κ.Β.: Ήταν εκπληκτική στιγμή και ήμασταν και πολύ τυχεροί διότι δύο φίλοι μας  από το Λονδίνο που είναι Έλληνες (η Μαριάνθη και ο Χρήστος) ήταν εκεί για να μας δείξουν την πόλη και να μας ξεναγήσουν. Eπισκεφθήκαμε την Ακρόπολη, φάγαμε το καλύτερο φαγητό που θα μπορούσε να φανταστεί κανείς, αλλά και η συναυλία από μόνη της ήταν απίστευτη. Ήταν μάλιστα και το τελευταίο live εκείνης της περιοδείας και οι άνθρωποι χόρευαν και φλέρταραν έντονα στην πρώτη σειρά. Ήταν τόσο υπέροχη στιγμή και πραγματικά ελπίζουμε κάποια μέρα να επιστρέψουμε και να μείνουμε και περισσότερο.

Αυτή τη χρoνιά κυκλοφορήσατε το τρίτο σας άλμπουμ “Days Of Abandon”. Ποια είναι τα σχέδιά σας από εδώ και στο εξής;

Κ.Β.:  Ήμασταν σε περιοδεία καθόλη τη διάρκεια αυτής της χρονιάς. Τώρα πρόκειται να φύγουμε ξανά σε περιοδεία για δύο μήνες μαζί με μια καταπληκτική μπάντα, τους The New Pornographers. Είναι πραγματικά καλοί και είναι τιμή μας που θα έχουμε την ευκαιρία να παίξουμε μαζί τους σε όλη την Αμερική. Θα έχουμε τελειώσει με την περιοδεία μέχρι τα Χριστούγεννα και ελπίζω πως τότε θα μπορώ να αρχίσω να γράφω και πάλι νέα μουσική.

Είχαμε στο μυαλό μας την ιδέα πως η «πρωτεύουσα» της indie μουσικής είναι το Λονδίνο (ή γενικότερα το Ηνωμένο Βασίλειο), όμως τα τελευταία χρόνια έχουμε παρατηρήσει πως η indie μουσική σκηνή της Νέας Υόρκης (π.χ Τhe Drums, Beach Fossils, Widowspeak κλπ) αναπτύσσεται όλο και πιο γρήγορα. Μπορείτε να μας δώσετε τη δικιά σας εξήγηση για αυτό;

Κ.Β.: Λοιπόν, εμείς μοιραζόμαστε τον ίδιο χώρο για πρόβες με τους Beach Fossils. Eίναι τόσο σπουδαία μπάντα, αλλά και υπέροχοι άνθρωποι ταυτόχρονα. Θεωρώ πως ένα πράγμα που βοήθησε πολύ τη Νέα Υόρκη είναι το γεγόνος ότι υπάρχουν κάποιες εξαιρετικές δισκογραφικές εταιρείες πλέον εκεί. Η Captured Tracks που συνεργάζεται με τους Beach Fossils, τους Widowspeak, τους Wild Nothing, τον Mac DeMarco, έχει την έδρα της εδώ στο Brooklyn. Έτσι, πολλοί από αυτούς τους καλλιτέχνες μετακομίζουν τελικά εδώ ώστε να είναι πιο κοντά στην δισκογραφική και αυτό έχει ως αποτέλεσμα η τοπική μουσική σκηνή να γίνεται άριστη.

Το Λονδίνο είναι επίσης υπέροχο, αλλά μένοντας στη Νέα Υόρκη δεν γνωρίζω και τόσα πολλά πράγματα για τις μπάντες που έχουν την έδρα τους εκεί. Υπάρχουν κάποια νέα γκρουπ όπως οι Night Flowers και οι Flowers που είναι πραγματικά καλά. Εμείς κάναμε περιοδεία φέτος το καλοκαίρι σε όλη την Αμερική και την Ευρώπη με τους Fear Of Men που ζουν στο Λονδίνο (ή λίγο πιο έξω). Είναι εξαιρετικοί και αξίζει να τους ακούσετε αν δεν το έχετε ήδη κάνει.

Βέβαια υπάρχει παραγωγή σπουδαίας μουσικής και σε άλλα μέρη. Οι Christoph και Anton Hochheim, με τους οποίους παίζουμε μαζί στην μπάντα, ζουν στο Los Angeles και εκεί έχουν το δικό τους γκρουπ, τους Ablebody. Oι Ariel Pink και Twin Shadow μένουν επίσης εκεί, οπότε υπάρχει πολύ καλό υλικό και σε αυτή την πόλη.

Ποια είναι τα πράγματα που εμπνέουν τη μουσική σας εκτός από “τη ζωή, το θάνατο και τους The Pastels” (όπως αναφέρεται και στη σελίδα σας στο facebook);

Κ.Β.:  Αυτά είναι, αλήθεια. Θεωρώ ότι οι καλύτερες ιδέες είναι αυτές που έρχονται φυσικά. Έτσι προσπαθώ να μην «ψάχνω για έμπνευση», αλλά να γράφω οτιδήποτε έρχεται στο μυαλό μου εκείνη τη στιγμή.

Αν το κομμάτι σας “Stay Alive” επρόκειτο να χρησιμοποιηθεί ως soundtrack σε μια ταινία, ποια θα ήταν αυτή; Ο κινηματογράφος γενικά σας εμπνέει στο να γράφετε μουσική ή στίχους;

K.B.: Θα ήταν τιμή μου να χρησιμοποιηθούν τα τραγούδια μας σε μια ταινία, εφόσον πρόκειται για μια καλή ταινία. Οι δύο τελευταίες που είδα πρόσφατα είναι το “Boyhood” και το “Snowpiercer” και ίσως το συγκεκριμένο κομμάτι να ήταν κατάλληλο και για τις δύο (αλλά για διαφορετικούς λόγους).

Kαι τώρα ένα αιώνιο δίλημμα. The Jesus & Mary Chain ή My Bloody Valentine;

Κ.Β.:  Και οι δύο μπάντες είναι εκπληκτικές και είναι και πολύ διαφορετικές στο τι προσπαθούν να πετύχουν αλλά και στο τι διάθεση και ατμόσφαιρα επιδιώκουν να δημιουργήσουν.

Διοργανώνετε ένα φανταστικό μουσικό φεστιβάλ. Διαλέξτε 10 καλλιτέχνες ή μπάντες (ακόμα υπάρχοντες ή μη) που θα θέλατε να μοιραστείτε τη σκηνή μαζί τους.

K.B.:  1. T. Rex
          2. Leonard Cohen
          3. Tori Amos
          4. Margo Guryan
          5. Twin Shadow
          6. Strawberry Switchblade
          7. Destroyer
          8. Fear of Men
          9. Outkast
          10. Titus Andronicus

Θα έχουμε την ευκαιρία να σας ξαναδούμε σύντομα κάποια στιγμή στην Ελλάδα; Οι  Έλληνες shoegazers και οι fans της indie pop δεν βλέπουν την ώρα.

K.B.:  Πραγματικά το ελπίζω. Αλλά μέχρι στιγμής δεν μας έχει προσκαλέσει κάποιος και καταλαβαίνω πως η οικονομική κατάσταση υπήρξε πολύ δύσκολη από το 2010 και μετά. Οπότε ελπίζω ότι η κατάσταση βελτιώνεται πρωτίστως για τον ελληνικό λαό και ότι κάποια στιγμή στο μέλλον θα έχουμε την ευκαιρία να επιστρέψουμε και να παίξουμε ξανά.

You released your first album in 2009. Do you think that your life has changed in a significant way since then?

K.Β.: No, not too much. I still live in Brooklyn, I write songs and look forward to when I get to play them for people.  

You visited Greece during your summer tour in 2009. Describe your experience and name the things that you still remember or impressed you.

K.Β.: It was an incredible time, and we were lucky because two friends of ours from London who are Greek, Marianthi + Christos, were there to show us around and take us out. We visited the Acropolis, ate the very best food imaginable, and the concert itself was incredible. It was the very last show of that tour, and people were dancing and making out in the front row - it was such a wonderful time, and we hope we can come back someday and hopefully stay longer. 

This year you released your third album “Days Of Abandon”. Which are your plans from now on?

K.Β.: We've been on tour for just about the whole year. We're about to leave again for a 2 month tour with a fantastic band called The New Pornographers. They're so good, and it's an honor we get to play with them all over America. We'll be done touring near Christmas time and hopefully then I can start working on new music. 

We all had in our mind the idea that the “capital” of indie music is London (or generally the United Kingdom) but the last few years we have observed that New York’s indie scene (The Drums, Beach Fossils, Widowspeak etc) is growing rapidly. Could you give us your explanation about this?

K.Β.: Well, we actually share our practice space with Beach Fossils. They're such a great band and wonderful people too. I think one thing that's really helped New York is that there are great record labels here. Captured Tracks, which puts out Beach Fossils, Widowspeak, Wild Nothing and Mac DeMarco is based here in Brooklyn. So a lot of those artists eventually move here to be close to the label, and the local music scene is excellent as a result.

London is great too, but living in New York, I'm not as familiar with a lot of the bands that call it home. There's a new band called Night Flowers and one called Flowers that are really good. We toured with Fear of Men who live in (or near) London all over the US and Europe this summer. They're exceptional, and you should give them a listen if you haven't heard them yet. 

But there is great music made from all over. My bandmates, Christoph and Anton Hochheim live in Los Angeles and they have their own band called Ablebody. Ariel Pink and Twin Shadow live out there too, so there's a lot of good stuff in that city as well.

Which are the things that inspire your music except for “Life, Death and The Pastels” (as it is referred in your facebook page)?

K.Β.: That's it, really. I think the best ideas are the ones that come naturally, so I try not to "look for inspiration" but just write about whatever is on my mind at the moment. 

If your song “Stay Alive” was to be used in a film as a soundtrack, which film would that be? Does cinema in general inspire you in music or lyrics writing?

K.Β.: I'd be honored for our songs to be in a film, if it was a good film. The last two films I've seen are "Boyhood" and "Snowpiercer" - and maybe that song would be appropriate in both (but for different reasons). 

And now an eternal dilemma. The Jesus & Mary Chain or My Bloody Valentine?

K.Β.: Both bands are incredible, and they are very different in what they attempt to achieve and the moods they create. 

You are organizing an imaginary music festival. Pick 10 artists or bands (still existing or not) that you would like to share the scene with.

Κ.Β.: 1. T. Rex
         2. Leonard Cohen
         3. Tori Amos
         4. Margo Guryan
         5. Twin Shadow
         6. Strawberry Switchblade
         7. Destroyer
         8. Fear of Men
         9. Outkast
         10. Titus Andronicus

Will we have the chance to see you again in Greece anytime soon? The Greek shoegazers and indie pop fans can’t wait for it!

K.B.: I hope so very much. But no one has invited us back yet, and I understand that the economic situation has been very hard since 2010. So I hope that the situation improves for the Greek people first and foremost, and that hopefully in the future we'll get a chance to come back and perform.